2 Koryntian 5

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny

1 Wiemy bowiem, że kiedy namiot tego naszego ziemskiego mieszkania ulegnie rozpadowi, mamy budowlę od Boga, mieszkanie zbudowane nie rękoma, wieczne – w niebie. (Mt 24,1; Mk 14,58; 2 Kor 4,7; 1 P 1,4; 2 P 1,13) 

2 Bo też w tym wzdychamy, tęskniąc, by przyoblec nasze mieszkanie z nieba, (Rz 8,23) 

3 jeśli rzeczywiście, rozebrawszy się, nie zostaniemy znalezieni nadzy. (Mt 6,19; 1 Kor 3,14; Ap 3,18; Ap 16,15) 

4 Bo też, jako przebywający w tym namiocie, wzdychamy obciążeni, ponieważ nie chcemy rozebrania się, lecz przyobleczenia się – aby to, co śmiertelne, zostało wchłonięte przez życie. (1 Kor 15,53; 2 Kor 1,8; 2 Kor 4,10) 

5 A tym, który nas do tego właśnie przysposobił, jest Bóg, który dał nam zadatek Ducha. (Rz 8,23; 2 Kor 1,22; Ef 1,14) 

6 Zawsze zatem ufni i świadomi, że mieszkając w ciele, jesteśmy z dala od Pana – (Hbr 11,13) 

7 wiarą bowiem żyjemy, nie tym, co widzialne – (1 Kor 13,12; 2 Kor 4,13; 2 Kor 4,18; 1 P 1,8) 

8 ufamy, choć wolelibyśmy raczej wyprowadzić się z ciała i zamieszkać u Pana. (Flp 1,23) 

9 Stąd też dążymy, aby – czy mieszkając, czy wyprowadzając się – Jemu być miłymi. (Rz 12,1; Kol 1,10; 1 Tes 4,1) 

10 Wszystkich nas bowiem czeka ujawnienie [własnych spraw] przed trybunałem Chrystusa, aby każdy odebrał sobie [zapłatę] za to, czego dokonał za sprawą ciała – czy to dobrego, czy złego. (Mt 16,27; Dz 17,31; Rz 2,16; Rz 14,10; Ef 6,8; Ap 22,12) 

Posługa pojednania

11 Znając zatem bojaźń Pana, przekonujemy ludzi; dla Boga wszystko w nas jest jawne; spodziewam się, że jawne jest też w waszych sumieniach. (Dz 9,31; 2 Kor 4,2; Flp 2,12; Hbr 10,31; Hbr 12,28) 

12 Nie polecamy wam siebie ponownie, lecz dajemy wam sposobność do chluby z powodu nas, abyście mieli [coś] przeciw tym, którzy chlubią się tym, co zewnętrzne, a nie [tym, co] w sercu. (Rz 2,29; 2 Kor 1,14; 2 Kor 3,1; 2 Kor 4,2; 2 Kor 10,12; 2 Kor 11,18; Ga 6,12) 

13 Bo jeśli szalejemy, to dla Boga, a jeśli jesteśmy przy zdrowych zmysłach – to dla was. (Mk 3,21; Dz 26,24; 2 Kor 4,15; 1 Tm 3,2; 2 Tm 1,7) 

14 Gdyż miłość Chrystusa przynagla nas, którzy stwierdziliśmy, że Jeden zamiast wszystkich umarł, a zatem wszyscy umarli; (Rz 5,19; Rz 8,35; Ga 2,20; Kol 2,20; Kol 3,3) 

15 a umarł zamiast wszystkich, aby ci, którzy żyją, już nie dla siebie żyli, ale dla Tego, który zamiast nich umarł i został wzbudzony. (Rz 14,7; Ga 2,19; Ga 2,20; Flp 1,21; 1 Tes 5,10; 1 Tm 2,6) 

16 Tak więc my od teraz nie znamy nikogo według ciała; i jeśli nawet Chrystusa poznaliśmy według ciała, od teraz [Go tak] już nie znamy. (Mt 13,54; Rz 8,4; Flp 3,3; Kol 2,11) 

17 Jeśli więc ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło – i nastało nowe! (Mt 9,16; Rz 6,3; Rz 6,4; Rz 6,6; 1 Kor 1,30; 1 Kor 5,7; 2 Kor 3,14; 2 Kor 12,2; Ga 3,27; Ga 6,15; Ef 2,15; Ef 4,24; Kol 3,9; Kol 3,10; Tt 3,5; Hbr 8,13; Hbr 10,20; Ap 21,1; Ap 21,5) 

18 A wszystko to jest z Boga, który nas pojednał z sobą przez Chrystusa i powierzył nam posługę pojednania, (Rz 5,10; 2 Kor 3,8; 2 Kor 4,1; 2 Kor 5,12; Kol 1,20) 

19 jako że Bóg w Chrystusie świat z sobą pojednuje, nie zaliczając im ich upadków, i zlecił nam Słowo pojednania. (Rz 3,24; Rz 4,8; Kol 2,9) 

20 W miejsce Chrystusa niesiemy więc poselstwo, jakby [samego] Boga, który przez nas wzywa; w miejsce Chrystusa błagamy: Dajcie się pojednać z Bogiem. (Ga 4,14; Ef 6,20) 

21 [On] Tego, który nie poznał grzechu, zamiast nas uczynił grzechem, abyśmy my w Nim stali się sprawiedliwością Boga. (Rz 1,17; Rz 3,21; Rz 4,25; Rz 10,3; Ga 3,13; Flp 3,9; Hbr 4,15; 1 P 2,22) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).