2 Koryntian 6

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Współpracując zaś, wzywamy też was, abyście łaski Bożej nie przyjmowali na darmo; (1 Kor 3,9; 2 Kor 5,20; Hbr 12,15)2 mówi bowiem: W czasie przychylnym wysłuchałem cię i w dniu zbawienia pomogłem ci. Oto teraz czas przychylny, oto teraz dzień zbawienia. (Łk 4,19)3 W niczym nie dajemy żadnej przeszkody, aby nie podważano posługi,4 ale we wszystkim stawiamy siebie za przykład jako słudzy Boga: w wielkiej wytrwałości, w uciskach, w potrzebach, w trudnościach,[1] (1 Kor 4,1; 2 Kor 2,4; 2 Kor 4,2; 2 Kor 12,10; 2 Kor 12,12; Kol 1,24; 2 Tm 3,10)5 w chłostach, w więzieniach, w rozruchach, w trudach,[2] w bezsennych nocach,[3] w postach, (Dz 16,23; Dz 17,5; Dz 19,23; 1 Kor 4,12; 2 Kor 11,23)6 w czystości, w poznaniu, w cierpliwości, w uprzejmości, w Duchu Świętym, w nieobłudnej miłości, (Rz 12,9; 2 Kor 2,4; 1 Tes 5,23; 1 Tm 4,12)7 w Słowie prawdy, w mocy Bożej; przez oręż sprawiedliwości w prawej i lewej [ręce],[4] (Rz 6,13; Rz 13,12; 1 Kor 2,4; 2 Kor 10,4; Ef 1,13; Ef 6,11; Kol 1,5; 1 Tes 5,8; 2 Tm 2,15)8 przez chwałę i hańbę, przez złą sławę i dobrą sławę; jako zwodziciele, a jednak godni zaufania, (Mt 27,63; Rz 3,8; 1 Kor 4,10; 1 Kor 4,13; 2 Kor 4,2; 1 Tes 2,3)9 jako nieznani, a jednak dobrze znani, jako umierający, a oto żyjemy; jako karani,[5] a jednak nie zabici, (Rz 8,36; 1 Kor 15,31; 2 Kor 1,8; 2 Kor 4,10; 2 Tm 2,11)10 jako zasmucani, a jednak zawsze radośni, jako ubodzy, a jednak wielu wzbogacający, jako nic nie mający, a jednak wszystko posiadający. (Dz 3,6; Rz 8,32; 1 Kor 3,21; 2 Kor 7,4; 2 Kor 7,7; 2 Kor 8,9; Flp 1,18; Flp 2,17; Flp 4,4; Kol 1,24; 1 Tes 1,6)11 Nasze usta pozostają przed wami otwarte,[6] Koryntianie, nasze serce pozostaje szerokie; (2 Kor 7,3; Ef 6,19)12 nie u nas wam ciasno, ciasno zaś jest w waszych wnętrzach;13 dla takiej samej wzajemności – jak do dzieci mówię – i wy otwórzcie się szeroko. (1 Kor 4,14; 2 Kor 7,2; 1 Tes 2,11; Flm 1,7)14 Przestańcie się wprzęgać w nierówne jarzmo z niewierzącymi; bo co ma wspólnego sprawiedliwość z bezprawiem albo co za współudział[7] światła z ciemnością? (Dz 26,18; Rz 13,12; 1 Kor 7,39; Ef 5,7; Ef 5,8; Ef 5,11; Kol 1,13; 1 P 2,9; 1 J 1,6)15 Co też za harmonia między Chrystusem a Beliarem[8] lub jaki dział wierzącego z niewierzącym? (1 Kor 10,20)16 Jaka zgoda między przybytkiem Boga a bóstwami, my bowiem jesteśmy przybytkiem Boga żywego, jak powiedział Bóg: Zamieszkam z nimi i będę się przechadzał [pośród nich], i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. (1 Kor 3,16; 1 Kor 6,19)17 Dlatego wyjdźcie spośród nich i bądźcie odłączeni – mówi Pan. I: Nieczystego nie dotykajcie; a ja was przyjmę. (2 Kor 7,1; Ap 18,4)18 I: Będę wam Ojcem, a wy będziecie mi synami i córkami[9] – mówi Pan Wszechmogący. (Ap 4,8; Ap 11,17; Ap 15,3; Ap 21,22)

2 Koryntian 6

Słowo Życia

od Biblica
1 Przyjaciele, jako współpracownicy Boga wzywamy was, abyście nie marnowali Jego łaski.2 On przecież powiedział w Piśmie: „We właściwej chwili cię usłyszałem, a w dniu zbawienia pomogłem ci”. Właśnie teraz jest ta właściwa chwila i właśnie teraz jest dzień zbawienia!3 Pełniąc naszą służbę, nie dajemy nikomu powodu do upadku lub podejrzeń.4 Przez wszystko, co robimy, staramy się bowiem udowadniać ludziom, że naprawdę jesteśmy sługami Boga. Okazujemy wytrwałość w spotykających nas trudnościach, przeciwnościach i kłopotach.5 Byliśmy biczowani, aresztowani i odnieśliśmy obrażenia podczas zamieszek. Ciężko pracowaliśmy i często byliśmy pozbawieni snu i jedzenia.6 Mimo to zachowaliśmy jednak czystość, byliśmy wyrozumiali dla innych, cierpliwi i uprzejmi. Duch Święty był z nami, mieliśmy więc szczerą miłość do ludzi7 i—dzięki mocy od Boga—mówiliśmy im prawdę. Nasza prawość służyła nam jako broń—zarówno do ataku, jak i do obrony.8 Służymy bowiem Bogu bez względu na reakcję ludzi. Jedni nas chwalą, inni krytykują; jedni gardzą nami, inni okazują nam szacunek. Jedni twierdzą, że jesteśmy kłamcami, inni—że mówimy prawdę.9 Jedni nas nie znają, inni wiedzą kim jesteśmy. Często ocieramy się o śmierć, a jednak żyjemy; ponosimy różne kary, a jednak uchodzimy z życiem.10 Mamy powody do smutku, ale zawsze jesteśmy pełni radości. Jesteśmy biedni, ale dajemy innym bogactwo. Niczego nie posiadamy, ale stać nas na wszystko!11 Drodzy przyjaciele z Koryntu! Otworzyliśmy przed wami nasze serca i jesteśmy wobec was zupełnie szczerzy.12 Kochamy was, nie jesteśmy jednak pewni, czy wy odwzajemniacie naszą miłość.13 Mówię więc jak do własnych dzieci: Okażcie nam waszą miłość!14 Nie wiążcie się z niewierzącymi. Co wspólnego ma bowiem prawość z nieprawością? Albo światło z ciemnością?15 Jak może panować zgoda między Chrystusem i szatanem? Co wspólnego ma wierzący z niewierzącym?16 Czy może istnieć jedność między świątynią Boga a bożkami? Bóg powiedział, że to my jesteśmy Jego świątynią: „Zamieszkam w nich i będę wśród nich obecny. Będę ich Bogiem, a oni—moim ludem”.17 Czytamy również: „Odejdźcie od nich i odłączcie się od nich —mówi Pan. Nie dotykajcie tego, co jest nieczyste, a wtedy przyjmę was18 i będę waszym Ojcem, a wy będziecie moimi synami i córkami —mówi wszechmocny Pan”.