Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
od Ewangeliczny Instytut Biblijny1A Paweł przyjrzał się Sanhedrynowi i powiedział: Mężowie bracia, ja z całkowicie dobrym sumieniem[1] żyłem jak obywatel[2] przed Bogiem aż do dnia dzisiejszego. (Dz 22,1; Dz 24,16; 1 Kor 4,4; 2 Kor 1,12; 1 Tm 3,9; 2 Tm 1,3; Hbr 9,14; Hbr 10,2; Hbr 10,22; Hbr 13,18; 1 P 3,16)2Arcykapłan Ananiasz zaś rozkazał tym, którzy przy nim stali, uderzyć go w twarz.[3] (Mt 26,67; Łk 3,2; Dz 4,7; Dz 24,1; 2 Kor 11,20)3Wtedy Paweł powiedział do niego: Bóg cię uderzy, ściano pobielona;[4] i ty siedzisz, sądząc mnie według Prawa, a wbrew Prawu[5] każesz mnie bić? (Mt 23,27)4Ci zaś, którzy stali obok, powiedzieli: Ubliżasz arcykapłanowi Boga?5Paweł odpowiedział: Nie wiedziałem, bracia, że to arcykapłan; bo napisano: Nie będziesz mówił źle o przełożonym twego ludu. (2 P 2,10; Jud 1,8)6Paweł, świadomy, że jedna część składa się z saduceuszów, a druga z faryzeuszów, zawołał przed Sanhedrynem: Mężowie bracia, ja jestem faryzeuszem, synem faryzeuszów, z powodu nadziei i zmartwychwstania umarłych ja jestem sądzony. (Mt 22,23; Dz 4,2; Dz 23,1; Dz 23,20; Dz 23,28; Dz 24,15; Dz 24,21; Dz 26,5; Dz 26,6; Dz 26,8; Flp 3,5)7A gdy to powiedział, powstał spór między faryzeuszami i saduceuszami i tłum został rozdwojony.8Saduceusze bowiem mówią, że nie ma zmartwychwstania ani anioła, ani ducha, natomiast faryzeusze uznają jedno i drugie. (Mt 22,23; Mk 12,18; 1 Kor 15,12)9Powstał zatem wielki hałas, a niektórzy ze znawców Prawa z części faryzeuszów podnosili ostry sprzeciw. Mówili: Nic złego nie znajdujemy w tym człowieku; a jeśli [naprawdę] mówił do niego duch albo anioł? (Mk 2,16; Łk 23,4; Łk 23,14; Łk 23,22; Dz 4,5; Dz 25,10; Dz 25,25; Dz 26,31)10A gdy spór stawał się coraz większy, chiliarcha w obawie, by Paweł nie został przez nich rozerwany, polecił straży zejść, wyrwać go spośród nich i zaprowadzić do twierdzy. (Dz 23,7)11Następnej zaś nocy Pan stanął przy nim i powiedział: Bądź dobrej myśli;[6] bo jak zaświadczyłeś o Mnie w Jerozolimie, tak też trzeba ci zaświadczyć w Rzymie. (Mt 14,27; Dz 2,40; Dz 18,9; Dz 19,21; Dz 26,22; Dz 27,23; Dz 27,24; Dz 28,23)
Sprzysiężenie przeciwko Pawłowi
12A gdy nastał dzień, Żydzi zawiązali spisek i zobowiązali się, że nie będą ani jeść, ani pić, dopóki nie zabiją Pawła. (Dz 9,24; Dz 13,45; Dz 20,3; Dz 21,27; Dz 21,31; Dz 23,14; Dz 23,16; Dz 23,20; Dz 23,21; Dz 23,27; Dz 23,30; Dz 25,3)13Tych zaś, którzy do tego sprzysiężenia przystąpili, było ponad czterdziestu.14Udali się oni do arcykapłanów oraz prezbiterów i powiedzieli: Zobowiązaliśmy się pod klątwą, że niczego nie skosztujemy, dopóki nie zabijemy Pawła.15Teraz więc wy wraz z Sanhedrynem dajcie znać chiliarsze, żeby go do was sprowadził niby dla dokładniejszego zbadania tego, co się jego tyczy, a my, zanim się zbliży, gotowi jesteśmy go zgładzić. (Dz 9,24; Dz 23,21; Dz 25,3)16A gdy o tej zasadzce usłyszał syn siostry Pawła, przybył, wszedł do twierdzy i powiadomił Pawła.17Paweł zaś przywołał jednego z setników i powiedział: Zaprowadź tego młodzieńca do chiliarchy, bo ma go o czymś powiadomić. (Dz 21,31)18On więc wziął go, zaprowadził do chiliarchy i powiedział: Więzień Paweł przywołał mnie i poprosił, abym przyprowadził do ciebie tego młodzieńca, który ma ci coś powiedzieć. (Ef 3,1)19Chiliarcha zaś wziął go za rękę, odszedł z nim na bok i zapytał: O czym to masz mnie powiadomić?20A on na to: Żydzi postanowili cię prosić, abyś jutro sprowadził Pawła do Sanhedrynu niby dla dokładniejszego wypytania o to, co go dotyczy. (Dz 23,1)21Lecz ty nie daj się im przekonać, bo czyha na niego w zasadzce ponad czterdziestu mężczyzn spośród nich, którzy zobowiązali się [pod klątwą], że nie będą nic jeść ani pić, dopóki go nie zabiją; a teraz są w pogotowiu i czekają na twoje zezwolenie.22Chiliarcha zatem odesłał młodzieńca i polecił: Przed nikim się nie wygadaj, że mi te rzeczy wyjawiłeś.
PODRÓŻ PAWŁA DO RZYMU Nocna podróż do Cezarei
23Następnie przywołał jakichś dwóch spośród setników i polecił: Przygotujcie dwustu żołnierzy,[7] aby poszli aż do Cezarei, oraz siedemdziesięciu jezdnych[8] i dwustu oszczepników[9] – od trzeciej godziny[10] w nocy; (Dz 21,1)24rozkazał też podstawić zwierzęta juczne,[11] aby wsadzić na nie Pawła i bezpiecznie go odstawić do namiestnika Feliksa.[12] (Mt 27,2; Łk 3,1; Łk 20,20; Dz 23,26; Dz 23,33; Dz 24,1; Dz 24,3; Dz 24,10; Dz 25,14; Dz 26,30)25Napisał też list w takiej formie:[13]26Klaudiusz Lizjasz Najdostojniejszemu Namiestnikowi[14] Feliksowi – Pozdrowienia.27Człowieka tego schwytanego przez Żydów z zamiarem zabicia przez nich, uratowałem wraz z wojskiem, gdy dowiedziałem się, że jest Rzymianinem. (Dz 21,30; Dz 22,25)28Chcąc też poznać przyczynę, dla której go oskarżali, sprowadziłem go do ich Sanhedrynu, (Dz 22,24; Dz 22,30)29[gdzie] odkryłem, że oskarżają go o sporne zagadnienia ich Prawa, nie ma zaś zarzutu godnego śmierci lub więzów. (Dz 18,13; Dz 18,15; Dz 25,18; Dz 25,19; Dz 25,25; Dz 26,31; Dz 28,18)30A gdy mi doniesiono, że będzie zasadzka na tego człowieka, natychmiast wysłałem [go] do ciebie, a oskarżycieli powiadomiłem, aby przed tobą powiedzieli, co mają przeciw niemu. Bywaj.[15] (Dz 23,12; Dz 23,20; Dz 23,23; Dz 24,5; Dz 25,5)31Żołnierze więc, według tego, co im rozkazano, wzięli Pawła i zaprowadzili go nocą do Antypatris.[16]32Nazajutrz zaś pozwolili jezdnym z nim odjechać i powrócili do twierdzy. (Dz 23,10)33Ci natomiast przybyli do Cezarei, oddali list namiestnikowi i dostawili mu Pawła. (Dz 25,1)34[Namiestnik] po przeczytaniu listu zapytał, z jakiej jest prowincji,[17] a gdy dowiedział się, że z Cylicji, (Dz 21,39; Dz 22,3)35powiedział: Przesłucham cię, gdy zjawią się też twoi oskarżyciele. I polecił go strzec w pretorium[18] Heroda. (Mt 27,27; Dz 23,30)