1(Chór do niej) Dokąd poszedł twój ukochany, najpiękniejsza wśród kobiet? Dokąd skierował się twój ukochany? A poszukamy go z tobą! (Ona do chóru)2Mój ukochany zszedł do swojego ogrodu, między zagony balsamu,[1] aby popasać w ogrodach i aby zrywać lilie. (Pnp 4,10; Pnp 4,14; Pnp 4,16; Pnp 5,1; Pnp 8,14)3Ja należę do mego ukochanego, a mój ukochany do mnie[2] – na wypasie wśród lilii. (On do niej) (Pnp 2,16)4Jesteś piękna, moja przyjaciółko, jak Tirsa,[3] pełna wdzięku jak Jerozolima, groźna niczym sztandary! (1 Krl 15,33; 1 Krl 16,8; 1 Krl 16,15; 1 Krl 16,23; Ps 50,2; Lm 2,15)5Odwróć ode mnie swoje oczy, bo mnie rozbrajają! Twoje włosy są jak stado kóz, które spływają[4] z Gileadu. (Pnp 4,1)6Twoje zęby są jak stado owiec, które wyszły z kąpieli – u wszystkich bliźniacza, żadnej nie brak [młodych].7Twoja skroń jest jak plaster granatu, spoza twojej zasłony.8Jest sześćdziesiąt królowych i osiemdziesiąt nałożnic, panien natomiast – bez liku,[5]9lecz jedna[6] jest moja gołąbka, [jedyna] moja bez skazy, jedna ona u swojej matki, czysta[7] ona u swej rodzicielki. Widziały ją córki i nazwały szczęśliwą; królowe i nałożnice – i ją wysławiały! (Chór o niej) (Pwt 6,4; Za 14,9)10Kim jest ta, patrząca z góry jak jutrzenka, piękna jak księżyc, promienna jak słońce, groźna niczym sztandary? (On do niej)11Zstąpiłem do ogrodu orzechowego,[8] by zobaczyć młode pędy w dolinie, by zobaczyć, czy kwitnie winorośl, jak pączkują drzewa granatu.[9]12Nie znałem własnej duszy! Posadziła mnie w rydwanach księcia mojego ludu![10] (Job 9,21; Przyp 19,2; Pnp 4,6; Pnp 4,14; Pnp 5,1; Pnp 5,5; Pnp 5,13; Pnp 6,11; Pnp 7,2; Pnp 7,12)