Marka 3 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Uzdrowienie człowieka z bezwładną ręką

1 I znów wszedł do synagogi. A był tam człowiek mający uschłą rękę.^[1] (Mt 4,23; Mt 12,9; Mk 1,21; Łk 6,6)

Mt 4,23Mt 12,9Mk 1,21Łk 6,6

2 I śledzili Go, czy uzdrowi go w szabat, aby móc Go oskarżyć. (Mk 2,24; Mk 14,55; Mk 15,3; Łk 14,1; Łk 20,20)

Mk 2,24Mk 14,55Mk 15,3Łk 14,1Łk 20,20

3 Wtem mówi do człowieka, który miał uschłą rękę: Stawaj na środku. 4 A do nich mówi: Czy wolno w szabat dobrze czynić, czy źle czynić; duszę ocalić, czy zabić? Oni jednak milczeli. (Łk 14,3) 5 Wtedy, przypatrując się im z gniewem, zasmucony z powodu zatwardziałości ich serc, mówi człowiekowi: Wyciągnij rękę! I wyciągnął, a jego ręka odzyskała sprawność. (Mk 10,5; Rz 11,25; Ef 4,18; Hbr 3,8)

Mk 10,5Rz 11,25Ef 4,18Hbr 3,8

6 Faryzeusze zaś zaraz wyszli razem z herodianami^[2] i prowadzili naradę w Jego sprawie, jak można by Go zgładzić. (Mt 22,15; Mt 22,16; Mk 8,15; Mk 11,18; Mk 12,7; Mk 12,13; Mk 14,1)

Mt 22,15Mt 22,16Mk 8,15Mk 11,18Mk 12,7Mk 12,13Mk 14,1

Spotkanie nad jeziorem

7 A Jezus ze swoimi uczniami oddalił się ku morzu; ruszył też za Nim liczny tłum z Galilei i z Judei, (Mt 4,25; Mk 2,13; Mk 4,1) 8 z Jerozolimy i z Idumei, zza Jordanu oraz z okolic Tyru i Sydonu – przyszedł do Niego liczny tłum, który usłyszał o wszystkim, co czynił. (Mt 11,21; Łk 6,17) 9 I powiedział swoim uczniom, aby była przygotowana dla Niego łódka, z powodu tłumu – aby Go nie stratowali. (Mk 4,1; Mk 5,24; Łk 5,3; Jan 6,22)

Mk 4,1Mk 5,24Łk 5,3Jan 6,22

10 Wielu bowiem uzdrowił, tak że ci wszyscy, którzy mieli jakieś dolegliwości, parli^[3] na Niego, aby Go dotknąć. (Mt 4,23; Mt 8,16; Mt 9,20; Mt 14,35; Mt 15,30; Mt 19,2; Mk 1,31; Mk 6,56; Łk 6,19; Łk 7,21)

Mt 4,23Mt 8,16Mt 9,20Mt 14,35Mt 15,30Mt 19,2Mk 1,31Mk 6,56Łk 6,19Łk 7,21

11 A duchy nieczyste, ilekroć Go widziały, padały przed Nim i wołały: Ty jesteś Synem Bożym! (Mt 4,3; Mt 14,33; Mk 1,1; Mk 1,23; Mk 1,26; Łk 4,33; Łk 4,41; Łk 8,28)

Mt 4,3Mt 14,33Mk 1,1Mk 1,23Mk 1,26Łk 4,33Łk 4,41Łk 8,28

12 I często gromił je, aby Go nie ujawniały. (Mt 8,4; Mt 12,16; Mk 5,43)

Wybór Dwunastu

13 I wszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego. (Mt 10,1; Mk 6,7; Łk 6,12; Łk 9,1)

Mt 10,1Mk 6,7Łk 6,12Łk 9,1

14 I ustanowił dwunastu,^[4] których też nazwał apostołami,^[5] aby byli z Nim i aby posyłać ich do głoszenia, (Mt 10,2; Mk 1,20; Mk 2,14; Mk 6,30; Łk 6,1; Łk 6,13; Jan 1,43; Dz 22,21; Rz 1,1; 1 Kor 4,9; Ef 4,11)

Mt 10,2Mk 1,20Mk 2,14Mk 6,30Łk 6,1Łk 6,13Jan 1,43Dz 22,21Rz 1,11 Kor 4,9Ef 4,11

15 i aby mieli władzę wypędzać demony. (Mt 10,1; Mk 6,7) 16 Wyznaczył więc dwunastu: Szymona, któremu nadał imię Piotr, (Mt 10,1; Jan 1,42) 17 Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata Jakuba – tym nadał imię Boanerges, co znaczy Synowie Gromu – (Mk 1,19; Mk 5,37) 18 i Andrzeja, i Filipa, i Bartłomieja, i Mateusza, i Tomasza, i Jakuba, syna Halfeusza, i Tadeusza, i Szymona Kananejczyka, (Mt 9,9; Jan 1,40; Jan 1,43; Jan 11,16; Jan 20,24)

Mt 9,9Jan 1,40Jan 1,43Jan 11,16Jan 20,24

19 i Judasza Iskariotę, który też Go wydał. (Jan 6,71; Jan 13,26)

Grzech przeciw Duchowi Świętemu

20 I udał się do domu;^[6] i znów zszedł się tłum, tak że nawet nie zdołali zjeść chleba.^[7] (Mt 12,22; Mk 2,1; Mk 6,31; Mk 7,17; Mk 9,28; Łk 11,14)

Mt 12,22Mk 2,1Mk 6,31Mk 7,17Mk 9,28Łk 11,14

21 A gdy Jego bliscy usłyszeli, wyszli, aby Go zabrać; mówili bowiem, że szaleje. (Mk 3,31; Jan 10,20; Dz 26,24) 22 A znawcy Prawa, którzy przybyli z Jerozolimy, utrzymywali, że ma Beelzebula^[8] i że wypędza demony dzięki władcy demonów. (2 Krl 1,2; Mt 9,34; Mt 12,24; Mt 15,1; Mk 7,1; Łk 11,15; Jan 7,20; Jan 8,48; Jan 8,52; Jan 10,20; Jan 12,31; Ef 2,2)

2 Krl 1,2Mt 9,34Mt 12,24Mt 15,1Mk 7,1Łk 11,15Jan 7,20Jan 8,48Jan 8,52Jan 10,20Jan 12,31Ef 2,2

23 Wtedy przywołał ich i zaczął im mówić w przypowieściach: Jak może szatan wypędzać szatana? 24 Jeśli [jakieś] królestwo jest wewnętrznie podzielone, to królestwo takie nie zdoła się ostać. (Mt 12,26; Mt 16,19; Kol 1,13) 25 I jeśli [jakiś] dom jest wewnętrznie podzielony, to taki dom nie zdoła się ostać. 26 Jeśli zatem szatan powstaje przeciw samemu sobie i jest podzielony, nie zdoła się ostać, lecz ma [przed sobą] koniec. 27 Nikt też nie może wejść do domu mocarza i ograbić go ze sprzętów, jeśli najpierw nie zwiąże mocarza, by wtedy splądrować jego dom. (Iz 49,24) 28 Zapewniam was, wszystkie grzechy będą synom ludzkim odpuszczone, nawet bluźnierstwa, ilekroć by zbluźnili. (Łk 24,47; Dz 5,31; Dz 10,43; 1 Tm 1,13)

Łk 24,47Dz 5,31Dz 10,431 Tm 1,13

29 Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu,^[9] nie ma przebaczenia na wieki, ale winny jest grzechu wiecznego.^[10] (Mt 12,31; Łk 12,10; Dz 5,3; Dz 5,9; Dz 7,51; Hbr 10,29)

Mt 12,31Łk 12,10Dz 5,3Dz 5,9Dz 7,51Hbr 10,29

30 Utrzymywali bowiem: Ma ducha nieczystego.

Prawdziwa rodzina

31 I przyszła Jego matka oraz Jego bracia,^[11] zatrzymali się na zewnątrz i posłali do Niego, aby Go przywołać. (Mt 1,25; Mt 12,46; Mt 13,55; Mk 6,3; Łk 8,19; Łk 8,20; Jan 2,12; Jan 7,3; Jan 7,5; Jan 7,10; Dz 1,14; Dz 15,13; 1 Kor 9,5; Ga 1,19)

Mt 1,25Mt 12,46Mt 13,55Mk 6,3Łk 8,19Łk 8,20Jan 2,12Jan 7,3Jan 7,5Jan 7,10Dz 1,14Dz 15,131 Kor 9,5Ga 1,19

32 A wokół Niego siedział tłum. I mówią Mu: Oto Twoja matka, Twoi bracia i Twoje siostry stoją na zewnątrz i szukają Cię. 33 Wtedy odpowiadając im, mówi: Kto jest moją matką i moimi braćmi? 34 I przyglądając się tym, którzy wokół Niego siedzieli, mówi: Oto moja matka i moi bracia. (Rz 8,29; Hbr 2,11) 35 Kto bowiem pełni wolę Boga, ten jest moim bratem i siostrą, i matką. (Mt 7,21)