Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
od Ewangeliczny Instytut Biblijny1Gdy zakończona została cała praca, którą Salomon wykonał dla domu JHWH, Salomon wniósł [tam dary] poświęcone przez Dawida, swojego ojca, i srebro, i złoto – i wszystkie przybory złożył w skarbcach domu Bożego.
Przeniesienie skrzyni Przymierza do świątyni
2Wówczas Salomon zgromadził w Jerozolimie starszych Izraela oraz wszystkich naczelników plemion, książąt [rodów] ojców synów Izraela, aby przenieść skrzynię Przymierza z JHWH z Miasta Dawida, to jest z Syjonu. (2 Sm 6,12; 1 Krn 15,25)3Zgromadzili się zatem u króla wszyscy Izraelici na święto, a było to w miesiącu siódmym.[1] (Kpł 23,33; 1 Krl 6,38)4Gdy więc przyszli wszyscy starsi Izraela, Lewici wzięli skrzynię5i przenieśli zarówno skrzynię, jak i namiot spotkania oraz wszystkie święte przybory, które były w namiocie – przenieśli je kapłani Lewici.6Król Salomon natomiast i całe zgromadzenie Izraela, zebrane u niego przed skrzynią, ofiarowało owce i bydło, którego nie dałoby się policzyć ani spisać z powodu jego mnogości.7Kapłani zaś wnieśli skrzynię Przymierza z JHWH do jej miejsca, do części wewnętrznej domu, do miejsca najświętszego,[2] pod skrzydła cherubów.8Cheruby zaś rozpościerały swoje skrzydła nad miejscem skrzyni i okrywały te cheruby od góry skrzynię oraz jej drążki. (Wj 25,13; 1 Krn 15,15)9Drążki te były tak długie, że końce drążków [wychodzące] ze skrzyni widać było sprzed części wewnętrznej, choć nie były one widoczne z zewnątrz – i są tam do dnia dzisiejszego.[3] (2 Krn 2,10)10W skrzyni zaś nie było nic oprócz dwóch tablic, które dał Mojżesz na Horebie, gdzie JHWH zawarł [przymierze] z synami Izraela przy ich wyjściu z Egiptu. (Wj 3,1; Wj 16,32; Pwt 10,5; Hbr 9,4)
Chwała JHWH w świątyni
11A gdy kapłani wychodzili z [miejsca] świętego – gdyż wszyscy kapłani, którzy tam się znajdowali, poświęcili się, bez zwracania uwagi na grupy[4] –12Lewici, śpiewacy, wszyscy oni: Asaf, Heman, Jedutun oraz ich synowie i bracia, odziani w bisior, z cymbałami i z lutniami, i z cytrami, stali po wschodniej stronie[5] ołtarza, wraz ze stu dwudziestoma kapłanami gotowymi zadąć w trąby, (1 Krn 16,37; 1 Krn 16,42)13i mieli oni, jak jeden, trębacze i śpiewacy, wznieść wspólny głos w uwielbieniu i wdzięczności JHWH. Gdy więc wznieśli głos na trąbach i na cymbałach, i na instrumentach wtórujących pieśni uwielbienia JHWH, że jest dobry i że Jego łaska trwa na wieki, dom napełnił się obłokiem – dom JHWH – (Wj 40,34; 1 Krn 16,34; 1 Krn 16,41; 2 Krn 7,3; 2 Krn 7,6; 2 Krn 20,21; Ezd 3,11; Ps 100,5; Ps 106,1; Ps 107,1; Ps 117,1; Ps 136,1; Jer 33,11)14tak że kapłani nie mogli tam ustać, aby pełnić służbę, [właśnie] z powodu tego obłoku, ponieważ chwała JHWH napełniła dom Boży. (Wj 40,34; Mt 17,6)