1I przemówił JHWH do Mojżesza tymi słowy: (Wj 27,20)2Przykaż synom Izraela, że mają przynosić ci[1] oliwę z oliwek, czystą, bitą,[2] do oświetlenia, do wystawiania lampy – ciągle.3Na zewnątrz zasłony [skrzyni] Świadectwa, w namiocie spotkania, będzie rozlewał ją[3] Aaron,[4] od wieczora do rana przed obliczem JHWH, nieustannie. Jest to wieczysta ustawa dla waszych pokoleń. (Wj 25,16; Wj 25,21)4Ustawi te lampy na czystym[5] świeczniku, aby świeciły przed obliczem JHWH nieustannie. (Wj 25,31)
Zaopatrzenie w chleb oblicza
5Weźmiesz też najlepszej mąki [pszennej] i upieczesz z niej dwanaście bochenków, każdy bochenek z dwóch dziesiątych [efy] mąki. (Wj 25,30)6I ułożysz je przed JHWH w dwóch rzędach, po sześć w rzędzie, na czystym[6] stole. (Wj 25,30)7Nałożysz też na [każdy] rząd czystego kadzidła, aby był chlebem dla przypomnienia, wdzięcznym darem dla JHWH. (Kpł 1,9; Kpł 2,2; Kpł 6,14)8W każdy dzień szabatu będzie go nieustannie układał przed obliczem JHWH od synów Izraela jako wieczne przymierze.9Będą one należały do Aarona i do jego synów, a będą go jedli[7] w miejscu świętym, gdyż jest to dla niego świętość nad świętościami z wdzięcznych darów JHWH jako wieczysta należność.[8] (Wj 6,23; 1 Sm 21,2; 2 Krn 13,11; Mt 12,4; Mk 2,26; Łk 6,4)
Ochrona godności PANA
10Wtedy wystąpił wśród synów Izraela syn pewnej Izraelitki, który był też synem pewnego Egipcjanina. I pokłócili się w obozie – syn tej Izraelitki z jakimś Izraelitą.[9]11I zelżył[10] syn tej Izraelitki imię [Boże] i przeklął [je], przyprowadzili go więc do Mojżesza. A jego matka miała na imię Szelamit, córka Dibriego, z plemienia Dan.12I zatrzymali go[11] pod strażą dla wyjaśnienia sobie [sprawy] według [orzeczenia] ust JHWH.13Wówczas JHWH przemówił do Mojżesza tymi słowy:14Wyprowadź bluźniercę na zewnątrz obozu i niech wszyscy, którzy to słyszeli, położą swoje ręce na jego głowie i niech ukamienuje go całe zgromadzenie.15A do synów Izraela powiedz tak: Każdy, kto przeklina swego Boga, poniesie [karę za] swój grzech. (Wj 20,7; Wj 22,28)16Kto zbluźni imieniu JHWH, będzie musiał umrzeć. Nieodwołalnie ukamienuje go całe zgromadzenie; zarówno przychodzień, jak i tubylec, za swe bluźnierstwo imieniu[12] poniesie śmierć.
Prawo równej odpłaty
17Każdy, kto zabije[13] jakąkolwiek duszę człowieka,[14] będzie musiał umrzeć.[15] (Wj 21,12; Wj 21,23)18Kto zabije[16] duszę[17] zwierzęcia, zapłaci za nią – dusza za duszę.[18]19Każdy, kto okaleczy swego bliźniego[19] – tak, jak uczynił, uczyni się jemu.20Złamanie za złamanie, oko za oko, ząb za ząb. Jaką komuś zadał ranę, tak uczynią i jemu. (Wj 21,23; Pwt 19,21; Mt 5,38)21Kto zabije[20] zwierzę, zapłaci za nie, a kto zabije[21] człowieka, poniesie śmierć.22Będziecie mieli jedno prawo, zarówno dla przychodnia, jak i dla tubylca, gdyż Ja, JHWH, jestem waszym Bogiem. (Lb 15,16)23I przemówił Mojżesz do synów Izraela, a oni wyprowadzili bluźniercę na zewnątrz obozu i ukamienowali go kamieniem; i uczynili synowie Izraela tak, jak JHWH przykazał Mojżeszowi.