1Dla prowadzącego chór. Psalm Dawida.2O, jak szczęśliwy jest ten, kto poświęca uwagę słabszemu — PAN pośpieszy mu na ratunek w niedoli!3PAN będzie go strzegł i zachowa przy życiu, I uczyni szczęśliwym w tej ziemi! O, nie wydaj go kaprysom jego wrogów!4Ty go, PANIE, wzmocnisz złożonego niemocą I całkowicie przywrócisz do zdrowia.[1]5Wtedy powiedziałem: PANIE, zmiłuj się nade mną! Ulecz moją duszę, gdyż zgrzeszyłem wobec Ciebie!6Moi wrogowie mówią o mnie źle: Kiedy on wreszcie umrze? Kiedy zapomną, jak miał na imię?7Nawet gdy ktoś przychodzi mnie odwiedzić, Prawi mi puste słowa. Jego serce wzbiera niegodziwością I po wyjściu na zewnątrz — wszystko rozpowiada.8Wspólnie szemrzą przeciwko mnie Wszyscy, którzy mnie nienawidzą, Obmyślają przeciwko mnie zło.9Mówią: Okropna rzecz[2] go spotkała, Skoro się położył, już się nie podniesie.10Nawet mój przyjaciel, któremu zaufałem, Ten, który jadł mój chleb, Wystąpił przeciwko mnie zdradziecko.[3]11Lecz Ty, PANIE, zmiłuj się nade mną, Podnieś mnie, a wtedy im odpłacę!12Po tym poznam, że jestem Tobie miły, Gdy mój nieprzyjaciel nie zadmie już w róg przeciwko mnie,13Lecz wesprzesz mnie przez wzgląd na mą prawość I postawisz mnie przed sobą na wieki.14Błogosławiony niech będzie PAN, Bóg Izraela, Od wieków i na wieki! O, tak! Niech tak się stanie![4]