1Alleluja! Chwalcie imię PANA, Chwalcie, słudzy PANA,2Którzy służycie w Jego świątyni, Na dziedzińcach domu naszego Boga!3Chwalcie PANA, ponieważ PAN jest dobry, Grajcie Jego imieniu, bo jest miłe![1] (Ps 147,1)4PAN bowiem wybrał Jakuba, Uczynił z Izraela swoją własność.5Tak, ja wiem, że PAN jest wielki, Że nie da się porównać z jakimkolwiek bożkiem.6PAN czyni wszystko, co zechce — w niebie i na ziemi, W morzach i we wszystkich otchłaniach.7On sprowadza chmury z krańców ziemi, Miota błyskawice w czasie deszczu I ze swoich komnat wypuszcza wiatr.8On uderzył pierworodnych Egiptu — Tak ludzi, jak i zwierzęta.9Posłał znaki i cuda w sam twój środek, Egipcie, Przeciw faraonowi i wszystkim jego sługom.10On uderzył wiele narodów, Pokonał potężnych królów:11Sychona, króla Amorytów, Oga, króla Baszanu — On pokonał wszystkie królestwa Kanaanu,12A ich ziemię dał w dziedzictwo, W dziedzictwo Izraelowi, swojemu ludowi.13PANIE! Twoje imię trwa na wieki, PANIE! Pamięć[2] o Tobie — z pokolenia w pokolenie.14PAN bowiem broni swego ludu I lituje się nad swoimi sługami.[3]15Bóstwa narodów to srebro i złoto, Zwykłe dzieła ludzkich rąk.16Mają usta, lecz nie mówią, Mają oczy, lecz nie widzą.17Mają uszy, lecz nie słyszą, A w ich ustach nie ma tchnienia.18Jak one same będą też ich twórcy[4] — Wszyscy, którzy im ufają!19Domu Izraela, błogosław PANA! Domu Aarona, błogosław PANA!20Domu Lewiego, błogosław PANA! Wy, w których jest bojaźń przed Nim, błogosławcie PANA!21Niech PAN będzie błogosławiony z Syjonu — Ten, który mieszka w Jerozolimie! Alleluja.