1Chiram[1] zaś, król Tyru, wyprawił do Salomona swoich posłów, ponieważ usłyszał, że namaszczono go na króla po ojcu, a Chiram zawsze pozostawał w przyjaznych stosunkach z Dawidem. (1 Krl 5,10; 1 Krl 5,11)2Salomon z kolei przesłał do Chirama wiadomość:3Ty znałeś mojego ojca Dawida. Wiesz, że nie zdołał zbudować świątyni dla imienia PANA, swojego Boga, z powodu wojen, w które był uwikłany, dopóki PAN nie poddał mu wrogów pod stopy.4Teraz jednak PAN, mój Bóg, dał mi zewsząd wytchnienie, nie mam przeciwników i nic mi nie zagraża.5Dlatego postanowiłem zbudować świątynię dla imienia PANA, mojego Boga. Tak zresztą PAN obiecał mojemu ojcu Dawidowi: Twój syn, którego posadzę po tobie na twoim tronie, zbuduje dom dla mojego imienia.6Teraz więc rozkaż naścinać mi cedrów z Libanu i niech moi słudzy dołączą do twoich. Ja natomiast przekażę ci zapłatę dla twoich sług, dokładnie według twojej oceny. Wiesz bowiem, że nie ma u nas nikogo, kto znałby się na wyrębie drzew równie dobrze, jak Sydończycy.
Budulec do prac przy świątyni
7Gdy Chiram usłyszał te słowa Salomona, bardzo się ucieszył: Błogosławiony niech będzie dziś PAN, który dał Dawidowi tak mądrego syna, aby zapanował nad ludem tak licznym, jak ten.8I Chiram przesłał Salomonowi następującą wiadomość: Przychylam się do tego, co napisałeś. Spełnię wszystkie twoje życzenia, jeśli chodzi o drzewa cedrowe i cyprysowe.9Moi słudzy sprowadzą je z Libanu nad morze, gdzie każę powiązać je w tratwy i przesłać na wyznaczone przez ciebie miejsce. Tam zostaną rozwiązane i stamtąd je sobie zabierzesz. W zamian za to ty spełnisz moje życzenie, to jest zaopatrzysz w żywność mój dwór.10Na tej podstawie Chiram dostarczał Salomonowi drewno cedrowe i drewno cyprysowe — tyle, ile go potrzebował —11a Salomon przekazywał Chiramowi rokrocznie dwadzieścia tysięcy korów pszenicy dla wyżywienia jego dworu oraz dwadzieścia korów[2] bitej oliwy. (2 Krn 2,10)12PAN zaś, zgodnie z obietnicą, darzył Salomona mądrością. Między Chiramem a Salomonem panował pokój. Zawarli nawet z sobą przymierze.
Siła robocza do prac przy świątyni
13Król Salomon nakazał także dokonać w całym Izraelu poboru przymusowych robotników. Zatrudniono trzydzieści tysięcy mężczyzn.14Byli oni następnie wysyłani do Libanu na przemian, po dziesięć tysięcy w miesiącu: miesiąc byli w Libanie, a dwa miesiące w domu. Przymusowymi pracami kierował Adoniram.15Ponadto Salomon zatrudniał siedemdziesiąt tysięcy tragarzy i — w górach — osiemdziesiąt tysięcy kamieniarzy,16oprócz urzędników pracujących w nadzorze — w liczbie trzech tysięcy trzystu — kierujących ludźmi, którzy wykonywali pracę.17Na polecenie króla wydobywano wielkie, kosztowne kamienie na fundamenty świątyni. Były to kamienie ciosane.18Obrabiali je budowniczowie Salomona i Chirama. Dopasowywali je[3] i w ten sposób przygotowywali drewno oraz kamienie na budowę świątyni.[4]