2 Samuela 1 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Żal Dawida po śmierci Saula i Jonatana

1 Po śmierci Saula, gdy Dawid – po pobiciu Amaleka – wrócił do Siklag i przebywał Dawid w Siklag dwa dni, 2 już trzeciego dnia przybył z obozu, od Saula, jakiś człowiek.^[1] Miał podarte szaty, pył na głowie, a gdy przyszedł do Dawida, padł na ziemię i pokłonił [mu] się. 3 Wtedy Dawid zapytał: Skąd przybywasz? A on odpowiedział: Ocalałem^[2] z obozu Izraela. 4 Dawid zapytał: Jak [tam] miała się sprawa? Przedstaw mi, proszę! A on na to: Lud uciekł z pola walki,^[3] a wielu z ludu padło i poległo; poległ też Saul i Jonatan,^[4] jego syn. 5 Dawid zapytał młodego, opowiadającego mu o tym człowieka: Skąd wiesz, że poległ Saul i Jonatan, jego syn? 6 A młody, opowiadający mu o tym człowiek powiedział: Znalazłem się akurat na górze Gilboa,^[5] gdy Saul wspierał się na swojej włóczni, a rydwan i jeźdźcy^[6] prawie go dopadały. 7 Wtedy obejrzał się, zobaczył mnie i zawołał. Odpowiedziałem: Oto jestem. 8 A on zapytał: Kto ty jesteś? Odpowiedziałem: Jestem Amalekitą. 9 A on powiedział: Stań nade mną^[7] i dobij mnie, gdyż chwycił mnie [już] skurcz,^[8] a jednak tli się jeszcze we mnie moja dusza. 10 Stanąłem więc nad nim i dobiłem go, bo wiedziałem, że nie przeżyje po tym swoim upadku. Potem wziąłem diadem, który miał na głowie, i naramiennik,^[9] który miał na ramieniu, i oto przyniosłem je do mojego pana! 11 Wtedy Dawid chwycił swoje szaty i rozdarł je, podobnie jak wszyscy ludzie, którzy z nim byli. 12 I zawodzili, i płakali – i pościli aż do wieczora po Saulu i po Jonatanie, jego synu, po ludzie JHWH^[10] i po domu Izraela, że padli od miecza. 13 A Dawid zapytał młodego człowieka, który mu o tym doniósł: Skąd ty jesteś? A on odpowiedział: Jestem synem przybysza, Amalekity. 14 Dawid zapytał: Jak to! Nie bałeś się wyciągnąć swej ręki, aby zabić pomazańca JHWH? 15 I przywołał Dawid jednego z młodych, i powiedział: Podejdź, rozpraw się z nim! Ugodził go zatem tak, że [młody człowiek] zginął. 16 Dawid zaś powiedział do niego: Twoja krew na twoją własną głowę, bo twoje usta zaświadczyły przeciw tobie, gdy powiedziałeś: Ja uśmierciłem pomazańca JHWH.

Tren Dawida o Saulu i Jonatanie

17 Potem Dawid wzniósł ten tren^[11] o Saulu i o Jonatanie, jego synu. 18 Powiedział też, by uczyć synów Judy [tej pieśni o] łuku.^[12] Oto jest ona zapisana w Zwoju Prawego: 19 Twoja chluba, Izraelu, legła na twoich wzgórzach. O, jakże padli bohaterowie! 20 Nie rozgłaszajcie tego w Gat, nie roznoście wieści po ulicach Aszkelonu, by nie cieszyły się córki Filistynów, by nie triumfowały córki nieobrzezanych! 21 O, góry Gilboa! Bądźcie bez rosy i bez deszczu, i bez darów pola,^[13] gdyż tam zbrukano tarczę bohaterów, tarczę Saula – bez namaszczania jej olejem. 22 Przed krwią przebitych, przed tłuszczem^[14] bohaterów łuk Jonatana [nigdy] się nie cofał, miecz Saula też nie powracał próżny. 23 Saul i Jonatan, kochani i mili, w swym życiu i śmierci byli nierozłączni – od orłów szybsi [i] od lwów mocniejsi. 24 Córki Izraela! Płaczcie nad Saulem, nad tym, który was odziewał w szkarłat z przepychem, który wam wkładał złote ozdoby na szaty. 25 Ach, jak padli bohaterowie w [zawierusze] bitwy! Jonatan na twoich wzgórzach przebity! 26 Żal mi ciebie, mój bracie, Jonatanie; byłeś mi bardzo miły. Twoja miłość była dla mnie cenniejsza niż miłość kobiety. 27 Jakże padli bohaterowie i przepadł oręż wojenny!