1Wtedy całe zgromadzenie podniosło i wydało[1] swój głos, i płakał lud tej nocy.2Narzekali[2] na Mojżesza i na Aarona wszyscy synowie Izraela, i powiedziało do nich całe zgromadzenie: Obyśmy wówczas pomarli w ziemi egipskiej albo obyśmy pomarli na tej pustyni!3I po cóż JHWH prowadzi nas do tej ziemi? Abyśmy padli od miecza? Aby nasze żony i dzieci[3] stały się łupem? Czy nie lepiej nam wrócić do Egiptu? (Lb 31,17; Pwt 2,34)4I mówili jeden do drugiego: Obierzmy sobie wodza i wróćmy do Egiptu!5Wtedy Mojżesz i Aaron padli na swoją twarz przed całą społecznością[4] zgromadzenia synów Izraela.6Jozue zaś, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunego, spośród zwiadowców [wysłanych do] ziemi, rozdarli swoje szaty7i powiedzieli do całego zgromadzenia synów Izraela: Ziemia, przez którą przeszliśmy dla jej wyśledzenia, jest ziemią bardzo, bardzo dobrą.8Jeśli JHWH upodobał nas sobie, to wprowadzi nas do tej ziemi i da nam ją, ziemię opływającą w mleko i miód. (Pwt 32,13; Sdz 14,8; Iz 7,21; Ez 3,3)9Tylko nie buntujcie się przeciw JHWH! Sami też nie bójcie się ludu tej ziemi. Owszem, będą naszym chlebem![5] Odeszła od nich ich osłona,[6] a JHWH jest z nami! Nie bójcie się ich! (Ps 14,4; Hbr 3,16)10Lecz całe zgromadzenie powiedziało, aby ich ukamienować.[7] Wtedy wszystkim synom Izraela ukazała się w namiocie spotkania chwała JHWH.
Gniew i kara
11Wówczas JHWH powiedział do Mojżesza: Jak długo ten lud będzie Mną pogardzać?[8] I jak długo nie będą Mi wierzyć[9] pomimo wszystkich znaków, których dokonałem wśród nich? (Pwt 1,34)12Uderzę go zarazą i wydziedziczę go, a ciebie[10] uczynię narodem większym i liczniejszym niż oni. (Wj 32,10)13Lecz Mojżesz powiedział do JHWH: Gdy wtedy Egipcjanie usłyszą – bo przecież wywiodłeś ten lud w swojej mocy spośród nich – (Wj 32,11)14to powiedzą [o tym] mieszkańcom tej ziemi. [A ci] usłyszeli, że Ty, JHWH, jesteś pośród tego ludu, że oko w oko Ty, JHWH, ukazujesz się im i że Twój obłok stoi nad nimi – że w słupie obłoku kroczysz przed nimi za dnia, a w słupie ognia nocą.15Jeśli więc uśmiercisz ten lud do ostatniego człowieka, to narody, które słyszały wieść o Tobie, powiedzą:16Ponieważ JHWH nie był w stanie wprowadzić tego ludu do ziemi, którą im przysiągł, to wybił ich na pustyni.17Teraz więc niech się, proszę, okaże moc mojego Pana, tak jak oznajmiłeś w słowach:18JHWH powściągliwy w gniewie i wielce łaskawy,[11] przebaczający winę i przestępstwo,[12] [który] nigdy nie pozostawia bez kary,[13] lecz nawiedza winę ojców na synach do trzeciego i do czwartego [pokolenia]. (Wj 20,5; Wj 34,6; Pwt 5,9; Pwt 7,9; Neh 9,19; Ps 78,38)19Przebacz, proszę, winę tego ludu, według wielkości Twojej łaski, jak już odpuszczałeś temu ludowi od [czasu jego wyjścia z] Egiptu aż dotąd.20A JHWH powiedział: Przebaczyłem – według twego słowa.21Ale – jak Ja żyję[14] i [jak] cała ziemia jest pełna chwały JHWH – (Lb 14,28)22że żaden z tych ludzi, którzy widzieli moją chwałę i moje znaki, których dokonywałem w Egipcie i na pustyni – a już po dziesięciokroć wystawiali Mnie na próbę[15] i nie słuchali mojego głosu – (Rdz 22,1)23nie zobaczy ziemi, którą przysiągłem ich ojcom.[16] Żaden z tych, którzy Mnie znieważyli, nie zobaczy jej. (Pwt 1,39; Hbr 3,18)24Jednak mojego sługę Kaleba, za to, że jest w nim[17] inny duch i całkowicie był za Mną, wprowadzę do ziemi, do której poszedł, i jego potomstwo ją posiądzie. (Joz 14,9)25Skoro więc Amalek i Kananejczyk ma mieszkać w dolinie, zawróćcie jutro i wyruszcie na pustynię, w drogę [ku] Morzu Czerwonemu.26JHWH przemówił ponadto do Mojżesza i do Aarona tymi słowy:27Jak długo jeszcze to niegodziwe zgromadzenie[18] będzie szemrać przeciwko Mnie? Słyszałem narzekających synów Izraela, [wiem], jak szemrają przeciwko Mnie![19] (Lb 14,26)28Powiedz im: Jak Ja żyję – oświadczenie JHWH – uczynię wam tak, jak mówiliście w mojej obecności.[20]29Na tej pustyni padną wasze trupy i wszyscy spisani spośród was, w pełnej liczbie, od dwudziestego roku życia wzwyż – którzy szemraliście przeciw Mnie,30nie wejdziecie wy do ziemi, co do której podniosłem moją rękę,[21] że osiedlę was w niej, za wyjątkiem Kaleba, syna Jefunego, i Jozuego, syna Nuna. (Wj 6,8; Pwt 32,40; Dn 12,7)31Za to wasze dzieci, o których mówiliście, że staną się łupem, te wprowadzę i one poznają[22] ziemię, którą wy pogardziliście. (Pwt 1,39)32Co do was więc, wasze trupy padną na tej pustyni,33a wasi synowie będą pasterzami[23] na pustyni przez czterdzieści lat i poniosą karę za waszą niewierność,[24] aż w pełni padną wasze trupy na pustyni.34W liczbie dni szpiegowania przez was ziemi, [to jest w liczbie] czterdziestu dni, dzień za rok, przez czterdzieści lat, będziecie ponosić karę za wasze winy i doznacie mojej niechęci.[25]35Ja, JHWH, powiedziałem tak i tak postąpię z całym tym niegodziwym zgromadzeniem, które zmówiło się przeciw Mnie. Na tej pustyni wyginą do ostatniego i tu pomrą! (Dz 7,39)
Śmierć zwiadowców
36Mężczyźni zaś, których Mojżesz wysłał, aby wyszpiegowali ziemię, a którzy, gdy wrócili, przez rozgłaszanie złej wieści o ziemi podburzyli całe zgromadzenie do szemrania przeciw niemu,37ci mężczyźni, którzy roznosili złą wieść o ziemi, pomarli przed obliczem JHWH z powodu plagi. (Wj 9,14; Wj 32,35)38Tylko Jozue, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunego, pozostali przy życiu spośród tych mężczyzn, którzy poszli na przeszpiegi do ziemi.
Klęska pod Chormą
39A gdy Mojżesz oznajmił te słowa wszystkim synom Izraela, lud bardzo się zasmucił. (Pwt 1,41)40[Ludzie] zatem wstali wcześnie rano i wyszli na skraj góry, mówiąc: Oto jesteśmy i chcemy wyruszyć do tego miejsca, o którym mówił JHWH, bo zgrzeszyliśmy.[26] (Pwt 1,42)41Lecz Mojżesz powiedział: Dlaczego to chcecie przekroczyć rozkaz JHWH? To się nie powiedzie.42Nie wyruszajcie, gdyż nie ma JHWH pośród was! [Nie idźcie], abyście nie zostali pobici przed obliczem waszych wrogów.43Gdyż Amalek i Kananejczyk są tam przed wami i padniecie od miecza, ponieważ odwróciliście się od [kroczenia] za JHWH – i JHWH nie będzie z wami.44Uparli się jednak, by wejść na skraj góry, choć skrzynia Przymierza JHWH ani Mojżesz nie opuścili obozu.45I zszedł Amalek i Kananejczyk, mieszkaniec tej góry,[27] i pobili ich – i bili aż po Chormę.[28] (Pwt 1,44; Pwt 1,45)