1Wówczas powiedział JHWH do Mojżesza: Jeszcze jedną plagę[1] sprowadzę na faraona i na Egipt, potem was stąd wypuści. Przy swym wypuszczaniu [w] zupełności,[2] bezzwłocznie was stąd wypędzi.[3]2Przekaż koniecznie do wiadomości ludowi,[4] aby poprosili, każdy mężczyzna swego sąsiada[5] i każda kobieta swoją sąsiadkę, o przedmioty srebrne i przedmioty złote.[6]3JHWH zaś dał[7] ludowi łaskę w oczach Egipcjan,[8] również Mojżesz [jako] człowiek był bardzo wielki w ziemi egipskiej, zarówno w oczach sług faraona, jak i w oczach ludu.4I powiedział Mojżesz: Tak mówi JHWH: O północy Ja [sam] przejdę przez środek Egiptu.[9]5Wtedy pomrą wszyscy pierworodni w ziemi egipskiej, od pierworodnego [syna] faraona, który zasiada na jego tronie, aż po pierworodnego syna służącej,[10] która [pracuje] przy żarnach, i wszelkie pierworodne bydła.6I powstanie wielki krzyk w całej ziemi egipskiej, taki, że podobnego mu jeszcze nie było, i taki, jaki już się więcej nie zdarzy.7Lecz na nikogo z synów Izraela nie zaostrzy [nawet] pies swego języka,[11] ani na ludzi, ani na bydło, po to, byście poznali [z całą pewnością],[12] że JHWH dokonał rozróżnienia[13] między Egiptem a między Izraelem.8I zejdą do mnie ci wszyscy twoi słudzy, pokłonią mi się i powiedzą: Wyjdź ty i cały lud, który jest u twych stóp – i potem wyjdę. I wyszedł od faraona w srogim gniewie.9JHWH zaś powiedział do Mojżesza: Faraon was nie posłucha, po to, by moje cuda w ziemi egipskiej były liczne.10Bo Mojżesz i Aaron dokonali [wprawdzie] wszystkich tych [wcześniejszych] cudów przed faraonem, ale JHWH zatwardził serce faraona – i nie wypuścił synów Izraela ze swojej ziemi.