1Gdy Izrael był chłopcem, pokochałem go – i wezwałem mojego syna z Egiptu.[1] (Wj 4,22; 2 Sm 7,14; Ps 89,26; Mt 2,15)2[Ale] im bardziej ich wzywałem,[2] tym bardziej ode Mnie[3] odchodzili. Składali ofiary baalom i spalali kadzidła bożyszczom. (2 Krn 28,2; 2 Krn 33,3)3A Ja uczyłem Efraima chodzić,[4] brałem go[5] na moje ramiona,[6] a oni nie wiedzieli, że [to Ja] ich leczyłem. (Ezd 4,7; Jer 12,5; Jer 22,15)4Ciągnąłem ich więzami ludzkimi, powrozami miłości,[7] i byłem dla nich jak podnoszący[8] jarzmo w górę do[9] szczęk, i sięgałem ku niemu, [by] nakarmić.[10] (Oz 4,6; Oz 10,11)5Nie[11] zawróci do ziemi egipskiej? A Aszur? On jego królem, gdyż nie chcieli zawrócić.6I zawiruje miecz w jego miastach, i skończy jego zasuwy,[12] i pożre ich z powodu ich rad.[13] (Iz 44,25; Jer 50,36)7A mój lud? Zawieszeni ku odwracaniu się ode Mnie,[14] i w górę wołają do niego razem, [lecz] nie podniesie [ich]![15] (Rdz 40,19; Rdz 40,22; Rdz 41,13; Pwt 21,22; Pwt 21,23; Joz 8,29; Joz 10,26; 2 Sm 21,12; Est 2,23; Est 5,14; Est 6,4; Est 7,9; Est 7,10; Est 8,7; Est 9,13; Est 9,14; Est 9,25; Ps 137,2; Pnp 4,4; Iz 22,24; Ez 15,3; Ez 27,10)8Jak mam cię zostawić, Efraimie, wydać cię, Izraelu? Jak mam cię zostawić? Jak Admę?[16] Uczynić ci jak Seboim?[17] Przewraca się we Mnie serce,[18] całkowicie zmiękczona[19] moja litość. (Rdz 10,19; Rdz 14,2; Rdz 14,8; Wj 14,5; Pwt 4,25; Pwt 29,22; Ps 105,25; Lm 1,20)9Nie uczynię [według] wzburzenia mego gniewu, nie wrócę zniszczyć Efraima, bo Ja jestem Bogiem, a nie człowiekiem, Świętym pośród ciebie i nie przyjdę płonąć [gniewem].[20]10Pójdą za JHWH – jak lew zaryczy! Tak, On zaryczy[21] i przyjdą z drżeniem synowie od morza.[22] (Jer 25,30; Jl 4,16; Am 1,2; Am 3,8)11Przylecą z drżeniem jak ptak z Egiptu i jak gołąb z ziemi asyryjskiej; i osiedlę ich[23] w ich domostwach – [oto] Słowo JHWH.