1W pierwszym roku panowania Cyrusa, króla Persji, po to, aby spełniło się Słowo PANA wypowiedziane ustami Jeremiasza,[1] PAN pobudził Cyrusa, króla Persji, w głębi jego ducha,[2] aby ogłosił postanowienie w całym swoim królestwie, a także przekazał na piśmie, co następuje: (2 Krn 36,22)2Tak mówi Cyrus, król perski: PAN, Bóg niebios, dał mi władzę nad wszystkimi królestwami ziemi. On też polecił mi, abym zbudował Mu świątynię w Jerozolimie, która leży w Judzie.3Kto zatem wśród was należy do Jego ludu, niech jego Bóg będzie z nim! Niech wyrusza on do Jerozolimy, leżącej w Judzie, i niech buduje tam świątynię PANU, Bogu Izraela. On bowiem, ten w Jerozolimie, jest prawdziwym Bogiem.4Każdego więc, kto jeszcze żyje, gdziekolwiek przebywa jako obcy przybysz, niech wesprą ludzie mieszkający wokół niego srebrem, złotem, mieniem i bydłem wraz z dobrowolnymi darami na rzecz świątyni Bożej w Jerozolimie.5Powstali więc naczelnicy rodów pochodzących z Judy i Beniamina, kapłani i Lewici, wszyscy, których Bóg pobudził w głębi ducha, aby pójść budować świątynię PANA w Jerozolimie.6A wszyscy, którzy mieszkali wokół nich, wsparli ich srebrnymi naczyniami, złotem, mieniem, bydłem i kosztownościami, oprócz tego wszystkiego, co ofiarowali dobrowolnie.7Król Cyrus z kolei kazał wydać sprzęty pochodzące ze świątyni PANA, które Nebukadnesar kazał sprowadzić z Jerozolimy i które złożył w świątyni swojego boga.8Cyrus, król perski, powierzył je skarbnikowi Mitredatowi, a ten rozliczył się z nich z księciem judzkim Szeszbasarem.9Liczba tych sprzętów była następująca: złotych czasz: trzydzieści, srebrnych czasz: tysiąc, noży:[3] dwadzieścia dziewięć,10złotych pucharów: trzydzieści, odpowiadających im srebrnych pucharów:[4] czterysta dziesięć, innych naczyń: tysiąc.11Wszystkich przyborów, złotych i srebrnych: pięć tysięcy czterysta. Wszystkie te sprzęty zabrał ze sobą Szeszbasar, gdy wyprowadzał wygnańców z Babilonu do Jerozolimy.