1Gdy Dawid zamieszkał w swoim domu, powiedział Dawid do proroka Natana: Oto ja mieszkam w domu cedrowym, a skrzynia Przymierza z JHWH – pod zasłonami.2Wtedy Natan odpowiedział Dawidowi: Czyń wszystko, co masz w swoim sercu, ponieważ Bóg jest z tobą.3Ale jeszcze tej samej nocy stało się Słowo Boga do Natana,[1] tej treści:4Idź i powiedz Dawidowi, mojemu słudze: Tak mówi JHWH: Nie ty zbudujesz mi dom na mieszkanie.[2]5Owszem, od dnia mojego wyprowadzenia Izraela do dnia dzisiejszego nie mieszkałem w domu, ale przemieszczałem się z namiotu do namiotu i z przybytku [do przybytku].[3]6[Lecz] czy kiedykolwiek, [w czasie], gdy przemieszczałem się wśród całego Izraela, przemówiłem choć słowem do któregoś z sędziów[4] Izraela, któremu przykazałem paść mój lud, tymi słowy: Dlaczego nie zbudowaliście Mi cedrowego domu?7Teraz więc tak powiedz mojemu słudze, Dawidowi: Tak mówi JHWH Zastępów: Ja wziąłem cię z pastwiska, zza owiec, abyś był księciem[5] nad moim ludem, nad Izraelem,8i byłem z tobą wszędzie, dokądkolwiek poszedłeś, i wytępiłem sprzed ciebie wszystkich twoich wrogów; uczynię[6] ci też[7] imię, jak imię wielkich, którzy żyją na tej ziemi.9I wyznaczę miejsce mojemu ludowi Izraelowi, zasadzę [tam] go i będzie mieszkał u siebie, nie będzie drżał i już więcej nie będą go trapić[8] nikczemnicy, tak jak na początku,10od dni, w których wyznaczałem sędziów nad moim ludem Izraelem – i upokorzę wszystkich twoich wrogów. Ogłaszam ci[9] też, że JHWH zbuduje ci dom!11A kiedy dopełnią się twoje dni, aby pójść[10] z twoimi ojcami, wzbudzę ci po tobie twojego potomka, który będzie z twoich synów[11] – i utrwalę jego panowanie.12On zbuduje mi dom, a [Ja] utrwalę jego tron na wieki.13Ja mu będę ojcem, a on będzie Mi synem, nie odejmę mu [też] mojej łaski, jak odjąłem ją temu, który był przed tobą. (2 Kor 6,18; Hbr 1,5)14I dam mu ostoję w moim domu i w moim królestwie na wieki – i jego tron będzie pewny na wieki. (Łk 1,32)15Natan przemówił do Dawida stosownie do wszystkich tych słów i stosownie do całego tego widzenia.
Modlitwa dziękczynna Dawida
16Wtedy król Dawid przyszedł, usiadł przed obliczem JHWH i powiedział: Kim ja jestem, JHWH, Boże, i czym jest mój dom, że doprowadziłeś mnie aż dotąd?[12]17Lecz uznałeś to za niewiele w swoich oczach, Boże, więc zapowiedziałeś domowi swojego sługi odległą [przyszłość] i dałeś mi, JHWH, Boże, zobaczyć[13] jakby obrót przyszłych ludzkich [spraw]!18Co więc jeszcze może dodać Ci Dawid przy takim [obdarzeniu] chwałą Twego sługi?[14] Ty bowiem znasz[15] swojego sługę.19JHWH, ze względu na swojego sługę[16] i według swojego serca uczyniłeś całą tę wielką rzecz, aby dać znać o tych wszystkich wielkich sprawach.[17]20JHWH, nikt nie jest taki, jak Ty, i oprócz Ciebie nie ma Boga, w niczym, o czym słyszeliśmy na własne uszy.21Bo który lud jest jak Twój [lud], Izrael, jedyny naród na ziemi, po który wybrał się Bóg, aby wykupić sobie lud i zapewnić sobie imię, wielkość i [poczucie] grozy z powodu wypędzenia narodów sprzed Twojego ludu, który wykupiłeś z Egiptu?22I obrałeś sobie swój lud, Izrael, na własny lud na wieki. Ty też, JHWH, stałeś się jego Bogiem!23Teraz więc, JHWH, uwiarygodnij na wieki to Słowo, które wypowiedziałeś o swoim słudze i o jego domu, i uczyń, jak zapowiedziałeś.24Niech się też uwiarygodni i wsławi Twoje imię na wieki, by mówiono: Pan Zastępów, Bóg Izraela, jest Bogiem dla Izraela – a dom Dawida, twojego sługi, niech będzie trwały przed Twoim obliczem.25Gdyż Ty, mój Boże, objawiłeś swojemu słudze,[18] że zbudujesz mu dom, dlatego twój sługa znalazł [odwagę], by modlić się przed Twoim obliczem.26A teraz, JHWH, Ty jesteś tym [prawdziwym] Bogiem i zapowiedziałeś swojemu słudze całe to dobro.27Teraz zaś zechciałeś pobłogosławić dom swojego sługi, aby trwał przed Twoim obliczem na wieki – tak, Ty, JHWH, pobłogosławiłeś i jest [on] błogosławiony na wieki.