2 Koryntian 8 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Wsparcie dla wierzących w Jerozolimie

1 Powiadamiamy was zaś, bracia, o łasce Boga, danej w zgromadzeniach Macedonii, (Dz 16,9; 2 Kor 1,12; 2 Kor 1,16; 2 Kor 2,13; 2 Kor 9,14; 2 Kor 13,13)

Dz 16,92 Kor 1,122 Kor 1,162 Kor 2,132 Kor 9,142 Kor 13,13

2 że w wielkiej próbie ucisku obfitość ich radości i ich skrajne ubóstwo zaobfitowały bogactwem ich hojności; (Mk 12,43; Dz 11,29; Rz 15,26; 2 Kor 9,1)

Mk 12,43Dz 11,29Rz 15,262 Kor 9,1

3 że według możności, owszem – zaświadczam to – ponad możność, dobrowolnie,^[1] (2 Kor 8,17) 4 z wielkim naleganiem prosząc nas o łaskę oraz o [możliwość] udziału w posłudze na rzecz świętych, (Rz 15,25; 2 Kor 9,1) 5 i nie tak, jak się spodziewaliśmy, najpierw siebie oddali Panu i nam, za wolą Bożą, (Rz 12,1) 6 tak że poprosiliśmy Tytusa, aby jak rozpoczął, tak też u was dokończył tego dzieła łaski.^[2] (2 Kor 12,18) 7 Ale jak we wszystkim obfitujecie – w wierze i Słowie, i poznaniu, i we wszelkim zapale oraz w miłości, która się w was z naszej wzięła – [zadbajcie], abyście i w tym dziele łaski obfitowali. (Rz 15,14; 1 Kor 1,5; 1 Kor 16,1; 2 Kor 7,11; 2 Kor 9,8)

Rz 15,141 Kor 1,51 Kor 16,12 Kor 7,112 Kor 9,8

8 Nie jako rozkaz to mówię, ale przez zapał innych wypróbowuję szczerość i waszej miłości. (1 Kor 7,6) 9 Znacie bowiem łaskę^[3] naszego Pana Jezusa Chrystusa, że będąc bogaty, ze względu na was stał się ubogi, abyście dzięki Jego ubóstwu wy stali się bogaci. (Mt 8,20; Łk 9,58; 2 Kor 6,10; 2 Kor 12,9; 2 Kor 13,13; Flp 2,6)

Mt 8,20Łk 9,582 Kor 6,102 Kor 12,92 Kor 13,13Flp 2,6

10 A co do tego [dzieła] daję radę; bo to będzie korzystne dla was, którzy od roku zaczęliście nie tylko czyn, ale też okazaliście chęć [czynu], 11 teraz zaś i czyn dokończcie, aby stosownie do gotowości [wyrażonej] w chęci, z tego, co macie, nastąpiło zakończenie. (Flp 2,13) 12 Jeśli bowiem jest gotowość, uznaje się ją według tego, co ma, a nie według tego, czego nie ma. (Mk 12,43) 13 Nie chodzi bowiem o to, by inni mieli ulgę, a wy ucisk, lecz o równość; 14 w obecnym czasie niech wasz nadmiar będzie na ich niedostatek, aby i ich nadmiar stał się na wasz niedostatek – i w ten sposób była równość, (Dz 4,34; 2 Kor 9,12) 15 jak jest napisane: Ten, kto [zebrał] wiele, nie miał za wiele, a ten, kto [zebrał] mało, nie miał za mało. 16 Dzięki zaś niech będą Bogu, który dał ten zapał względem was w serce Tytusa; (2 Kor 2,14; 2 Kor 7,6; 2 Kor 7,11; 2 Kor 8,6)

2 Kor 2,142 Kor 7,62 Kor 7,112 Kor 8,6

17 bo rzeczywiście przyjął tę zachętę i z tym większym zapałem dobrowolnie udał się^[4] do was. 18 A razem z nim posłaliśmy^[5] brata, którego sława w ewangelii [rozchodzi się] po wszystkich zgromadzeniach^[6] – 19 i nie tylko, ale wyznaczony^[7] też został przez zgromadzenia na towarzysza naszej podróży z tym dziełem łaski, [owocem] naszej posługi na chwałę samego Pana oraz naszej gotowości [pomocy],^[8] (2 Kor 4,15) 20 dopilnowując tego, aby ktoś nie ganił nas za ten hojny dar, [owoc] posługi z naszej strony; 21 zawczasu bowiem myślimy o tym, co szlachetne,^[9] nie tylko przed Panem, ale i przed ludźmi.^[10] (Rz 12,17) 22 Posłaliśmy^[11] zaś z nimi naszego brata, którego wypróbowaliśmy wielokrotnie i w wielu sprawach, że jest rzetelny, a teraz [z powodu] wielkiej ufności względem was jeszcze bardziej oddany w swej rzetelności. 23 Czy to więc jeśli chodzi o Tytusa, mojego współtowarzysza i współpracownika względem was, czy o naszych braci – są oni apostołami zgromadzeń, chwałą Chrystusa.^[12] 24 Okażcie zatem wobec zgromadzeń dowód swojej miłości oraz naszej chluby względem was. (2 Kor 7,4; 2 Kor 7,14; 2 Kor 9,2)

2 Kor 7,42 Kor 7,142 Kor 9,2

Słowo Życia

od Biblica

Zachęta do hojności

1 Przyjaciele, chcemy wam teraz powiedzieć, jaką łaską obdarzył Bóg kościoły w Macedonii. 2 Chociaż tamtejsi wierzący sami mieli wiele trudności i cierpieli niedostatek, cieszyli się, że mogli pomóc innym. 3 Według swoich możliwości—a mogę zaświadczyć, że nawet ponad ich możliwości!—chętnie przekazali dary na potrzeby świętych w Jerozolimie. 4 Naprawdę bardzo zależało im na udziale w tym przedsięwzięciu! 5 Ich postawa przeszła nasze najśmielsze oczekiwania. Oddali się bowiem do dyspozycji Panu i nam, dlatego pragnęli wypełniać Bożą wolę. 6 Poprosiliśmy więc Tytusa, który rozpoczął tę służbę, aby was odwiedził i pomógł doprowadzić ją do końca. 7 Jesteście bogaci: macie wiarę, pragnienie opowiadania innym o Jezusie, wiedzę o Bogu, zapał do wykonywania Jego woli oraz wielką miłość do nas. Teraz macie okazję wzbogacić się o jeszcze jedną rzecz—pomoc wierzącym, którzy są w potrzebie! 8 Nie nakazuję wam udziału w tym przedsięwzięciu. Ucieszyłbym się jednak, gdybyście—podobnie jak to już uczyniło wiele kościołów—okazali w ten sposób waszą miłość do innych wierzących. 9 Znacie przecież łaskę, którą okazał nam nasz Pan, Jezus Chrystus. Będąc władcą wszystkiego, zrezygnował z bogactwa i stał się biedakiem. A uczynił to po to, aby obdarzyć nas swoim bogactwem! 10 Już w ubiegłym roku pragnęliście pomóc wierzącym w potrzebie i wprowadziliście to w czyn. Teraz więc proponuję, abyście doprowadzili tę sprawę do końca. Sami bowiem odniesiecie z tego pożytek. 11 Macie teraz okazję, aby dokończyć to, co zaczęliście. Zbierając dary dla potrzebujących, okażecie gotowość pomocy. A czyńcie to według waszych możliwości. 12 Nie ważne jest bowiem ile kto ma, ale ile z tego, co posiada, jest gotów darować innym. 13 Nie chodzi więc o to, aby okazując innym pomoc materialną, samemu popaść w finansowe kłopoty. Chodzi raczej o to, abyśmy równo dzielili się bogactwem. 14 Teraz jesteście w stanie pomóc innym, którzy mają mniej od was. W przyszłości zaś, gdy oni będą w lepszej sytuacji, a wy znajdziecie się w potrzebie, to oni udzielą wam pomocy. W ten sposób możecie dzielić się bogactwem! 15 Pismo mówi: „Ten, kto zebrał wiele, nie miał za dużo, a temu, kto zebrał mało, niczego nie zabrakło”.

Tytus posłany do Koryntu

16 Jestem wdzięczny Bogu za to, że wlał w serce Tytusa tę troskę o was. 17 Chętnie przystał na moją propozycję i z zapałem do was wyruszył. 18 Posłaliśmy z nim też innego wierzącego, który we wszystkich kościołach znany jest z głoszenia dobrej nowiny. 19 To jego wybrano, aby towarzyszył nam w tym przedsięwzięciu. A podjęliśmy się tej służby pragnąc pomóc innym wierzącym i oddać przez to chwałę naszemu Panu. 20 Suma, którą dotychczas zebrano, jest znaczna, dlatego chcemy przekazać ją w taki sposób, aby nikt nie miał podstaw do jakichkolwiek podejrzeń. 21 Pragniemy bowiem, aby naszą rzetelność w tej sprawie widział nie tylko Bóg, ale także ludzie. 22 Wysłaliśmy do was jeszcze jednego wierzącego, który wielokrotnie potwierdził swój zapał dla Pana. A teraz jeszcze chętniej wyruszył w podróż, bo nabrał ogromnego zaufania do was. 23 Zatem zarówno Tytus—mój towarzysz i współpracownik, jak i inni wierzący wydelegowani przez kościoły—wszyscy oni służą Chrystusowi i oddają Mu chwałę. 24 Okażcie im więc miłość i pokażcie wszystkim kościołom, że nie bez powodu jesteśmy z was tak dumni.