Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
od Ewangeliczny Instytut Biblijny1Wołaj! Tylko czy jest ktoś, kto ci odpowie?[1] Do którego z poświęconych[2] się zwrócisz?2Bo i owszem, gniew zabija głupiego, a prostego[3] uśmierca zawiść. (Job 3,6)3Sam widziałem, jak zakorzenił się głupi, ale szybko przekląłem jego niwę.[4] (Ps 73,17)4Jego synom trudno będzie o ratunek,[5] zdepczą ich[6] w bramie[7] i nie będzie wybawcy.5Głodny pożre jego żniwo, wygarną je po same ciernie,[8] a zazdrosny? Spragnieni[9] będą bogactwa. (Przyp 22,5)6Nieprawość bowiem nie wychodzi z prochu, a niedola[10] nie kiełkuje na polu.[11]7Owszem, człowiek rodzi się na niedolę,[12] jak iskry z płomieni, by wzlatywać wysoko.8Ja jednak zacząłbym szukać Boga i Bogu przedstawiłbym moją sprawę,9Temu, który czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, że aż nie ma [ich] liczby, (Job 9,10; Ps 40,6; Ps 72,18; Rz 11,33)10Temu, który spuszcza deszcz na ziemię i posyła wody na oblicze pól,11Temu, który niskich stawia wysoko, a zasmuceni[13] wznoszą się ku wybawieniu, (1 Sm 2,7; Ps 113,7; Mt 5,4; Łk 1,52)12Temu, który niweczy plany przebiegłych, tak że ich ręce nie dochodzą do sukcesu.13Temu, który chwyta mądrych w ich przebiegłość, tak że rada przewrotnych przepada. (Job 42,7; 1 Kor 1,25; 1 Kor 3,19)14Za dnia napotykają ciemność, a w południe macają jak w nocy – (2 Krl 6,18; Iz 59,10)15i wybawia potrzebującego od miecza, z ich paszczy,[14] z ręki mocnego.16I biednemu wschodzi nadzieja – a niesprawiedliwość zamyka swe usta. (Ps 107,42)17Oto szczęśliwy jest człowiek, którego Bóg poprawia, nie pogardzaj więc karceniem Wszechmocnego! (Przyp 3,12; Hbr 12,6; Jk 1,12)18Bo On rani, lecz i opatruje, uderza, lecz Jego ręce leczą. (Pwt 32,39; Oz 6,1; 2 Kor 5,21)19Wybawi cię z sześciu utrapień, a w siódmym nie dotknie cię zło. (Ps 91,3; Przyp 6,16; Przyp 24,16; Am 1,3; Mi 5,4)20W czasie głodu wykupi cię od śmierci, a na wojnie z mocy miecza.21Od bicza języka będziesz odsunięty, a nie zlękniesz się zniszczenia, gdy nadejdzie.22Ze zniszczenia i głodu[15] śmiać się będziesz i nie będziesz się bał zwierząt ziemi. (Job 30,3)23Bo z kamieniem polnym będziesz sprzymierzony[16] i ze zwierzętami pól będziesz miał pokój.24I poznasz, że pokój panuje w twoim namiocie, gdy nawiedzisz swoją niwę, nie będzie niczego brak.25Poznasz też, że liczne jest twoje potomstwo i że twoje latorośle są jak zieleń ziemi.26Pełen wigoru[17] zejdziesz do grobu, jak przy sprzęcie snopów w ich czasie.27Oto, do czego doszliśmy. Tak to jest. Posłuchaj – i sam rozważ to sobie.