1W pierwszym roku Dariusza,[1] syna Ahaszwerosza[2] z rodu medyjskiego, który został uczyniony królem państwa chaldejskiego,2w pierwszym roku jego panowania, ja, Daniel, zwróciłem uwagę w zwojach na liczbę lat, które miały wypełnić się, według Słowa JHWH do proroka Jeremiasza, nad ruinami[3] Jerozolimy, [to jest na] siedemdziesiąt lat.[4]3I zwróciłem swoje oblicze ku Panu, Bogu, by [tego] szukać[5] [w] modlitwie, w prośbach o miłosierdzie, w poście, we włosiennicy i popiele.4I modliłem się do JHWH, mojego Boga, i wyznawałem, i mówiłem: Ach, Panie, Boże wielki i wzbudzający lęk, dochowujący przymierza i [okazujący] łaskę tym, którzy Cię kochają i strzegą Twoich przykazań,5zgrzeszyliśmy i zawiniliśmy, postępowaliśmy bezbożnie i zbuntowaliśmy się, i odstąpiliśmy od Twoich przykazań i praw.6I nie słuchaliśmy Twoich sług, proroków, którzy przemawiali w Twoim imieniu[6] do naszych królów, naszych książąt, naszych ojców i do całego ludu ziemi.7Po Twojej stronie, Panie, jest sprawiedliwość, a nam, jak to jest w tym dniu, wstyd [okrywa] twarz, [nam], ludziom z Judy i mieszkańcom Jerozolimy, i całemu Izraelowi – bliskim i dalekim we wszystkich krajach, po których rozproszyłeś ich z powodu niewierności, jakiej się dopuścili wobec Ciebie.8JHWH! Wstyd [okrywa] twarz nam, naszym królom, naszym książętom i naszym ojcom, bo zgrzeszyliśmy przeciwko Tobie.9[Lecz] u Pana, naszego Boga, jest miłosierdzie i przebaczenie, gdyż zbuntowaliśmy się przeciwko Niemu10i nie słuchaliśmy głosu JHWH, naszego Boga, aby postępować według Jego wskazań, które nam dał przez swoje sługi, proroków.11I cały Izrael przekroczył Twoje Prawo i odwrócił się, aby nie słuchać[7] Twojego głosu. Dlatego wylała się na nas klątwa i przysięga zapisana w Prawie Mojżesza, sługi Bożego, gdyż zgrzeszyliśmy przeciwko niemu.12I spełnił swoje słowa,[8] które wypowiedział przeciwko nam i przeciwko naszym sędziom, którzy nas sądzili, że sprowadzi na nas wielkie nieszczęście, gdyż pod całym niebem nie wydarzyło się to, co wydarzyło się w Jerozolimie.13Jak zostało napisane w Prawie Mojżesza, spadło na nas całe to nieszczęście, a my nie ubłagaliśmy oblicza JHWH, naszego Boga, przez odwrócenie się od naszych win i poprzez wnikanie ze zrozumieniem w Twoją prawdę.[9]14Dlatego JHWH dopilnował nieszczęścia i sprowadził je na nas, ponieważ sprawiedliwy jest JHWH, nasz Bóg, we wszystkich swoich dziełach, których dokonał, ale my nie słuchaliśmy Jego głosu.[10]15Lecz teraz, Panie, Boże nasz, który wyprowadziłeś swój lud mocną ręką z ziemi egipskiej i uczyniłeś sobie imię, jak to jest dzisiaj: Zgrzeszyliśmy, postąpiliśmy bezbożnie.16Panie! Według wszelkiej Twojej sprawiedliwości niech odwróci się, prosimy, Twój gniew i Twoje wzburzenie od Twojego miasta Jerozolimy, od Twojej świętej góry, gdyż z powodu naszych grzechów i win naszych ojców Jerozolima wraz z Twoim ludem [została wydana] na hańbę wszystkim, którzy nas otaczają.17Lecz teraz wysłuchaj, Boże nasz, modlitwy Twojego sługi i jego prośby o miłosierdzie i rozjaśnij swoje oblicze nad Twoją [doszczętnie] zniszczoną świątynią – ze względu na [siebie samego], Panie!18Nakłoń, Boże mój, swojego ucha i usłysz. Otwórz swoje oczy i spójrz na nasze zniszczenia i na miasto, które jest nazwane Twoim imieniem. Gdyż nie ze względu na naszą sprawiedliwość składamy nasze prośby o miłosierdzie przed Twoje oblicze, lecz ze względu na Twoje wielkie miłosierdzie.19O Panie, usłysz, o Panie, odpuść! O Panie, dostrzeż i spraw! Nie zwlekaj przez wzgląd na siebie, mój Boże, bo Twoim imieniem nazwane jest to Twoje miasto i Twój lud!
Proroctwo o siedemdziesięciu tygodniach
20A gdy jeszcze mówiłem, modliłem się i wyznawałem mój grzech oraz grzech mojego ludu, Izraela, i zanosiłem błaganie przed oblicze JHWH, mojego Boga, za świętą górę mojego Boga –21gdy więc jeszcze mówiłem w modlitwie, ta postać,[11] Gabriel, którą zobaczyłem w widzeniu na początku, ponaglona w locie dotarła do mnie mniej więcej w czasie ofiary wieczornej.[12]22Wyjaśnił mi [on] i powiedział: Danielu, wyszedłem teraz, aby dać ci jasne zrozumienie.23Na początku twej prośby o miłosierdzie wyszło Słowo, a ja przyszedłem, aby oznajmić ci je, gdyż jesteś drogocennym skarbem.[13] Zrozum więc to Słowo i rozważ to widzenie!24Siedemdziesiąt siódemek[14] wyznaczono twojemu ludowi i twojemu świętemu miastu,[15] dla dopełnienia się[16] nieprawości i dla przypieczętowania[17] grzechów,[18] i dla przebłagania[19] za winę, i dla wprowadzenia wiecznej sprawiedliwości, i dla przypieczętowania[20] widzenia i proroka, i dla namaszczenia miejsca najświętszego.[21]25Dlatego wiedz i zrozum: Od wyjścia słowa[22] o tym, by wrócić[23] i by budować Jerozolimę, do Pomazańca-Księcia[24] jest siedem siódemek[25] i sześćdziesiąt dwie siódemki – wróci i będzie odbudowana: rynek i wały [obronne] – i w trudnych czasach.26A po sześćdziesięciu dwóch siódemkach Pomazaniec będzie zabity[26] i nic Mu[27] – i miasto, i świątynię splądruje lud przychodzącego[28] księcia, a jego[29] koniec w powodzi – i do końca wojna, postanowione spustoszenia.[30]27I spowoduje[31] potwierdzenie przymierza dla wielu – na jedną siódemkę; a w połowie siódemki spowoduje zniesienie ofiary krwawej i z pokarmów. I na krańcu[32] [przeróżnych] obrzydliwości [będzie] wywołujący spustoszenie[33] – i aż dopełnienie,[34] i [to] postanowione, wyleje się na pustoszącego.[35]