1Potem Dawid odbył naradę z dowódcami tysięcy i setek oraz ze wszystkimi pozostałymi dowódcami.2Powiedział do całego zgromadzenia Izraela: Jeśli uważacie to za słuszne i pochodzące od PANA, naszego Boga, to wyślijmy wiadomość do reszty naszych braci we wszystkich częściach Izraela, a jednocześnie do kapłanów i Lewitów w miastach, gdzie posiadają oni pastwiska, i niech zbiorą się u nas.3Wówczas sprowadzimy do siebie skrzynię naszego Boga, bo za czasów Saula nie przejawialiśmy o niątroski.4Całe zgromadzenie przystało na to rozstrzygnięcie, ponieważ cały lud uznał ten pomysł za słuszny.
Sprowadzenie skrzyni Przymierza do Jerozolimy
5Dawid zgromadził zatem całego Izraela od Szichoru Egipskiego aż po Lebo-Chamat,[1] aby sprowadzić skrzynię Bożą z Kiriat-Jearim. (2 Sm 6,1)6Wraz z całym Izraelem wyruszył on do Baali,[2] [czyli] do Kiriat-Jearim, które należy do Judy, aby ściągnąć stamtąd skrzynię Bożą, nazwaną tak od imienia PANA, siedzącego nad cherubami. (2 Sm 6,2)7Wywieźli tę skrzynię na nowym wozie z domu Abinadaba, Uza zaś i Achio prowadzili wóz.8Dawid natomiast, wraz z całym Izraelem, ze wszystkich sił tańczył i grał przed Bogiem, wszyscy razem śpiewali pieśni, wtórując sobie na cytrach i harfach, na bębenkach, cymbałach i trąbach.9Gdy dotarli do Goren Kidon,[3] Uza wyciągnął rękę, aby przytrzymać skrzynię, ponieważ potknęły się ciągnące wóz bydlęta.10Wówczas PAN rozgniewał się na Uzę i zadał mu cios za to, że wyciągnął on rękę na skrzynię, i Uza zginął tam na miejscu, przed Bogiem.11Dawid był wstrząśnięty[4] tym, że PAN potraktował Uzę w taki sposób, i nazwał to miejsce Peres-Uza.[5] Tak nazywa się ono aż po dzień dzisiejszy.12Tego też dnia Dawid przestraszył się Boga. Zapytał: Jak ja mam wziąć skrzynię Bożą do siebie?13I postanowił nie brać jej do siebie, do Miasta Dawida, ale skierował ją do domu Obed-Edoma, Gatyjczyka.14W ten sposób skrzynia Boża pozostawała w domu Obed-Edoma przez trzy miesiące. PAN błogosławił w tym czasie domowi Obed-Edoma i wszystkiemu, co do niego należało.