Izajasza 57,2 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

1 Sprawiedliwy ginie,^[1] a nikt nie bierze [sobie] tego do serca; ludzie potrafiący dochować wierności^[2] są zabierani, a nikt na to nie zważa! Tak! Z powodu^[3] zła zabierany jest sprawiedliwy, 2 wkracza do pokoju, odpoczywają na swoich łożach^[4] – podąża [za nim] jego prawość.^[5] (Ap 14,13)

Potępienie bałwochwalstwa

3 Lecz wy, zbliżcie się tutaj, synowie czarownicy, nasienie cudzołożnika – i cudzołóż!^[6] 4 Z kogo się naśmiewacie? Nad kim rozdziawiacie usta, wywieszacie język? Czy to nie wy jesteście dziećmi buntu, nasieniem kłamstwa? 5 Wy, którzy się parzycie z bóstwami^[7] pod każdym zielonym drzewem, którzy zabijacie dzieci w jarach rzecznych, pod urwiskami skał? 6 Twój dział^[8] jest wśród gładkich [kamieni] jarów rzecznych! One – one są przydzielone ci losem. Również im wylewałaś ofiary z płynów, składałaś ofiary z pokarmów – czy z ich powodu mam ustąpić? 7 Na górze wysokiej i wyniosłej rozścieliłaś swoje łoże, tam też wychodziłaś, aby składać rzeźne ofiary. 8 Za drzwiami i odrzwiami umieszczałaś swoje znaki!^[9] Tak! Poza Mną – odkrywałaś i wstępowałaś, poszerzałaś swe łoże^[10] – odcięłaś się [ode Mnie] z ich^[11] [powodu] – kochałaś ich łoże, wyglądałaś członka!^[12] 9 I podróżowałaś^[13] do króla^[14] z olejkiem,^[15] i mnożyłaś perfumy, i wysyłałaś swych posłów daleko, i zmuszałaś się do zejścia aż do Szeolu. 10 Z powodu licznych swych dróg byłaś zmęczona, nie powiedziałaś: Beznadziejnie!^[16] Znajdowałaś w sobie dość siły,^[17] dlatego nie osłabłaś. 11 I kogo się obawiałaś i bałaś, że kłamałaś i nie pamiętałaś o Mnie, nie położyłaś sobie^[18] na sercu? Czy Ja nie milczałem – i to od dawna?^[19] I Mnie się nie bałaś! (Łk 12,4; 2 P 3,4) 12 Ja ogłoszę twoją sprawiedliwość i twoje uczynki – i nie przydadzą ci się. 13 Gdy będziesz krzyczeć, niech cię wybawią roje^[20] twoich [bóstw]! Wszystkie je zaś uniesie wiatr, zabierze powiew, lecz kto się do Mnie ucieka, odziedziczy ziemię i posiądzie moją świętą górę. (Mt 5,5)

Zapowiedź przebaczenia

14 I powie:^[21] Torujcie! Torujcie! Przygotowujcie drogę! Usuńcie przeszkodę z drogi mojego ludu! 15 Ponieważ tak mówi Wysoki i Wyniosły, Panujący^[22] wiecznie, któremu na imię Święty: Panuję na wysokim i świętym [miejscu],^[23] [lecz jestem też z tym, który jest] skruszony i pokorny duchem, aby ożywić ducha pokornych i ożywić serca skruszonych. (Mt 15,3) 16 Bo nie na wieki toczę spór i nie na zawsze się gniewam, wtedy bowiem duch omdlałby^[24] przede Mną i tchnienie, [które] Ja stworzyłem. 17 Gniewałem się z powodu winy jego niegodziwego zysku^[25] i biłem go – ukryłem się^[26] i byłem zagniewany,^[27] i poszedł, odstępca, drogą swego serca! 18 Jego drogi widziałem – i uleczę go, i poprowadzę go,^[28] i przywrócę^[29] pociechę^[30] jemu i jego żałobnikom, 19 stwarzając owoc^[31] warg:^[32] Pokój! Pokój^[33] dalekiemu i bliskiemu! – mówi Pan – i: Ja go uleczę. (Ef 2,17) 20 Lecz bezbożni są jak rzucane^[34] morze, które nie może się uspokoić, a jego wody wyrzucają^[35] muł i błoto. (Jud 1,12) 21 Nie ma – mówi Bóg – pokoju dla bezbożnych!