1I znów wszedł do synagogi. A był tam człowiek mający uschłą rękę.[1] (Mt 4,23; Mt 12,9; Mk 1,21; Łk 6,6)2I śledzili Go, czy uzdrowi go w szabat, aby móc Go oskarżyć. (Mk 2,24; Mk 14,55; Mk 15,3; Łk 14,1; Łk 20,20)3Wtem mówi do człowieka, który miał uschłą rękę: Stawaj na środku.4A do nich mówi: Czy wolno w szabat dobrze czynić, czy źle czynić; duszę ocalić, czy zabić? Oni jednak milczeli. (Łk 14,3)5Wtedy, przypatrując się im z gniewem, zasmucony z powodu zatwardziałości ich serc, mówi człowiekowi: Wyciągnij rękę! I wyciągnął, a jego ręka odzyskała sprawność. (Mk 10,5; Rz 11,25; Ef 4,18; Hbr 3,8)6Faryzeusze zaś zaraz wyszli razem z herodianami[2] i prowadzili naradę w Jego sprawie, jak można by Go zgładzić. (Mt 22,15; Mt 22,16; Mk 8,15; Mk 11,18; Mk 12,7; Mk 12,13; Mk 14,1)
Spotkanie nad jeziorem
7A Jezus ze swoimi uczniami oddalił się ku morzu; ruszył też za Nim liczny tłum z Galilei i z Judei, (Mt 4,25; Mk 2,13; Mk 4,1)8z Jerozolimy i z Idumei, zza Jordanu oraz z okolic Tyru i Sydonu – przyszedł do Niego liczny tłum, który usłyszał o wszystkim, co czynił. (Mt 11,21; Łk 6,17)9I powiedział swoim uczniom, aby była przygotowana dla Niego łódka, z powodu tłumu – aby Go nie stratowali. (Mk 4,1; Mk 5,24; Łk 5,3)10Wielu bowiem uzdrowił, tak że ci wszyscy, którzy mieli jakieś dolegliwości, parli[3] na Niego, aby Go dotknąć. (Mt 4,23; Mt 8,16; Mt 9,20; Mt 14,35; Mt 15,30; Mt 19,2; Mk 1,31; Mk 6,56; Łk 6,19; Łk 7,21)11A duchy nieczyste, ilekroć Go widziały, padały przed Nim i wołały: Ty jesteś Synem Bożym! (Mt 4,3; Mt 14,33; Mk 1,1; Mk 1,23; Mk 1,26; Łk 4,33; Łk 4,41; Łk 8,28)12I często gromił je, aby Go nie ujawniały. (Mt 8,4; Mt 12,16; Mk 5,43)
Wybór Dwunastu
13I wszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego. (Mt 10,1; Mk 6,7; Łk 6,12; Łk 9,1)14I ustanowił dwunastu,[4] których też nazwał apostołami,[5] aby byli z Nim i aby posyłać ich do głoszenia, (Mt 10,2; Mk 1,20; Mk 2,14; Mk 6,30; Łk 6,1; Łk 6,13; Dz 22,21; Rz 1,1; 1 Kor 4,9; Ef 4,11)15i aby mieli władzę wypędzać demony. (Mt 10,1; Mk 6,7)16Wyznaczył więc dwunastu: Szymona, któremu nadał imię Piotr, (Mt 10,1)17Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata Jakuba – tym nadał imię Boanerges, co znaczy Synowie Gromu – (Mk 1,19; Mk 5,37)18i Andrzeja, i Filipa, i Bartłomieja, i Mateusza, i Tomasza, i Jakuba, syna Halfeusza, i Tadeusza, i Szymona Kananejczyka, (Mt 9,9)19i Judasza Iskariotę, który też Go wydał.
Grzech przeciw Duchowi Świętemu
20I udał się do domu;[6] i znów zszedł się tłum, tak że nawet nie zdołali zjeść chleba.[7] (Mt 12,22; Mk 2,1; Mk 6,31; Mk 7,17; Mk 9,28; Łk 11,14)21A gdy Jego bliscy usłyszeli, wyszli, aby Go zabrać; mówili bowiem, że szaleje. (Mk 3,31; Dz 26,24)22A znawcy Prawa, którzy przybyli z Jerozolimy, utrzymywali, że ma Beelzebula[8] i że wypędza demony dzięki władcy demonów. (Mt 9,34; Mt 12,24; Mt 15,1; Mk 7,1; Łk 11,15; Ef 2,2)23Wtedy przywołał ich i zaczął im mówić w przypowieściach: Jak może szatan wypędzać szatana?24Jeśli [jakieś] królestwo jest wewnętrznie podzielone, to królestwo takie nie zdoła się ostać. (Mt 12,26; Mt 16,19; Kol 1,13)25I jeśli [jakiś] dom jest wewnętrznie podzielony, to taki dom nie zdoła się ostać.26Jeśli zatem szatan powstaje przeciw samemu sobie i jest podzielony, nie zdoła się ostać, lecz ma [przed sobą] koniec.27Nikt też nie może wejść do domu mocarza i ograbić go ze sprzętów, jeśli najpierw nie zwiąże mocarza, by wtedy splądrować jego dom.28Zapewniam was, wszystkie grzechy będą synom ludzkim odpuszczone, nawet bluźnierstwa, ilekroć by zbluźnili. (Łk 24,47; Dz 5,31; Dz 10,43; 1 Tm 1,13)29Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu,[9] nie ma przebaczenia na wieki, ale winny jest grzechu wiecznego.[10] (Mt 12,31; Łk 12,10; Dz 5,3; Dz 5,9; Dz 7,51; Hbr 10,29)30Utrzymywali bowiem: Ma ducha nieczystego.
Prawdziwa rodzina
31I przyszła Jego matka oraz Jego bracia,[11] zatrzymali się na zewnątrz i posłali do Niego, aby Go przywołać. (Mt 1,25; Mt 12,46; Mt 13,55; Mk 6,3; Łk 8,19; Łk 8,20; Dz 1,14; Dz 15,13; 1 Kor 9,5; Ga 1,19)32A wokół Niego siedział tłum. I mówią Mu: Oto Twoja matka, Twoi bracia i Twoje siostry stoją na zewnątrz i szukają Cię.33Wtedy odpowiadając im, mówi: Kto jest moją matką i moimi braćmi?34I przyglądając się tym, którzy wokół Niego siedzieli, mówi: Oto moja matka i moi bracia. (Rz 8,29; Hbr 2,11)35Kto bowiem pełni wolę Boga, ten jest moim bratem i siostrą, i matką. (Mt 7,21)