1Po tych wydarzeniach stała się rzecz następująca: Nabot Jizreelczyk miał w Jizreelu[1] winnicę obok pałacu Achaba,[2] króla Samarii.2I Achab zwrócił się do Nabota: Daj mi swoją winnicę, a będzie mi za ogród warzywny, bo leży ona blisko przy moim domu; ja zaś dam ci za nią winnicę lepszą niż ona. A jeśli uznasz za dobre w swoich oczach, dam ci srebro – cenę za nią.[3] (Pwt 11,10)3Ale Nabot powiedział do Achaba: Jak najdalej mi, na JHWH, od tego, bym ci dał dziedzictwo mojego ojca! (Kpł 25,23; Pwt 25,5)4Achab przyszedł więc do domu posępny i gniewny z powodu odmowy, której udzielił mu Nabot Jizreelczyk, kiedy powiedział: Nie dam ci dziedzictwa po moich ojcach. Położył się do łóżka, odwrócił[4] twarz i nie spożył posiłku.5Izebel, jego żona, przyszła do niego i zapytała: Dlaczego to jesteś w tak posępnym nastroju,[5] że nawet nie spożyłeś posiłku?6Wyznał jej zatem: Rozmawiałem z Nabotem Jizreelczykiem i powiedziałem mu: Daj mi swoją winnicę za srebro lub – jeśli wolisz – dam ci w zamian za nią [inną] winnicę. A [on] odpowiedział: Nie dam ci mojej winnicy.[6]7Wówczas Izebel, jego żona, powiedziała do niego: To ty teraz sprawujesz władzę w Izraelu![7] Wstań, spożyj posiłek i bądź dobrej myśli.[8] Ja ci dam winnicę Nabota Jizreelczyka.
Intryga Izebel
8I [Izebel] napisała listy w imieniu Achaba, opatrzyła je jego pieczęcią i rozesłała te listy do starszych i do możnych, którzy mieszkali razem z Nabotem w jego mieście.[9]9W listach tych pisała tak: Ogłoście post, a Nabota postawcie na przedzie ludu.10Postawcie też przeciwko niemu dwóch niegodziwych ludzi[10] i niech zaświadczą: Bluźniłeś[11] Bogu i królowi. Potem wyprowadźcie go, ukamienujcie – i niech umrze. (Lb 35,30; Pwt 19,15)11I ludzie z jego miasta, starsi i możni, mieszkający w jego mieście, postąpili tak, jak im poleciła Izebel, jak napisała w listach, które do nich przysłała.12Ogłosili post i postawili Nabota na przedzie ludu.13Potem przyszli dwaj niegodziwi ludzie,[12] zasiedli naprzeciw niego i ci niegodziwi ludzie poświadczyli przeciw Nabotowi przed ludem:[13] Nabot bluźnił Bogu i królowi. Wyprowadzili go zatem na zewnątrz miasta, ukamienowali[14] i tak umarł. (Kpł 24,14)14Następnie posłali do Izebel wiadomość: Nabot został ukamienowany i umarł.15Gdy Izebel usłyszała, że Nabot został ukamienowany i umarł,[15] powiedziała Izebel do Achaba: Wstań! Weź w posiadanie winnicę Nabota Jizreelczyka, której nie chciał ci dać za srebro. Nabot nie żyje, bo umarł!16Kiedy więc Achab usłyszał, że Nabot umarł,[16] wstał Achab, aby zejść do winnicy Nabota Jizreelczyka i ją posiąść.
Zapowiedź kary za zgładzenie Nabota
17Wtedy stało się Słowo JHWH do Eliasza Tiszbity, tej treści:18Wstań, zejdź, aby spotkać Achaba, króla Izraela, który mieszka w Samarii. Oto jest w winnicy Nabota, do której zszedł, aby ją posiąść.19Lecz przemów do niego tymi słowy: Tak mówi JHWH: Czyżbyś zamordował, a potem brał w posiadanie? I przemów do niego [jeszcze] tymi słowy: Tak mówi JHWH: W miejscu, gdzie psy lizały krew Nabota, psy będą lizać także twoją krew – tak, twoją! (1 Krl 22,34)20Achab odpowiedział Eliaszowi: Czyżbyś już mnie znalazł, mój wrogu? A [on] na to: Znalazłem, ponieważ zaprzedałeś się czynieniu tego, co złe w oczach JHWH.21Oto Ja to, co złe,[17] sprowadzę na ciebie i zamiotę[18] po tobie, i wytnę u Achaba każdego mężczyznę,[19] niewolnego i wolnego,[20] w Izraelu. (Pwt 32,36; 1 Sm 25,22; 1 Sm 25,34; 1 Krl 14,10; 1 Krl 16,11; 1 Krl 22,46; 2 Krl 9,8; 2 Krl 10,14; 2 Krl 14,26; Ez 4,12; Ez 4,15)22I postąpię z twoim domem tak, jak z domem Jeroboama, syna Nebata, i jak z domem Baszy, syna Achiasza – z powodu gniewu, do którego [Mnie] pobudziłeś, i grzechu, w który wciągnąłeś Izraela. (1 Krl 15,29; 1 Krl 16,11)23A o Izebel tak mówi JHWH: Psy pożrą Izebel w obrębie murów[21] Jizreela. (2 Krl 9,10; 2 Krl 9,36)24Kto u Achaba umrze w mieście, tego pożrą psy, a kto umrze w polu, tego pożre ptactwo niebios.25Bo rzeczywiście nie było takiego jak Achab, który by tak się zaprzedał czynieniu tego, co złe w oczach JHWH – do czego [zresztą] zwodziła go Izebel, jego żona. (1 Krl 16,31)26Zohydził się bardzo, chodząc za plugastwami,[22] we wszystkim tak, jak to czynili Amoryci, których JHWH wydziedziczył przed synami Izraela. (Kpł 18,24; Am 2,9)27Gdy Achab usłyszał te słowa, rozdarł swoje szaty, wdział wór na swoje ciało i pościł, sypiał w worze i chodził przygnębiony.28Wówczas stało się Słowo JHWH do Eliasza Tiszbity, tej treści:29Czy widziałeś, jak Achab upokorzył się przede Mną?[23] Dlatego, że upokorzył się przede Mną, nie sprowadzę nieszczęścia za jego dni, sprowadzę nieszczęście na jego dom[24] za dni jego syna. (2 Krl 9,25)