1Psalm. Dawidowy.[1] (Pwt 20,5)2PANIE, pragnę Cię wywyższać, Ty mnie podniosłeś z dna, Nie pozwoliłeś mym wrogom cieszyć się moim kosztem.3PANIE, mój Boże, Wezwałem Cię na pomoc, a Ty mnie uzdrowiłeś,4Ty, PANIE, wydobyłeś moją duszę ze świata umarłych, Ożywiłeś spośród tych, którzy schodzą do grobu.5Śpiewajcie PANU, wy, Jemu oddani! Chwalcie Go i wspominajcie Jego świętość!6Bo Jego gniew trwa tylko chwilę, Za to życzliwość — całe życie.[2] Wieczorem bywa płacz, Lecz rano — już wesele.7A ja, gdy mi się wiodło, powiedziałem: Nie zachwieję się na wieki.8PANIE, to Twoja życzliwość wyniosła mnie na szczyt potęgi,[3] A kiedy zakryłeś oblicze, ogarnęła mnie trwoga.9PANIE, wołam do Ciebie; Boga, mojego PANA,[4] proszę o miłosierdzie.10Jaka korzyść z mojej krwi I z mojego zejścia do grobu?[5] Czy proch może Ciebie sławić? Czy może głosić Twoją wierność? (Ps 16,10; Ps 49,10; Ps 55,24; Ps 103,4)11PAN usłyszał i okazał mi miłosierdzie![6] PANIE, bądź moim wsparciem.12Ty mój płacz zmieniłeś w taniec, Rozwiązałeś mój pokutny wór i opasałeś radością,13Abym całym jestestwem śpiewał Ci na chwałę i nie zamilkł — PANIE, mój Boże, będę Cię sławił na wieki!