1Słuchajcie tego, kapłani! Zważ [na to], domu Izraela! I nakłoń ucha, domu królewski, gdyż czeka was sąd![1] Ponieważ staliście się sidłem dla Mispy[2] i siecią rozciągniętą nad Taborem,[3]2i rzeź uczynili buntownicy głęboką,[4] to Ja będę pouczeniem[5] dla nich[6] wszystkich![7]3Ja znam Efraima, a Izrael nie jest przede Mną ukryty. Gdyż to ty uprawiałeś nierząd, Efraimie,[8] i Izrael jest skalany.4Ich uczynki nie dadzą im zawrócić do ich Boga, gdyż duch nierządu jest w ich wnętrzu i nie uznają[9] JHWH.5I pycha Izraela zaświadczy przeciw niemu. I upadną Izrael i Efraim z powodu ich winy – a z nimi również Juda.6Ze swoimi owcami i ze swoim bydłem przyjdą szukać JHWH, ale Go nie znajdą – odsunął się od nich.7Względem JHWH postąpili zdradliwie, gdyż napłodzili obcych synów, teraz nów pożre[10] ich [oraz] ich dziedziczną własność.8Zadmijcie w róg w Gibei,[11] w trąbę w Ramie,[12] wznieście okrzyk w Bet-Awen[13] – za tobą,[14] Beniaminie![15]9Efraim stanie się pustkowiem w dniu upomnienia, wśród plemion Izraela dam poznać [rzecz] potwierdzoną.10Książęta Judy byli jak ci, którzy przesuwają granicę, wyleję na nich mój gniew jak wodę.11Gnębiony będzie Efraim, zgnieciony przez sąd, gdyż wykazał chęć, chodził za nicościami.[16]12A Ja będę jak mól dla Efraima i jak próchnica dla domu Judy.13I zobaczył Efraim swą chorobę, a Juda swój wrzód, i udał się Efraim do Asyrii, i posłał do wielkiego króla;[17] lecz on nie będzie w stanie was wyleczyć ani uzdrowić waszej rany.14Gdyż Ja będę jak lew dla Efraima i jak młode lwię dla Judy. Ja, Ja rozszarpię i odejdę, uniosę i nikt ich nie wyratuje.15Pójdę i wrócę na swoje miejsce, dopóki nie uznają swej winy[18] i nie zaczną szukać mojego oblicza, poszukiwać Mnie w swojej niedoli.