1Zabiegajcie o miłość, [gorąco] pragnijcie duchowych [darów],[1] a najbardziej tego, aby prorokować. (1 Kor 12,1; 1 Kor 12,31; 1 Kor 14,12; 1 Kor 14,39; 1 Kor 16,14; 2 P 1,7)2Bo kto mówi językiem, mówi nie do ludzi, lecz do Boga; nikt bowiem nie rozumie,[2] gdyż w Duchu wypowiada tajemnice.[3] (Mk 16,17; 1 Kor 12,10; 1 Kor 13,2; 1 Kor 14,14; 1 Kor 14,18; 1 Kor 14,22)3Kto natomiast prorokuje, mówi do ludzi dla zbudowania, zachęty i pociechy. (Rz 14,19; 1 Kor 10,23; 1 Kor 14,26)4Kto mówi językiem, buduje siebie; a kto prorokuje, buduje zgromadzenie.[4]5Pragnę, abyście wy wszyscy mówili językami, bardziej jednak, abyście prorokowali; gdyż ten, kto prorokuje, jest większy niż ten, kto mówi językami, chyba żeby wykładał, aby zgromadzenie doznało zbudowania. (1 Kor 14,1; 1 Kor 14,13; 1 Kor 14,26)6A teraz, bracia, jeśli przyszedłbym do was, mówiąc językami, na co bym wam się przydał, gdybym wam nie przemówił czy to w objawieniu, czy w poznaniu, czy w proroctwie, czy w pouczeniu? (Rz 15,14; 1 Kor 1,5; 1 Kor 12,7; 1 Kor 12,8; 1 Kor 14,19; 1 Kor 14,26; Ef 1,17; Ef 3,3; Ef 3,5)7Podobnie przedmioty martwe, które wydają dźwięk, jak flet czy cytra: gdyby nie wydawały różnych dźwięków, jak można by rozpoznać, co grają na flecie, a co na cytrze?8Również jeśliby trąba wydała dźwięk niewyraźny, kto przygotowywałby się do bitwy? (1 Tm 1,18; 1 Tm 6,12; 2 Tm 4,7)9Tak i wy, jeśli za pomocą języka zrozumiałego nie wydacie słowa, jak da się rozpoznać, co zostało powiedziane? Będziecie raczej mówić w powietrze. (1 Kor 9,26)10Na świecie jest niewątpliwie tak wiele różnego rodzaju dźwięków i nic nie jest bez dźwięku;11gdybym więc nie poznał znaczenia dźwięku,[5] byłbym dla tego, który mówi, cudzoziemcem, a ten, który mówi, byłby cudzoziemcem dla mnie.12Podobnie i wy, ponieważ jesteście zapaleńcami[6] duchowych [darów], szukajcie [darów] dla zbudowania zgromadzenia, abyście [w takie] obfitowali.13W tym celu, kto mówi językiem, niech się modli, aby wykładał. (1 Kor 14,5; 1 Kor 14,26)14Jeśli bowiem modlę się językiem, mój duch się modli, rozum mój natomiast pozostaje bezowocny. (Ef 4,23)15Co zatem pozostaje? Będę modlił się duchem, ale także będę modlił się rozumem; będę śpiewał duchem, ale także będę śpiewał rozumem.[7] (1 Kor 14,16; Ef 5,19; Kol 3,16; Jk 5,13)16Bo jeśli błogosławisz w duchu, to w jaki sposób zajmujący miejsce[8] nie obeznanego[9] powie „Amen” przy twoim dziękczynieniu, skoro nie rozumie, co mówisz? (Dz 4,13; 1 Kor 14,23; 1 Kor 14,24; 2 Kor 1,20; 2 Kor 11,6; Ap 5,14; Ap 7,12; Ap 19,4)17Ty wprawdzie pięknie dziękujesz, ale drugi się nie buduje. (1 Kor 14,3)18Dziękuję Bogu, że mówię językami więcej niż wy wszyscy,19ale w zgromadzeniu wolę powiedzieć pięć słów moim rozumem, aby też innych pouczyć, niż dziesiątki tysięcy słów językiem.20Bracia, nie bądźcie dziećmi w myśleniu, ale w złem zachowujcie się jak niemowlęta – w myśleniu bądźcie dojrzali.[10] (Mt 11,25; Mt 18,3; Rz 16,19; 1 Kor 13,11; Ef 4,13; Ef 4,14; Kol 1,28; Hbr 5,12; Hbr 5,14; 1 P 2,2)21W Prawie jest napisane: Przez ludzi obcego języka oraz obcych warg przemówię do tego ludu, ale i tak Mnie nie usłuchają – mówi Pan.22Języki zatem są na znak nie dla wierzących, ale dla niewierzących,[11] a proroctwo nie dla niewierzących, ale dla wierzących. (Dz 2,1; Dz 11,15; 1 Kor 14,21; 1 Kor 14,23; 1 Kor 14,26; Hbr 3,12)23Jeśli więc schodzi się całe zgromadzenie i wszyscy mówią językami, a wejdą nie obeznani albo niewierzący, to czy nie powiedzą, że szalejecie? (Mk 3,21; Dz 2,13; Dz 26,24; 1 Kor 11,17; 1 Kor 11,20)24Jeśli natomiast wszyscy prorokują, a wejdzie jakiś niewierzący albo nie obeznany, to rozpoznawany[12] przez wszystkich, badany przez wszystkich,25z tajnikami swego serca wychodzącymi na jaw[13] – tak padnie na twarz, odda pokłon Bogu i oznajmi: Rzeczywiście Bóg jest pośród was. (Rz 2,16; Hbr 4,12)
Sprawa porządku na zgromadzeniach
26Co zatem, bracia? Gdy się schodzicie, każdy [coś ma]: ma psalm, ma pouczenie, ma objawienie, ma język, ma przekład – wszystko niech się dzieje dla zbudowania. (1 Kor 10,23; 1 Kor 11,18; 1 Kor 11,20; 1 Kor 12,8; 1 Kor 14,3; 1 Kor 14,5; 1 Kor 14,13; 1 Kor 14,27; 2 Kor 12,19; 2 Kor 13,10; Ef 4,29; Ef 5,19; Kol 3,16; Jk 5,13)27Jeśli ktoś mówi językiem, niech [to czyni] po dwóch lub najwyżej trzech, i z osobna, a jeden niech przekłada;28jeśli natomiast nie ma tłumacza, niech w zgromadzeniu zamilknie, niech mówi sobie i Bogu.29Prorocy niech mówią dwaj lub trzej, a inni niech rozsądzają;[14] (Dz 17,11; 1 Kor 12,10; 1 Tes 5,21; 1 J 4,1)30jeśli zaś kolejnemu siedzącemu zostało dane objawienie, poprzedni niech zamilknie.31Możecie bowiem pojedynczo wszyscy prorokować, aby wszyscy mogli się uczyć i wszyscy doznać zachęty.32A duchy proroków[15] poddają się[16] prorokom, (Ap 22,6)33gdyż [Bóg] nie jest Bogiem zamieszania, lecz pokoju. Jak we wszystkich zgromadzeniach świętych, (1 Kor 1,2)34kobiety niech w zgromadzeniach milczą, gdyż nie pozwala się im mówić;[17] lecz niech będą poddane, jak i Prawo mówi. (1 Kor 11,2; 1 Kor 11,3; 1 Kor 14,29; 1 Kor 14,35; Ef 5,22; Kol 3,18; 1 Tm 2,11; 1 Tm 2,12; Tt 2,5; 1 P 3,1)35Jeśli natomiast chcą się czegoś nauczyć, niech pytają w domu swoich własnych mężów; gdyż w zgromadzeniu nie przystoi kobiecie mówić.[18] (1 Kor 14,34)36Czy od was Słowo Boga wyszło albo czy tylko do was samych dotarło?37Jeśli ktoś uważa, że jest prorokiem albo [człowiekiem] duchowym, niech zauważy, że to, co wam piszę, jest przykazaniem Pana; (1 Kor 2,15; 1 Kor 3,1; 1 Kor 7,10; 1 Kor 7,25; 1 J 4,6)38a jeśli ktoś [tego] nie uznaje, nie jest uznany.39Tak więc, bracia moi, gorąco pragnijcie prorokować i językami mówić nie przeszkadzajcie;40a wszystko niech się dzieje godnie i według porządku. (1 Kor 14,33; Kol 2,5)