Jonasza 1,11 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Powołanie Jonasza i jego ucieczka

1 I stało się Słowo JHWH do Jonasza,^[1] syna Amitaja,^[2] tej treści: (2 Krl 14,25) 2 Wstań, idź^[3] do Niniwy,^[4] tego wielkiego miasta,^[5] i wołaj przeciwko^[6] niemu,^[7] gdyż ich zło wzniosło się przed moje oblicze.^[8] (Rdz 6,13; Rdz 10,8; Rdz 10,11; Iz 65,6; Jer 2,22; Lm 1,22; Jon 3,3)

Rdz 6,13Rdz 10,8Rdz 10,11Iz 65,6Jer 2,22Lm 1,22Jon 3,3

3 Lecz Jonasz wstał,^[9] aby uciec do Tarszisz^[10] sprzed oblicza^[11] JHWH. Zszedł zatem do Jafy,^[12] znalazł okręt płynący do Tarszisz, uiścił jego opłatę i zszedł na niego, aby udać się z nimi do Tarszisz sprzed oblicza JHWH. (Rdz 13,9; Rdz 24,51; Rdz 34,10; Rdz 43,33; Joz 19,46; 2 Krn 2,15; 2 Krn 9,21; 2 Krn 14,6; 2 Krn 20,36; 2 Krn 20,37; Ezd 3,7; Ps 72,10; Iz 23,6; Iz 23,10; Iz 66,19; Jer 10,9; Jer 40,4; Ez 27,12; Ez 38,13; Jon 4,2)

Rdz 13,9Rdz 24,51Rdz 34,10Rdz 43,33Joz 19,462 Krn 2,152 Krn 9,212 Krn 14,62 Krn 20,362 Krn 20,37Ezd 3,7Ps 72,10Iz 23,6Iz 23,10Iz 66,19Jer 10,9Jer 40,4Ez 27,12Ez 38,13Jon 4,2

4 Jednak JHWH zrzucił wielki wiatr na morze,^[13] powstał wielki sztorm na morzu i okręt liczył się z rozbiciem.^[14] 5 I przestraszyli się żeglarze, każdy zawołał do swojego boga; wrzucili też do morza sprzęty,^[15] które były na okręcie, aby odciążyć go od nich. A Jonasz zszedł na tyły^[16] statku,^[17] położył się i twardo zasnął. (Rdz 49,13; Wj 26,22; Wj 26,27; Wj 36,27; Wj 36,32; Sdz 19,1; Sdz 19,18; 1 Sm 17,22; 1 Sm 24,4; 1 Krl 6,16; 1 Krl 10,21; 2 Krl 17,29; 2 Krl 19,23; 1 Krn 15,16; Ps 48,3; Ps 128,3; Iz 14,13; Iz 14,15; Iz 18,2; Iz 37,24; Jer 22,7; Ez 32,23; Ez 38,6; Ez 38,15; Ez 39,2; Ez 46,19; Am 6,10)

Rdz 49,13Wj 26,22Wj 26,27Wj 36,27Wj 36,32Sdz 19,1Sdz 19,181 Sm 17,221 Sm 24,41 Krl 6,161 Krl 10,212 Krl 17,292 Krl 19,231 Krn 15,16Ps 48,3Ps 128,3Iz 14,13Iz 14,15Iz 18,2Iz 37,24Jer 22,7Ez 32,23Ez 38,6Ez 38,15Ez 39,2Ez 46,19Am 6,10

6 Wtedy podszedł do niego dowódca załogi^[18] i powiedział do niego: Co tobie, że tak twardo śpisz? Wstań, wołaj do swojego Boga! Może Bóg pomyśli^[19] o nas i nie zginiemy. (Job 12,5; Ps 40,18) 7 I powiedzieli każdy do swego bliźniego: Chodźmy, rzućmy losy, aby się dowiedzieć, kto jest powodem, że spotkało nas to zło!^[20] Rzucili więc losy i los padł na Jonasza. (Lb 26,55; Joz 7,14; Joz 14,2; Joz 18,6; 1 Sm 10,20; 1 Sm 14,41; Przyp 16,33; Jon 1,2; Jon 1,8; Jon 3,8; Jon 3,10; Jon 4,1; Jon 4,2; Dz 1,26)

Lb 26,55Joz 7,14Joz 14,2Joz 18,61 Sm 10,201 Sm 14,41Przyp 16,33Jon 1,2Jon 1,8Jon 3,8Jon 3,10Jon 4,1Jon 4,2Dz 1,26

8 Wtedy zapytali go: Powiedzże nam, kto jest powodem, że spotkało nas to zło? Jaki jest twój zawód? Skąd pochodzisz? Gdzie twój kraj? I z któregoś ty ludu? 9 I odpowiedział im: Jestem Hebrajczykiem, czczę^[21] ja JHWH, Boga niebios,^[22] który uczynił morze i ląd. (Rdz 1,9; Rdz 40,15; Wj 1,19; 1 Sm 4,6; Ezd 1,2; Neh 2,20; Dn 2,37)

Rdz 1,9Rdz 40,15Wj 1,191 Sm 4,6Ezd 1,2Neh 2,20Dn 2,37

10 Wtedy ogarnął tych ludzi wielki strach i powiedzieli do niego: Co ty zrobiłeś?! Bo dowiedzieli się ci ludzie, że ucieka on sprzed oblicza JHWH, gdyż im to powiedział. 11 Powiedzieli mu też: Co mamy z tobą zrobić, aby morze uspokoiło się i odstąpiło od nas, bo morze coraz bardziej szaleje?^[23] 12 Wtedy powiedział do nich: Weźcie mnie i wrzućcie do morza, a morze uspokoi się i odstąpi od was, gdyż ja wiem,^[24] że z mojego powodu jest ten wielki sztorm nad wami. 13 Lecz ci mężczyźni wiosłowali, aby wrócić na ląd, nie byli jednak w stanie, gdyż morze coraz bardziej szalało. 14 Wówczas zawołali do JHWH i powiedzieli: Ach, JHWH! Niech nie zginiemy przez duszę tego człowieka i nie wkładaj na nas krwi niewinnej, gdyż Ty, JHWH, tak, jak ci się spodobało, uczyniłeś.^[25] (Ps 115,3; Ps 135,6; Jer 26,15) 15 Wzięli więc Jonasza i wrzucili go do morza; wówczas morze przestało się burzyć. 16 I ogarnął tych ludzi wielki lęk przed JHWH, dlatego przygotowali dla JHWH ofiarę^[26] i złożyli śluby.^[27] (Ps 61,6; Ps 76,12)