Zapisz się darmowo

Apokalipsa 14

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 I zobaczyłem,[1] a oto Baranek stał na górze Syjon,[2] a z Nim sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy mieli na czole wypisane Jego imię i imię Jego Ojca.[3] (Ga 4,26; Hbr 12,22; Ap 3,12; Ap 5,6; Ap 7,3; Ap 7,4; Ap 14,3; Ap 14,12; Ap 21,2; Ap 22,4) 2 I usłyszałem głos z nieba, jak szum wielu wód i jak głos wielkiego grzmotu; a głos, który usłyszałem, [brzmiał] jak harfiarze grający na swoich harfach. (Ap 1,15; Ap 5,8; Ap 6,1; Ap 15,2; Ap 19,6) 3 I śpiewali jakby nową pieśń przed tronem i przed czterema stworzeniami, i przed starszymi; i nikt nie był w stanie nauczyć się tej pieśni,[4] jak tylko sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy zostali wykupieni z ziemi. (Dz 20,28; 1 Kor 6,20; 1 P 1,18; Ap 4,4; Ap 4,6; Ap 5,9; Ap 7,4; Ap 14,1; Ap 15,3) 4 Są to ci, którzy nie splamili się z kobietami;[5] są bowiem dziewiczy. Idą oni za Barankiem, dokądkolwiek idzie. Zostali oni kupieni spośród ludzi jako pierwociny[6] dla Boga i dla Baranka. (Mt 4,19; Mt 10,38; Mt 16,24; Mt 19,12; Łk 9,23; Łk 14,27; Rz 16,5; 1 Kor 7,37; 1 Kor 15,20; 2 Kor 11,2; Jk 1,18; Ap 2,20; Ap 2,24; Ap 3,4) 5 I w ich ustach nie znaleziono kłamstwa[7] – są bez skazy. (Rz 1,25; 2 Kor 11,2; Ef 1,4; Ef 4,25; Ef 5,27; Kol 3,9; 1 Tes 3,13; 1 Tes 5,23) 6 I zobaczyłem innego anioła, jak leciał środkiem nieba. Miał on ewangelię wieczną,[8] aby ją głosić mieszkańcom ziemi i każdemu narodowi, plemieniu, językowi i ludowi. (Mt 24,14; Ap 8,13; Ap 13,5; Ap 13,8) 7 Wołał on donośnym głosem: Zacznijcie bać się Boga i oddajcie Mu chwałę, gdyż nadeszła godzina Jego sądu, i pokłońcie się Temu, który uczynił niebo i ziemię, morze i źródła wód. (Mt 4,10; Mt 25,31; Dz 4,24; Dz 10,42; Dz 14,15; Dz 17,31; Rz 15,6; 2 Tm 4,1; Ap 4,11; Ap 10,6; Ap 11,13; Ap 11,18; Ap 15,4) 8 A inny anioł, drugi,[9] szedł za nim, mówiąc: Upadł, upadł wielki Babilon,[10] który winem szaleństwa swojego nierządu[11] napoił wszystkie narody. (Ap 16,9; Ap 17,2; Ap 17,5; Ap 18,2; Ap 18,3; Ap 18,10; Ap 18,21) 9 I kolejny anioł, trzeci, szedł za nimi, mówiąc donośnym głosem: Jeżeli ktoś kłania się zwierzęciu i jego podobiźnie i przyjmuje znamię na swoje czoło lub na swoją rękę, (Ap 13,12; Ap 14,11; Ap 16,2; Ap 19,20) 10 to i on będzie pił wino szaleństwa Boga, zmieszane, nierozcieńczone, w kielichu Jego gniewu[12] i będzie męczony w ogniu i w siarce[13] wobec świętych aniołów i wobec Baranka. (Ap 14,19; Ap 15,7; Ap 16,19; Ap 18,6; Ap 19,20; Ap 20,10; Ap 20,14; Ap 21,8) 11 A dym ich męki unosi się na wieki wieków i nie mają wytchnienia we dnie i w nocy ci, którzy kłaniają się zwierzęciu i jego posągowi, ani nikt, kto przyjmie znamię jego imienia. (Ap 13,12; Ap 14,9; Ap 16,2; Ap 19,3; Ap 19,20) 12 Tu jest wytrwałość świętych, którzy zachowują przykazania Boga i wiarę Jezusa.[14] (1 Tm 1,4; 2 Tm 4,7; Hbr 6,12; Ap 1,9; Ap 2,13; Ap 3,10; Ap 12,17; Ap 13,10) 13 I usłyszałem głos z nieba, mówiący: Napisz: Szczęśliwi są od teraz umarli,[15] którzy w Panu umierają. Tak, mówi Duch, by mogli odpocząć po swych trudach, bo ich czyny idą za nimi. (1 Kor 15,58; Flp 1,21; 1 Tes 4,16; 2 Tes 1,7; 1 Tm 5,25; Hbr 4,10; Ap 2,7; Ap 6,11; Ap 22,17) 14 I zobaczyłem, a oto biały obłok, a na obłoku siedział ktoś podobny do Syna Człowieczego. Na swej głowie miał złoty wieniec, a w swojej ręce ostry sierp.[16] (Mt 13,30; Mt 13,39; Mt 17,5; Mt 24,30; Mt 26,64; Dz 7,56; Hbr 2,9; Ap 1,13; Ap 14,17) 15 I inny anioł wyszedł z przybytku, wołając donośnym głosem do Tego, który siedział na obłoku: Zapuść swój sierp i żnij, gdyż nadeszła pora żniwa, gdyż dojrzało żniwo ziemi! (Mt 13,39; Mk 4,29; Ap 11,19) 16 I rzucił Ten, który siedział na obłoku, swój sierp na ziemię, i ziemia została zżęta. 17 I wyszedł inny anioł ze świątyni, która jest w niebie. On również miał ostry sierp. 18 I [jeszcze] inny anioł wyszedł[17] od ołtarza. Ten miał władzę nad ogniem.[18] Zawołał on donośnym głosem do tego, który miał ostry sierp, mówiąc: Zapuść swój ostry sierp i obetnij kiście winorośli ziemi, gdyż dojrzały jej grona.[19] (Mt 18,8; Łk 9,54; 2 Tes 1,7; Ap 6,9; Ap 16,7) 19 I anioł rzucił swój sierp na ziemię, i obciął winogrona ziemi, i wrzucił je do wielkiej tłoczni Bożego gniewu.[20] (Ap 19,15) 20 I deptano tłocznię na zewnątrz miasta, i popłynęła z tłoczni krew, aż do wędzideł koni[21] na przestrzeni tysiąca sześciuset[22] stadiów.[23] (Hbr 13,12; Ap 11,8; Ap 16,19; Ap 19,15) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Apokalipsa 14

Słowo Życia

od Biblica
1 Potem zobaczyłem Baranka, stojącego na górze Syjon, a wraz z nim—sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy mają wypisane na czołach Jego imię oraz imię Ojca. 2 Usłyszałem też z nieba odgłos podobny do huku wielkiego wodospadu lub potężnego grzmotu. Brzmiał on jak dźwięk muzyki granej przez wielu harfiarzy. 3 I usłyszałem nową pieśń, śpiewaną przed tronem Boga, przed czterema istotami i przed starszymi. Nikt oprócz stu czterdziestu czterech tysięcy, uratowanych przez Boga z ziemi, nie mógł nauczyć się tej pieśni. 4 Ludzie ci, za życia na ziemi, trzymali się z dala od rozwiązłości seksualnej i są bez skazy—zawsze okazują posłuszeństwo Barankowi. Zostali uratowani z ziemi i są szczególnie cenni dla Boga i Baranka. 5 Z ich ust nigdy nie wyszło żadne kłamstwo—są nienaganni! 6 Następnie zobaczyłem anioła: leciał środkiem nieba i miał ogłosić mieszkańcom ziemi wieczną dobrą nowinę—miał dotrzeć z nią do każdego narodu, plemienia, języka i ludu. 7 Potężnym głosem wołał on: „Nadszedł czas Bożego sądu! Okażcie więc respekt Bogu i oddajcie cześć Temu, który stworzył niebo, lądy, morza i wszystkie źródła wód!”. 8 Zaraz po nim pojawił się inny anioł, wołający: „Upadł wielki Babilon, który upajał wszystkie narody świata swoją rozwiązłością!”. 9 Za nim pojawił się trzeci anioł. Potężnym głosem wołał on: „Ci, którzy pokłonią się bestii i jej posągowi oraz przyjmą jej znak na rękę lub czoło, 10 doświadczą Bożego gniewu i nie będzie dla nich litości! Na oczach świętych aniołów oraz Baranka będą cierpieć w ogniu i siarce. 11 Dym z palącego ich ognia będzie się unosił na wieki, będą oni bowiem cierpieć dzień i noc, bez chwili wytchnienia. Taka kara spotka ludzi, którzy oddali cześć bestii i jej posągowi oraz przyjęli znak jej imienia!”. 12 Niech te słowa zachęcają świętych do wytrwałości, posłuszeństwa Bożym przykazaniom i zaufania Jezusowi. 13 Potem usłyszałem głos z nieba: —Zapisz te słowa: „Szczęśliwi ci, którzy umierają, wierząc Panu. Duch Święty potwierdza, że odpoczną oni po swojej ciężkiej pracy i otrzymają nagrodę za to, czego dokonali, żyjąc na ziemi”. 14 Następnie zobaczyłem biały obłok, na którym siedział ktoś, kto wyglądał jak Syn Człowieczy. Na głowie miał złoty wieniec, a w dłoni trzymał ostry sierp. 15 Wtedy ze świątyni wyszedł anioł i głośno zawołał do Tego, który siedział na obłoku: „Ziemia dojrzała już do żniwa, zacznij więc zbiory!”. 16 Wówczas Ten, który siedział na obłoku, zebrał z niej plon. 17 Wtedy wyszedł ze świątyni inny anioł—on również trzymał w ręku ostry sierp. 18 Od strony ołtarza nadszedł wtedy następny anioł, mający władzę nad ogniem. Głośno zawołał on do anioła trzymającego sierp: „Zbierz z ziemi grona winorośli, bo już dojrzały i są gotowe na sąd!”. 19 Wówczas anioł, który miał w dłoni sierp, zebrał z ziemi grona i wsypał je do wielkiej tłoczni Bożego gniewu. 20 Tłocznia ta znajdowała się poza miastem. Gdy wyciśnięto grona, wypłynęła z niej rzeka krwi—miała ona trzysta kilometrów długości i była tak głęboką, że sięgała wędzideł koni. 

Polish Living New Testament TM
(Słowo Życia TM)
Copyright © 1991, 2005, 2016 by Biblica, Inc.
Used with permission. All rights reserved worldwide.

“Biblica”, “International Bible Society” and the Biblica Logo are trademarks registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. Used with permission.