Psalm 78,39 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Przestroga przed niewiarą

1 Maskil^[1] Asafa.^[2] Słuchaj, mój ludu, mego Prawa, Skłońcie ucho^[3] ku słowom moich ust! (2 Krl 17,7; 2 Krl 22,15; Ps 32,1; Ps 105,1; Ps 114,1; Ps 135,1; Ps 136,1; Jer 31,1)

2 Krl 17,72 Krl 22,15Ps 32,1Ps 105,1Ps 114,1Ps 135,1Ps 136,1Jer 31,1

2 Do przypowieści^[4] otworzę moje usta, Sprawię, że trysną zagadki sprzed wieków – (Lb 23,7; Lb 23,18; Lb 24,3; Lb 24,15; Lb 24,21; Lb 24,23; Pwt 28,37; Job 13,12; Job 27,1; Job 29,1; Ps 49,5; Przyp 1,1; Przyp 1,6; Przyp 10,1; Przyp 25,1; Przyp 26,7; Przyp 26,9; Iz 14,4; Jer 24,9; Ez 17,2; Mi 2,4; Ha 2,6; Mt 13,35)

Lb 23,7Lb 23,18Lb 24,3Lb 24,15Lb 24,21Lb 24,23Pwt 28,37Job 13,12Job 27,1Job 29,1Ps 49,5Przyp 1,1Przyp 1,6Przyp 10,1Przyp 25,1Przyp 26,7Przyp 26,9Iz 14,4Jer 24,9Ez 17,2Mi 2,4Ha 2,6Mt 13,35

3 Tego, czego słuchaliśmy i co poznaliśmy,^[5] O czym opowiadali nam nasi ojcowie, (1 J 1,1) 4 Nie zataimy przed ich synami! Przyszłemu pokoleniu opowiemy^[6] o przejawach chwały JHWH i o Jego mocy, Oraz o cudach, których On dokonał. (Wj 12,26; Wj 13,14; Jan 1,1) 5 Utwierdził świadectwo^[7] w Jakubie I ustanowił w Izraelu Prawo, Które nadał naszym ojcom, Aby w nie wprowadzali swoich synów, (Wj 10,2; Pwt 4,9; Pwt 6,20; Ps 25,10; Ps 93,5; Ps 132,12; Przyp 22,6)

Wj 10,2Pwt 4,9Pwt 6,20Ps 25,10Ps 93,5Ps 132,12Przyp 22,6

6 Tak, aby je znało następne pokolenie, A synowie, którzy zostaną zrodzeni, Powstali i przekazali je swoim dzieciom, (Pwt 6,7) 7 Aby złożyli nadzieję^[8] w Bogu I nie zapominali o Bożych dziełach, Ale strzegli Jego przykazań; (Pwt 4,9) 8 Żeby nie byli, jak ich ojcowie, Pokoleniem upartym i zbuntowanym, Pokoleniem niestałego serca,^[9] Niewiernym Bogu w swoim duchu. (Pwt 32,5) 9 Synowie Efraima,^[10] zbrojni łucznicy, Uciekli w dniu bitwy.^[11] 10 Nie dotrzymali przymierza z Bogiem I odmówili postępowania według Jego Prawa. 11 Zapomnieli o Jego czynach I o cudach, które im ukazał. 12 Wobec ich ojców dokonał cudu W ziemi egipskiej, na polach Soanu.^[12] (Wj 1,11; Wj 7,8; Lb 13,22; Iz 19,11; Iz 19,13; Iz 30,4; Ez 30,14)

Wj 1,11Wj 7,8Lb 13,22Iz 19,11Iz 19,13Iz 30,4Ez 30,14

13 Rozdzielił morze i ich przeprowadził, Ustawił wody niczym ścianę. (Wj 14,21) 14 Za dnia prowadził ich w obłoku, A całą noc w świetle ognia. (Wj 13,21; Ps 105,39) 15 Rozłupał skały na pustyni I dał im pić niczym z wielkich głębi. 16 Sprawił, że ze skały popłynęły strumienie I spłynęły niczym potoki wód. (Wj 17,6; Lb 20,11; Ps 105,41; 1 Kor 10,4)

Wj 17,6Lb 20,11Ps 105,411 Kor 10,4

17 Lecz oni wciąż mnożyli grzech wobec Niego, Buntując się przeciw Najwyższemu [jeszcze] na pustyni. 18 Poddawali Boga próbie w swoim sercu,^[13] Domagając się pożywienia dla [pragnień] swojej duszy.^[14] (Lb 11,4; Pwt 21,14; Pwt 23,25; Ps 35,25; Ps 105,22; Jer 34,16; 1 Kor 10,6)

Lb 11,4Pwt 21,14Pwt 23,25Ps 35,25Ps 105,22Jer 34,161 Kor 10,6

19 Mówili przeciw Bogu tymi słowy: Czy Bóg może zastawić stół na pustyni? 20 Owszem, uderzył w skałę, Trysnęły wody i popłynęły rzeki – Ale czy może dać również chleb? Czy przygotuje mięso swojemu ludowi? 21 Dlatego JHWH to usłyszał i rozgniewał się,^[15] Ogień został rozniecony przeciw Jakubowi, Gniew wybuchł również przeciw Izraelowi, (Lb 11,1) 22 Ponieważ nie uwierzyli Bogu Ani nie zaufali Jego zbawieniu. (Rdz 15,6; Wj 4,31; Wj 14,31; Pwt 9,23; Ps 119,66)

Rdz 15,6Wj 4,31Wj 14,31Pwt 9,23Ps 119,66

23 Rozkazał więc obłokom w górze I otworzył bramy niebios. 24 Skropił ich manną, aby jedli, I dał im zboże niebios. (Wj 16,14; Wj 16,31; Lb 11,7; Pwt 8,3; Pwt 8,16; Joz 5,12; Neh 9,20; Jan 6,31; Jan 6,49; 1 Kor 10,3; Ap 2,17)

Wj 16,14Wj 16,31Lb 11,7Pwt 8,3Pwt 8,16Joz 5,12Neh 9,20Jan 6,31Jan 6,491 Kor 10,3Ap 2,17

25 Człowiek jadł chleb anielski – Zesłał im na prowiant chleba w obfitości. 26 Wzbudził na niebie wiatr wschodni I swoją mocą sprowadził południowy. 27 Spuścił na nich mięso niczym pył, Ptactwo skrzydlate niczym piasek morski. (Wj 16,12) 28 Spadło ono w środku Jego obozu, Wokół Jego namiotów. 29 Jedli i nasycili się bardzo; I zaspokoił ich zachciankę. 30 Nie porzucili jednak swej zachcianki, Pomimo że pokarm wciąż jeszcze mieli w swych ustach, 31 Dlatego spadł na nich gniew Boga I dokonał zniszczenia między najtęższymi^[16] spośród nich, I powalił młodzież Izraela. (Wj 16,12; Lb 11,31; Lb 16,1; Lb 16,31; 1 Kor 10,5)

Wj 16,12Lb 11,31Lb 16,1Lb 16,311 Kor 10,5

32 Ale mimo tego wszystkiego nadal grzeszyli I nie uwierzyli Jego cudom. 33 Dlatego doprowadził do końca ich dni jak tchnienie,^[17] A ich lata – w trwodze. (Lb 14,22; Jk 4,14) 34 Gdy ich zabijał, szukali Go, Nawracali się i pragnęli znaleźć Boga. 35 Przypominali sobie, że Bóg jest ich opoką, Że Bóg Najwyższy jest ich Odkupicielem. (Rdz 49,24; Pwt 32,4; Pwt 32,15; Pwt 32,18; Pwt 32,30; Pwt 32,31; Ps 18,3; Ps 18,32; Ps 18,47; Ps 19,15; Ps 28,1; Ps 42,10; Ps 62,3; Ps 62,7; Ps 89,27; Ps 92,16; Iz 44,8; Ha 1,12)

Rdz 49,24Pwt 32,4Pwt 32,15Pwt 32,18Pwt 32,30Pwt 32,31Ps 18,3Ps 18,32Ps 18,47Ps 19,15Ps 28,1Ps 42,10Ps 62,3Ps 62,7Ps 89,27Ps 92,16Iz 44,8Ha 1,12

36 Schlebiali Mu ustami I okłamywali Go językiem, (Przyp 26,22) 37 Ich serce nie było szczere wobec Niego I nie byli wierni Jego przymierzu. (Dz 8,21) 38 Lecz On, miłosierny, przykrywał ich winę i nie zniszczył. Często powstrzymywał swój gniew i nie rozniecał swej zapalczywości. 39 Pamiętał, że są tylko ciałem, Duchem,^[18] który wychodzi i nie wraca. (Rdz 6,3; Ps 103,14; Iz 40,6; Jk 4,14)

Rdz 6,3Ps 103,14Iz 40,6Jk 4,14

40 Ile razy buntowali się przeciw Niemu na pustyni I sprawiali Mu ból na pustkowiu! (Lb 14,22; Iz 63,10) 41 Wciąż na nowo poddawali Boga próbie I prowokowali Świętego Izraela. 42 Nie pamiętali Jego ręki – Dnia, w którym ich wyzwolił od ciemięzcy, 43 Kiedy to czynił w Egipcie swoje znaki I swoje cuda na polach Soanu, 44 Kiedy przemienił w krew ich potoki Oraz kanały – tak, że nie mogli pić. (Wj 7,17; Wj 7,24; Ps 105,29; Ap 16,4)

Wj 7,17Wj 7,24Ps 105,29Ap 16,4

45 Zesłał na nich roje [owadów], które ich pożerały, I żaby, które ich niszczyły. (Wj 8,1; Wj 8,16; Wj 8,20; Ps 105,30; Ps 105,31)

Wj 8,1Wj 8,16Wj 8,20Ps 105,30Ps 105,31

46 Wydał chrząszczom ich plony I owoce ich trudu – szarańczy. (Wj 10,12; Ps 105,34; Jl 1,4) 47 Zniszczył gradem ich winnice, A ich sykomory szronem. 48 Wydał na pastwę gradu ich bydło, A ich stada – błyskawicom. (Wj 9,18; Ps 105,32) 49 Spuścił na nich żar swego gniewu, Złość, oburzenie i udrękę, Oddział złych aniołów.^[19] (Wj 12,23) 50 Zrobił ścieżkę swojemu gniewowi, Nie ochronił od śmierci ich duszy, A ich życie wydał zarazie. (Wj 9,1; Wj 9,8) 51 Pobił wszystkich pierworodnych w Egipcie, Pierwociny męskiej tężyzny w namiotach Chama. (Rdz 10,6; Wj 12,29; Ps 105,23; Ps 105,27; Ps 105,36; Ps 106,22)

Rdz 10,6Wj 12,29Ps 105,23Ps 105,27Ps 105,36Ps 106,22

52 Następnie wyprowadził jak owce swój lud I prowadził jak stado po pustyni. 53 Prowadził ich bezpiecznie – i nie bali się, A ich wrogów przykryło morze! (Wj 14,24) 54 Wprowadził ich w swoje święte granice, Do góry, którą nabyła Jego prawa ręka. (Wj 15,17; Joz 3,17) 55 Wypędził przed nimi narody, Przydzielił im sznurem dziedzictwo I osadził w ich namiotach plemiona Izraela. (Joz 11,23; Ps 105,44) 56 Lecz oni prowokowali i lekceważyli Boga, Najwyższego, I nie przestrzegali Jego świadectw, 57 Raczej odstępowali i postępowali zdradliwie jak ich ojcowie; Zawiedli jak łuk z obwisłą [cięciwą].^[20] 58 Drażnili Go swoimi wzgórzami i swoimi bożkami budzili Jego zazdrość. (Pwt 32,16; Pwt 32,21) 59 Bóg usłyszał to i rozgniewał się – I całkowicie odrzucił Izraela. (1 Sm 12,22; Ps 94,14; Jer 31,37; Rz 11,1)

1 Sm 12,22Ps 94,14Jer 31,37Rz 11,1

60 Porzucił siedzibę w Szilo,^[21] Namiot, w którym mieszkał wśród ludzi. (Joz 18,1; 1 Sm 1,9; Jer 7,12; Jer 7,14; Jer 26,6; Jer 26,9)

Joz 18,11 Sm 1,9Jer 7,12Jer 7,14Jer 26,6Jer 26,9

61 Oddał w niewolę swą^[22] siłę, Swą^[23] wspaniałość w ręce nieprzyjaciela. (1 Sm 4,10) 62 Wydał swój lud na pastwę miecza I rozgniewał się na swoje dziedzictwo. 63 Jego młodzieńców pochłonął ogień, A jego dziewic nie podziwiano.^[24] 64 Jego kapłani padli od miecza, A wdowy po nich ich nie opłakiwały. (1 Sm 4,11; 1 Sm 4,17) 65 Lecz Pan obudził się jakby ze snu, Niczym wojownik pokonany przez wino,^[25] (Ps 7,7; Ps 35,23; Ps 44,24; Ps 59,5; Iz 42,13)

Ps 7,7Ps 35,23Ps 44,24Ps 59,5Iz 42,13

66 I uderzył na tył^[26] swoich nieprzyjaciół, Ściągnął na nich wieczną hańbę. (1 Sm 5,6; 1 Sm 6,4) 67 Wzgardził namiotem Józefa I nie wybrał plemienia Efraima. 68 Wybrał natomiast plemię Judy I górę Syjon, którą pokochał. 69 Zbudował sobie świątynię niczym wysokość,^[27] Niczym ziemię, którą posadowił na wieki. (Ps 132,13; Ps 148,1) 70 Wybrał też Dawida, swego sługę, Wziął go z zagrody dla owiec, (1 Sm 16,11; 2 Sm 6,21; 2 Sm 7,8; 1 Krl 8,16; 2 Krn 6,6)

1 Sm 16,112 Sm 6,212 Sm 7,81 Krl 8,162 Krn 6,6

71 Sprowadził go od [chodzenia] za karmiącymi, Aby pasł Jakuba, Jego lud, I Izraela, Jego dziedzictwo. (2 Sm 5,2) 72 I on pasł ich w prawości^[28] swego serca, Przewodził im według zręczności swojej dłoni. (Joz 24,14; Sdz 9,16; Sdz 9,19; Job 1,1; Job 1,8; Job 2,3; Ps 101,2)

Joz 24,14Sdz 9,16Sdz 9,19Job 1,1Job 1,8Job 2,3Ps 101,2