1A ty, Betlejem Efrata, za małe, by być wśród rodów[1] Judy, z ciebie wyjdzie Mi[2] ten, który będzie władał w Izraelu. Jego początki pradawne, sięgają dni przedwiecznych.[3] (1 Sm 17,12; Mt 12,5; Jan 1,1; Jan 7,42)2Dlatego wyda ich aż do czasu, gdy rodząca urodzi i pozostali Jego bracia powrócą do synów Izraela. (Iz 7,14)3I powstanie, będzie pasł w mocy JHWH, w majestacie imienia JHWH, Jego Boga – wówczas osiądą, bo wtedy się rozrośnie aż po krańce ziemi. (Iz 9,6; Ez 34,23)4I Ten będzie pokojem.[4] Gdy Aszur wejdzie do naszej ziemi i gdy wkroczy do naszych twierdz,[5] to wystawimy przeciwko niemu siedmiu pasterzy i ośmiu książąt spomiędzy ludzi. (Ag 2,9; Ef 2,14)5I potraktują ziemię Aszur mieczem, ziemię Nimroda u jej wyjść[6] – i wybawi[7] od Aszur, gdy wejdzie do naszej ziemi, gdy przekroczy naszą granicę.
Dzieje przyszłej reszty
6I stanie się reszta Jakuba[8] pośród licznych ludów jak rosa od JHWH, jak ulewy na zieleń, która[9] nie łączy nadziei z człowiekiem ani nie czeka na synów ludzkich.7I stanie się reszta Jakuba wśród narodów, pośród licznych ludów, jak lew między zwierzyną lasu, jak lwię między stadami owiec, które – gdy przechodzi – depcze, szarpie – i nie ma ratunku.8Twoja ręka wzniesie się przeciw twym nieprzyjaciołom, wszyscy twoi wrogowie zostaną wycięci.
Nadchodząca zguba
9I stanie się w tym dniu – oświadczenie JHWH – że wytnę twoje konie spośród ciebie i zniszczę twoje rydwany. (Za 9,10)10Wytnę miasta twojej ziemi i roztrzaskam wszystkie twe umocnienia.11Wytnę czary z twojej ręki i nie będzie u ciebie wróżbitów.12Wytnę spośród ciebie twoje bożyszcza i twoje posągi. I nie będziesz się już kłaniał dziełu swoich rąk. (Wj 20,4; Na 1,14; Za 13,2)13Powyrywam spośród ciebie twoje aszery[10] i spustoszę twoje miasta.14Tak uczynię w gniewie i w porywie zemsty narodom, które nie posłuchały.