1Potem Dawid ponownie zgromadził trzydzieści tysięcy doborowych wojowników Izraela (1 Krn 13,5)2i udał się wraz z całym towarzyszącym mu ludem do Baale-Juda,[1] aby sprowadzić stamtąd skrzynię Bożą, nazwaną tak od imienia PANA Zastępów, siedzącego nad cherubami. (1 Krn 13,5)3Wzięli tę skrzynię z położonego na wzgórzu domu Abinadaba, umieścili na nowym wozie, a Uza[2] i Achio,[3] synowie Abinadaba, prowadzili ten wóz.4Gdy ją wzięli z domu Abinadaba, w którym stała na wzgórzu, Achio szedł przed skrzynią,5a Dawid oraz cały lud Izraela tańczyli i grali przed PANEM na różnego rodzaju instrumentach z cyprysowego drewna, na cytrach i harfach, na bębenkach, kołatkach i cymbałach.6Kiedy jednak dotarli do Goren Nakon,[4] woły potknęły się, a Uza wyciągnął rękę[5] ku skrzyni Bożej, aby ją przytrzymać. (1 Krn 13,9)7Wówczas PAN rozgniewał się na Uzę i uderzył go za to uchybienie, tak że Uza zmarł na miejscu, tam właśnie przy skrzyni Bożej.8Dawid również przejął się tym, że PAN postąpił tak z Uzą, i nazwał to miejsce Peres-Uza;[6] tak też nazywa się ono aż po dzień dzisiejszy.9Dawid przestraszył się przy tym PANA tego dnia. Zaniepokojony pytał: Jak mam teraz wziąć do siebie skrzynię PANA?10I postanowił nie brać skrzyni PANA do siebie, do Miasta Dawida, ale skierować ją do domu Obeda Edomity, Gatyjczyka.11W ten sposób skrzynia PANA pozostawała w domu Obeda Edomity, Gatyjczyka, przez trzy miesiące. PAN w tym czasie błogosławił Obedowi Edomicie i całemu jego domowi.12Królowi Dawidowi doniesiono, że PAN błogosławi domowi Obeda Edomity oraz wszystkiemu, co do niego należy, właśnie ze względu na skrzynię Bożą. Dawid poszedł zatem i z radością sprowadził skrzynię Bożą z domu Obeda Edomity do Miasta Dawida.13W czasie drogi, gdy tylko niosący skrzynię PANA postąpili sześć kroków, Dawid składał na rzeźną ofiarę cielca oraz tuczne zwierzę.14Tańczył też Dawid przed PANEM, nie szczędząc swoich sił, a czynił to przepasany lnianym efodem.15On sam i cały Izrael sprowadzali skrzynię PANA przy okrzykach radości i przy dźwiękach rogu.16Gdy skrzynię PANA wniesiono do Miasta Dawida, Michal, córka Saula, wyjrzała przez okno. Zobaczyła króla Dawida, jak tańczy przed PANEM, i odczuła pogardę dla niego.[7]17Gdy skrzynię PANA ustawiono na przygotowanym dla niej miejscu, w środku namiotu, który Dawid dla niej rozpiął, król złożył PANU ofiary całopalne oraz ofiary pokoju.18Po złożeniu tych ofiar Dawid pobłogosławił lud w imieniu PANA Zastępów.19Kazał też obdzielić cały lud, cały tłum Izraelitów, od mężczyzny po kobietę, jednym bochenkiem chleba, jednym ciastkiem z daktylami i jednym plackiem z rodzynek, po czym lud rozszedł się do domów.20Dawid również wrócił do pałacu. Chciał pobłogosławić swój dom. Ale wtedy Michal, córka Saula, wyszła mu na spotkanie i zadrwiła: Ale godnie zachował się dziś król Izraela! Obnażył się dziś na oczach niewolnic swoich sług jak zwykły prostak!21Wtedy Dawid powiedział do Michal: Grałem i tańczyłem przed obliczem PANA! Przed obliczem PANA, mówię, który wybrał raczej mnie niż twojego ojca i cały jego ród, aby mnie wyznaczyć księciem nad ludem PANA, nad Izraelem!22A choćbym poniżył się jeszcze bardziej niż tym razem i stał się niczym, nawet we własnych oczach,[8] to u tych niewolnic, które przed chwilą wspomniałaś — u nich będę poważany!23A Michal, córka Saula była bezdzietna aż do dnia swojej śmierci.