Rodzaju 17 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Znak przymierza

1 I stało się, gdy Abram miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat, że ukazał się Abramowi JHWH i powiedział do niego: Ja jestem Bóg Wszechmocny,^[1] przechadzaj się przed moim obliczem^[2] i bądź nienaganny.^[3] 2 I ustanowię^[4] przymierze między Mną a między tobą i rozmnożę cię bardzo, bardzo [obficie]. 3 Wtedy Abram padł na swą twarz, a Bóg przemówił do niego tymi słowy: 4 Oto Ja i moje przymierze z tobą: staniesz się ojcem mnóstwa narodów. 5 I nie będziesz już miał na imię Abram, lecz twe imię będzie Abraham, gdyż uczynię cię ojcem mnóstwa.^[5] (Rz 4,17) 6 I rozmnożę cię bardzo, bardzo obficie, i wywiodę z ciebie narody, i od ciebie będą pochodzić królowie. 7 I ustanowię^[6] moje przymierze między Mną a między tobą i między twoim potomstwem po tobie na ich pokolenia, jako przymierze wieczne, aby być Bogiem twoim i twego potomstwa po tobie. (Łk 1,55) 8 Dam też tobie i twojemu potomstwu po tobie ziemię, w której przebywasz, całą ziemię Kanaan, na własność wieczną – i będę im Bogiem. (Dz 7,5) 9 Powiedział też Bóg do Abrahama: Ty zaś dochowuj mego przymierza, ty i twoje potomstwo po tobie, po wszystkie ich pokolenia. 10 To moje przymierze, którego będziecie przestrzegać między Mną a między wami i między twoim potomstwem po tobie: obrzezany będzie u was każdy mężczyzna.^[7] (Dz 7,8; Dz 7,51; Rz 4,11; Kol 2,11)

Dz 7,8Dz 7,51Rz 4,11Kol 2,11

11 Obrzezane będzie u was ciało waszego napletka i będzie [to] znakiem przymierza między Mną a między wami. 12 Gdy będzie miał osiem dni, obrzeżecie u siebie każdego mężczyznę, po wszystkie wasze pokolenia, urodzonego w domu czy nabytego za pieniądze od jakiegokolwiek cudzoziemca, który nie jest z twojego potomstwa – 13 obrzezany musi być urodzony w twoim domu czy nabyty za twoje pieniądze,^[8] i będzie moje przymierze na ciele waszym jako przymierze wieczne. 14 A nieobrzezany mężczyzna, który nie będzie miał obrzezanego ciała swego napletka,^[9] odcięta będzie taka dusza od jej ludu^[10] – nie dochowała [ona] mego przymierza. (Rz 2,25; 1 Kor 7,18; Ga 6,15) 15 Następnie powiedział Bóg do Abrahama: Saraj, swojej żony, nie nazywaj już jej imieniem Saraj, bo jej imię będzie Sara. 16 Będę jej^[11] również błogosławił, a też dam ci z niej syna. Będę jej więc błogosławił i wywiodę z niej narody, pochodzić będą od niej królowie ludów. 17 Wtedy Abraham padł na swoją twarz i roześmiał się, i powiedział w swoim sercu: Czyż stuletniemu urodzi się dziecko? I czy urodzi Sara, kobieta dziewięćdziesięcioletnia? 18 I powiedział Abraham do Boga: Oby tylko Ismael żył przed Twoim obliczem! 19 A Bóg powiedział: Ależ! Sara, twoja żona, urodzi ci syna i nadasz mu imię Izaak,^[12] i ustanowię moje przymierze z nim jako przymierze wieczne dla jego potomstwa po nim. 20 A co do Ismaela, wysłuchałem cię: Oto pobłogosławię mu i rozrodzę go, i rozmnożę go bardzo, bardzo obficie. Zrodzi dwunastu książąt i wywiodę z niego liczny naród. 21 Ale moje przymierze ustanowię z Izaakiem, którego urodzi ci Sara o tym samym czasie w następnym roku. 22 I przestał z nim rozmawiać. I wzniósł się Bóg znad Abrahama. 23 Abraham zaś wziął Ismaela, swojego syna, i wszystkich urodzonych w swoim domu, i wszystkich nabytych za jego pieniądze, wszystkich mężczyzn spośród ludzi domu Abrahama, i obrzezał ciało ich napletka dokładnie tego samego dnia, w którym polecił mu to Bóg. 24 A Abraham miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat, gdy obrzezano ciało jego napletka. 25 Ismael zaś, jego syn, miał trzynaście lat, gdy obrzezano ciało jego napletka. 26 Dokładnie tego samego dnia zostali obrzezani Abraham i jego syn Ismael. 27 Wszyscy też mężczyźni jego domu, urodzeni w domu i nabyci za pieniądze od cudzoziemców, zostali obrzezani wraz z nim.