1Trąba do twych dziąseł![1] Jakby orzeł[2] nad domem JHWH![3] Ponieważ przestąpili moje przymierze, przekroczyli moje Prawo! (Pwt 28,49; Pwt 31,26; Pwt 32,46; Iz 30,18; Oz 5,14; Oz 6,9)2Krzyczą do Mnie: [My], Izrael, znamy Cię,[4] Boże mój![5] (Mt 7,21)3Izrael odrzucił [jednak] dobro,[6] niech go[7] ściga wróg! (Pwt 28,22; Pwt 28,45)4Powołują królów, lecz nie ode Mnie, ustanawiają książąt,[8] lecz bez mojej wiedzy. Ze swego srebra i swego złota narobili sobie bóstw, by się dorobić zniszczenia! (Kpł 26,22; Kpł 26,30; 1 Krl 11,4; 1 Krl 11,11; 1 Krl 19,15; 2 Krl 9,1; 2 Krl 15,8; Oz 4,17; Oz 13,2)5[On] odrzucił[9] twojego cielca, Samario![10] Zapłonął mój gniew przeciw nim. Jak długo mogą pozostawać bez kary?[11] (1 Krl 12,26)6Tak, [to] z Izraela![12] A on? Rzemieślnik go zrobił! On nie jest bogiem! Owszem, cielec Samarii rozleci się w drzazgi![13] (Job 18,5; Iz 2,8; Iz 2,20; Iz 40,18; Iz 44,9; Jer 10,1)7Tak, sieją wiatr – i będą zbierać burzę. Zboże nie ma kłosa, nie da zatem mąki, a choćby nawet dało, zjedzą ją obcy. (Przyp 11,29; 2 Kor 9,6; Ga 6,7)8Pochłonięty Izrael, [już] teraz jest wśród narodów jak [niepotrzebny] sprzęt – nikt go nie pragnie.9Bo wybrali się do Asyrii![14] Dziki osioł samotnie zabłąkany! Efraim wynajął sobie kochanków! (Jer 2,23)10Ale choć dają [prezenty] wśród narodów, wkrótce ich zgromadzę [na sąd] i zaczną maleć pod ciężarem króla książąt.[15]11Tak, Efraim namnożył ołtarzy dla ofiarowania za grzech,[16] [lecz] stały mu się one ołtarzami dla grzeszenia. (Rdz 12,7; Rdz 22,9; Rdz 26,25; Rdz 33,20)12Choć spisałem mu dziesięć tysięcy[17] moich wskazań, potraktowali je jak coś obcego.13Ofiary z moich darów składają, mięso – i jedzą je! Nie podobają się one JHWH. Wspomni ich winę i nawiedzi za ich grzechy! Oni Egipt przywracają![18]14Izrael zapomniał o swoim Stwórcy i nabudował świątyń.[19] Również Juda namnożył miast obronnych. Ale ześlę ogień na jego miasta, i strawi jego pałace. (Am 2,5)