Wyjścia 10 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Plaga szarańczy

1 Potem powiedział JHWH do Mojżesza: Udaj się do faraona, ponieważ to Ja zatwardziłem jego serce i serce jego sług, po to, abym mógł umieścić^[1] moje znaki wśród nich 2 oraz po to, byś wyliczał^[2] w obecności swego^[3] syna oraz syna jego syna,^[4] jak poczynałem sobie kosztem^[5] Egipcjan i jakich znaków dokonywałem wśród nich – i byście dzięki temu wiedzieli, że Ja jestem JHWH.^[6] 3 Udał się zatem Mojżesz i Aaron^[7] do faraona i powiedzieli do niego: Tak mówi JHWH, Bóg Hebrajczyków: Jak długo będziesz odmawiał upokorzenia się przede Mną? Wypuść mój lud, aby Mi służył! 4 Bo jeśli ty będziesz odmawiał wypuszczenia mego ludu, to oto Ja jutro^[8] sprowadzę szarańczę w twoje granice. 5 Pokryje ona powierzchnię^[9] ziemi tak, że nie będzie można zobaczyć ziemi, i pożre resztę tego, co ocalało, co pozostało wam po gradzie, i obgryzie każde^[10] drzewo, które zaczęło kwitnąć wam na polu. 6 I napełni twoje domy oraz domy wszystkich twoich sług i domy wszystkich Egipcjan, czego nie widzieli twoi ojcowie ani ojcowie twoich ojców, odkąd żyją na ziemi aż po dzień dzisiejszy. Następnie odwrócił się i wyszedł od faraona. 7 A słudzy faraona powiedzieli do niego: Jak długo będzie nam ten [człowiek] pułapką?^[11] Wypuść tych ludzi,^[12] aby służyli JHWH, swojemu Bogu. Czy wciąż nie rozumiesz, że Egipt ginie? 8 Zawrócono zatem Mojżesza i Aarona do faraona, a on powiedział do nich: Idźcie, służcie JHWH, waszemu Bogu. Kim i [dokładnie] kim mają być ci idący? 9 A Mojżesz odpowiedział: Pójdziemy z naszą młodzieżą i z naszymi starszymi; pójdziemy z naszymi synami i naszymi córkami, z naszymi owcami i z naszym bydłem, gdyż mamy mieć święto JHWH.^[13] 10 Wtedy im powiedział: Będzie, owszem, JHWH z wami^[14] – jeśli wypuszczę was i wasze dzieci!^[15] [Tylko] patrzcie,^[16] bo coś złego macie przed oczami.^[17] 11 Nie tak!^[18] Idźcie sobie wy, mężczyźni, i służcie JHWH, skoro tak tego chcecie! I wypędził^[19] ich sprzed oblicza faraona. 12 Wtedy JHWH powiedział do Mojżesza: Unieś swoją rękę nad ziemię egipską za^[20] szarańczą. Niech spadnie na ziemię egipską i pożre wszelką zieleń ziemi,^[21] wszystko, co pozostawił grad. 13 I uniósł Mojżesz swoją laskę^[22] nad ziemię egipską,^[23] a JHWH posyłał na ziemię wschodni wiatr przez cały ten dzień i całą noc, a gdy nastał poranek, wschodni wiatr przyniósł szarańczę. (Ap 9,2) 14 I spadła szarańcza na całą ziemię egipską, i osiadła we wszystkich granicach Egiptu, bardzo gęsto. Wcześniej, przed nią, nie było takiej szarańczy jak ta, i po niej takiej już nie będzie. 15 I pokryła powierzchnię całej ziemi, i pociemniała^[24] [od niej] ziemia – i pożarła całą zieleń ziemi i wszelki owoc drzewa, który pozostawił grad. I nie pozostało nic zielonego na drzewie ani nic z zieleni na polu w całej ziemi egipskiej. 16 Wówczas pośpieszył faraon z wezwaniem Mojżesza i Aarona i powiedział: Zgrzeszyłem przeciw JHWH, waszemu Bogu, i przeciw wam. 17 A teraz przebaczcie, proszę, mój grzech, także tym razem, i wstawcie się u JHWH, waszego Boga, niech tylko odwróci ode mnie tę śmierć. 18 Wyszedł więc od faraona i wstawił się u JHWH.^[25] 19 A JHWH obrócił wiatr na zachodni,^[26] bardzo mocny, i uniósł szarańczę i wwiał ją do Morza Czerwonego^[27] – ani jedna szarańcza nie pozostała we wszystkich granicach Egiptu. 20 JHWH jednak zatwardził serce faraona i [ten] nie wypuścił synów Izraela.

Plaga ciemności

21 I powiedział JHWH do Mojżesza: Unieś swoją rękę ku niebiosom, a nastanie ciemność^[28] nad ziemią egipską tak, że będzie się dotykać ciemności. 22 Mojżesz wyciągnął więc swą rękę ku niebiosom i nastała gęsta ciemność^[29] w całej ziemi egipskiej przez trzy dni. (Ap 16,10) 23 Nikt nikogo nie widział i nikt nie wstawał ze swojego miejsca przez trzy dni. Ale wszyscy synowie Izraela mieli światło w swoich siedzibach. 24 Wtedy faraon zawołał Mojżesza^[30] i powiedział: Idźcie, służcie JHWH,^[31] tylko wasze owce i wasze bydło niech pozostaną. Wasze dzieci^[32] również mogą iść z wami. 25 A Mojżesz odpowiedział: To również ty dasz w nasze ręce ofiary rzeźne i całopalne, abyśmy przygotowali je JHWH, naszemu Bogu. 26 Więc także nasz dobytek pójdzie z nami, a nie pozostanie [nawet] kopyto. Gdyż z niego weźmiemy, aby usłużyć JHWH, naszemu Bogu – a my nie wiemy, czym mamy usłużyć JHWH, dopóki tam nie przyjdziemy. 27 JHWH zatwardził jednak^[33] serce faraona, tak że nie chciał ich wypuścić. 28 Powiedział więc do niego faraon: Idź ode mnie! Strzeż się, abyś^[34] więcej nie oglądał mego oblicza, bo w dniu, gdy zobaczysz moje oblicze, umrzesz. 29 A Mojżesz odpowiedział: Dobrze powiedziałeś! Więcej już nie zobaczę twojego oblicza.