1Wówczas PAN skierował do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej te słowa:2Ten miesiąc będzie dla was głównym wśród[1] miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku.3Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela:[2] W dziesiątym dniu tego miesiąca weźmie sobie każdy, stosownie do swej przynależności rodowej, jednego baranka na rodzinę.4Jeśli jakaś rodzina będzie za mała, żeby spożyć całego baranka, to niech połączy się z najbliższą rodziną z sąsiedztwa, kierując się tym, ile kto w stanie jest zjeść.5Wasz baranek ma być bez skazy. Powinien być jednorocznym samcem. Wybierzecie go spośród baranków lub spośród koziołków.6Będziecie go strzec do czternastego dnia tego miesiąca, a w tym dniu, wieczorem, w całym zgromadzeniu Izraela, baranek każdej rodziny zostanie zabity.7Jego krwią pomaże się następnie oba odrzwia i nadproże w domach, w których będzie on spożywany.8Jego mięso trzeba spożyć tej nocy. Należy je upiec na ogniu. Razem z mięsem należy spożywać przaśniki wraz z gorzkimi ziołami.9Nie wolno jeść mięsa na surowo ani ugotowanego w wodzie. Powinno być upieczone na ogniu, w całości: wraz z głową, odnóżami i tułowiem.10Nic z mięsa nie można pozostawić do rana. Cokolwiek pozostanie niezjedzone, należy to spalić w ogniu.11Baranka będziecie spożywać gotowi do wyjścia: szaty upięte na biodrach, sandały na nogach i laska w waszym ręku. Macie jeść w pośpiechu, bo to ofiara Paschy — dla PANA.12Tej nocy bowiem przejdę przez ziemię egipską i uderzę wszystko, co jest pierworodne, od człowieka po bydło. Dokonam też sądu nad wszystkimi bóstwami Egiptu — Ja, PAN.13A ta krew będzie znakiem na domach, w których będziecie przebywać. Gdy zobaczę tę krew, ominę was i nie dotknie was ta niszczycielska plaga,[3] którą uderzę ziemię egipską.14Ten dzień uczynicie pamiątką.[4] Będziecie go obchodzić jako święto na cześć PANA, z pokolenia w pokolenie, jako ustanowienie wieczne.15Przez siedem dni będziecie jeść przaśniki. Już pierwszego dnia usuniecie zakwas z waszych domów. Każdy bowiem, kto by między pierwszym a siódmym dniem święta spożywał to, co zakwaszone, zostanie usunięty z Izraela.16W pierwszym i siódmym dniu zwołacie święte zgromadzenie. W tych dniach nie wolno wykonywać żadnej pracy, za wyjątkiem tej, która wiąże się z przygotowaniem koniecznych posiłków.17Przestrzegajcie tego Święta Przaśników,[5] gdyż w tym właśnie dniu wyprowadziłem wasze zastępy z Egiptu. Świętujcie ten dzień po wszystkie pokolenia jako ustanowienie wieczne.18W pierwszym miesiącu, w czternastym dniu tego miesiąca, wieczorem, będziecie jedli przaśniki. Podobnie będzie aż do dwudziestego pierwszego dnia tego miesiąca, do wieczora.19Przez siedem dni nie będzie zakwasu w waszych domach, bo każdy, kto by jadł to, co zakwaszone, zostanie usunięty ze zgromadzenia Izraela, zarówno cudzoziemiec, jak i tubylec.20Nie będziecie jedli nic zakwaszonego. We wszystkich waszych siedzibach będziecie jedli przaśniki.21Następnie Mojżesz zwołał wszystkich starszych Izraela: Wybierzcie sobie owcę na rodzinę — polecił — i zabijcie ją jako Paschę.22Weźcie też wiązkę hizopu, zanurzcie ją we krwi zebranej w naczyniu[6] i pomażcie tą krwią nadproże oraz oba odrzwia. Potem niech nikt nie opuszcza swego domu aż do rana.23Gdy PAN będzie przechodził, aby uderzyć plagą Egipt, a zobaczy krew na nadprożu i na obu odrzwiach, to PAN ominie te drzwi i nie pozwoli niszczycielowi wejść do wnętrza domu, aby tam zadał cios.24Przestrzegajcie tego zatem jako ustawy dla was i dla waszych dzieci — na wieki.25Przestrzegajcie też tego obrzędu po swoim wejściu do ziemi, którą da wam PAN zgodnie ze swą obietnicą.26Gdy wówczas zapytają was dzieci: Co oznacza ten obrzęd? —27odpowiecie: Składamy ofiarę paschalną dla PANA. Wspominamy w ten sposób, jak w Egipcie omijał On domy synów Izraela, kiedy to Egipt dotykał plagą, a nasze domy chronił. Po tych słowach lud złożył głęboki pokłon.28Następnie Izraelici rozeszli się i uczynili dokładnie to, co PAN nakazał Mojżeszowi i Aaronowi.
Śmierć pierworodnych
29Z nastaniem północy PAN uderzył wszystkich pierworodnych w ziemi egipskiej, od pierworodnego syna faraona i następcy tronu po pierworodnego syna więźnia zamkniętego w lochu. Uderzył też wszystkie pierworodne bydła.30Faraon zerwał się w nocy — on, jego dworzanie, wszyscy mieszkańcy kraju — i w Egipcie rozległ się przerażający krzyk! Nie było domu, w którym ktoś by nie umarł.
Wyjście
31Jeszcze tej nocy faraon wezwał Mojżesza i Aarona: Wstawajcie! — wykrzyknął. — Wychodźcie spośród mego ludu! Wychodźcie wy i synowie Izraela! Idźcie, służcie PANU, jak tego chcieliście.32Zabierzcie też, jak chcieliście, wasze owce i bydło! Idźcie! Lecz pobłogosławcie też mnie.33W tym czasie Egipcjanie przynaglali lud do wyjścia! Wychodźcie stąd — wołali — bo jeszcze wszyscy pomrzemy!34Wtedy ludzie włożyli na ramiona swe niezakwaszone ciasto w dzieżach owiniętych w szaty i poszli.35Izraelici posłuchali też Mojżesza i wyprosili u Egipcjan przedmioty ze srebra i złota oraz szaty.36Ponieważ PAN nastawił Egipcjan życzliwie do nich, spełnili oni ich prośbę, a ci złupili Egipt.
Pierwsze kroki na wolności
37Izrael wyruszył. Szli z Ramses do Sukkot w liczbie około sześciuset tysięcy[7] pieszych mężczyzn, z wyłączeniem dzieci.[8]38Szło z nimi również mnóstwo mieszanej ludności, owce oraz bydło — dobytek bardzo wielki.39Z ciasta, które wynieśli z Egiptu, napiekli przaśnych placków, ponieważ ciasto nie zdążyłoby się zakwasić. Egipcjanie ich wypędzali, a oni nie mogli czekać, nie przygotowali sobie nawet jedzenia na drogę.40Pobyt Izraelitów w Egipcie trwał czterysta trzydzieści lat.41Po upływie tych czterystu trzydziestu lat, dokładnie tego samego dnia, wyszły z ziemi egipskiej wszystkie zastępy PANA.42Była to noc czuwania. Czuwał w niej PAN, by wyprowadzić swe zastępy z Egiptu. Ta noc ma też być — na cześć PANA — nocą czuwania dla wszystkich synów Izraela po wszystkie ich pokolenia.
Postanowienia dotyczące Paschy
43PAN powiedział też do Mojżesza i Aarona: Oto ustawa dotycząca Paschy: Nie będzie z niej spożywał żaden cudzoziemiec.44Może ją natomiast spożywać każdy niewolnik, mężczyzna nabyty za pieniądze, jeśli zostanie najpierw obrzezany.45Nie może z niej jednak spożywać ani człowiek zamieszkały tymczasowo, ani najemnik.46Pascha ma być spożyta w domu, w którym ją przygotowano. Ani kawałka mięsa baranka nie można stamtąd wynosić. Również jego kość nie zostanie złamana.47Będzie tego przestrzegać całe zgromadzenie Izraela.48A jeśli zagości u ciebie cudzoziemiec i będzie chciał obchodzić Paschę na cześć PANA, to najpierw obrzezaj u niego każdego mężczyznę i wtedy możesz mu pozwolić na jej obchodzenie — możesz go potraktować na równi z tubylcem. Paschy nie może spożywać człowiek nieobrzezany.49W tym przypadku zarówno tubylca, jak i goszczącego wśród was cudzoziemca dotyczyć będzie to samo prawo.50Wszyscy synowie Izraela postąpili dokładnie tak, jak PAN przykazał Mojżeszowi i Aaronowi.51I właśnie w tym dniu, zastęp za zastępem, PAN wyprowadził synów Izraela z Egiptu.
Wyjścia 12
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1Wówczas JHWH powiedział do Mojżesza i do Aarona w ziemi egipskiej te słowa:2Ten miesiąc będzie dla was początkiem[1] miesięcy, będzie dla was pierwszym miesiącem roku.3Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela:[2] W dziesiątym [dniu] tego miesiąca weźmie sobie każdy jagnię,[3] stosownie do domu ojców,[4] jagnię dla domu.4A jeśli dom jest za mały, żeby mieć jagnię, to niech weźmie on również swego sąsiada [mieszkającego] najbliżej jego domu według liczby[5] dusz, według jedzących[6] go policzą na jagnię.5Jagnię wasze ma być bez skazy, samiec, jednoroczny. Weźmiecie go spośród baranków[7] lub spośród koziołków.6I będzie on przez was strzeżony do czternastego dnia tego miesiąca, i [wtedy] zabije go cała społeczność zgromadzenia[8] Izraela[9] pod wieczór.[10]7I wezmą z [jego] krwi, i dadzą na oba odrzwia i na nadproże w domach, w których go będą spożywać.8I będą spożywać jego mięso tej nocy, upieczone na ogniu, będą go spożywać wraz z przaśnikami oraz[11] gorzkimi ziołami.[12]9Nie będziecie jedli z niego nic surowego ani gotowanego, z ugotowanego w wodzie, lecz tylko upieczone na ogniu – jego głowę, jego odnóża oraz jego tułów.10Nie pozostawicie też z niego nic do rana, a co pozostanie z niego do rana, spalicie w ogniu.11A tak będziecie go spożywać: wasze biodra będą przepasane, sandały na waszych nogach i wasza laska w waszym ręku. Zjecie go też w pośpiechu – Pascha to[13] dla JHWH.12Bo przejdę tej nocy przez ziemię egipską i uderzę wszystko, co pierworodne w ziemi egipskiej, od człowieka po bydło, i dokonam sądów nad wszystkimi bogami Egiptu – Ja, JHWH.13A ta krew będzie wam na znak na domach, w których będziecie. Gdy zobaczę tę krew, ominę was i nie dotknie was plaga[14] mająca zniszczyć podczas mego uderzenia w ziemi egipskiej.14I stanie się wam ten dzień pamiątką, i będziecie go obchodzili[15] [jako] święto dla JHWH – dla waszych pokoleń, jako ustanowienie wieczne będziecie go obchodzili.15Przez siedem dni będziecie jedli przaśniki. Już pierwszego dnia usuniecie zakwas z waszych domów, bo każdy spożywający to, co zakwaszone, od pierwszego dnia po siódmy – odcięta będzie ta dusza od Izraela.16W pierwszym dniu będziecie mieli święte zwołanie[16] i w siódmym dniu [będziecie mieli] święte zwołanie; żadna praca nie będzie w nich wykonywana. Tylko to, co wszelkiej duszy jest [potrzebne] do zjedzenia – tylko to może być u was przygotowane.17Przestrzegajcie też [Święta] Przaśników,[17] gdyż w tym właśnie dniu[18] wyprowadziłem wasze zastępy z ziemi egipskiej – i przestrzegajcie tego dnia przez wasze pokolenia jako ustanowienie wieczne.18W pierwszym [miesiącu], w czternastym dniu tego miesiąca, wieczorem, będziecie jedli przaśniki, aż do dwudziestego pierwszego dnia tego miesiąca, do wieczora.19Przez siedem dni zakwasu nie znajdzie się w waszych domach, bo każdy, kto by jadł to, co zakwaszone, dusza ta zostanie odcięta od zgromadzenia Izraela – przychodzień i tubylec w tej ziemi.20Nie będziecie jedli nic zakwaszonego; we wszystkich waszych siedzibach będziecie jedli przaśniki.21Następnie zwołał Mojżesz wszystkich starszych Izraela i powiedział do nich: Wyciągnijcie i weźcie sobie owcę dla waszych rodzin, i zabijcie [na] Paschę.22Weźcie też wiązkę hizopu[19] i zanurzcie we krwi, która jest w misie,[20] i dotknijcie nadproże oraz oba odrzwia krwią, która jest w misie – i nikt z was nie[21] wyjdzie z drzwi swego domu aż do rana.23Gdy JHWH będzie przechodził, aby uderzyć [plagą] Egipt, a zobaczy krew na nadprożu i na obu odrzwiach, ominie JHWH te drzwi i nie pozwoli niszczycielowi wejść do waszych domów, aby uderzyć [plagą].24Przestrzegajcie zatem tej rzeczy jako ustawy dla was i dla waszych synów na wieki.25A gdy już wejdziecie do ziemi, którą da wam JHWH, jak obiecał, przestrzegajcie tego obrzędu.[22]26I kiedy powiedzą do was wasi synowie: Cóż to macie za obrzęd? –27odpowiecie: To ofiara[23] paschalna dla JHWH, że omijał domy synów Izraela w Egipcie, gdy uderzał [plagą] Egipt, a nasze domy ochronił – i pochylił się lud i pokłonił.[24]28I poszli synowie Izraela, i uczynili tak, jak JHWH nakazał Mojżeszowi i Aaronowi – tak [właśnie] uczynili.
Śmierć pierworodnych
29I stało się o północy, że uderzył JHWH wszystkich pierworodnych w ziemi egipskiej, od pierworodnego [syna] faraona, siedzącego na jego tronie, po pierworodnego [syna] więźnia, który był w lochu – i wszystkie pierworodne bydła.30I wstał faraon tej nocy,[25] on i wszyscy jego słudzy, i wszyscy Egipcjanie – i powstał wielki krzyk w Egipcie, gdyż nie było domu, w którym nie byłoby umarłego.
Wyjście
31I wezwał Mojżesza i Aarona tej nocy, i powiedział: Wstawajcie! Wychodźcie spośród mego ludu, zarówno wy, jak i synowie Izraela – i idźcie, służcie JHWH według swoich słów.32Zabierzcie też wasze owce i wasze bydło, jak mówiliście – i idźcie; a pobłogosławcie też i mnie.33I nalegali Egipcjanie na lud, by przyśpieszyć ich wyjście z [ich] ziemi, bo mówili: [Jeszcze] wszyscy pomrzemy!34Wtedy lud włożył swoje ciasto, zanim się zakwasiło, swoje dzieże owinięte w szaty, na swoje ramiona.35A synowie Izraela postąpili [też] według słowa Mojżesza i wyprosili u Egipcjan przedmioty srebrne i przedmioty złote oraz szaty.36JHWH zaś dał ludowi łaskę w oczach Egipcjan, i spełnili ich [prośbę] – i złupili Egipcjan.
Pierwsze kroki na wolności
37A synowie Izraela wyruszyli z Ramses[26] do Sukkot[27] w liczbie około sześciuset tysięcy nóg męskich[28] oprócz dzieci.[29]38Poza tym wychodziła z nimi wielka mieszanina [ludzi],[30] i owce, i bydło – bardzo pokaźny dobytek.39Z ciasta zaś, które wynieśli z Egiptu, napiekli przaśnych placków, gdyż nie zdążyło się zakwasić, bo zostali wypędzeni z Egiptu, a nie byli w stanie zwlekać, i nie przygotowali sobie zaopatrzenia [na drogę].40A pobyt synów Izraela[31] w Egipcie[32] trwał czterysta trzydzieści lat.[33] (Ga 3,17)41I stało się po upływie tych czterystu trzydziestu lat, a stało się to dokładnie tego samego dnia, że wyszły z ziemi egipskiej wszystkie zastępy JHWH.42Była to dla JHWH noc[34] czuwania,[35] by wyprowadzić je z ziemi egipskiej. Ona, ta noc, ma być – dla JHWH – nocą czuwania dla wszystkich synów Izraela po [wszystkie] ich pokolenia.
Postanowienia dotyczące Paschy
43I powiedział JHWH do Mojżesza i do Aarona: Oto ustawa dotycząca Paschy: Żaden cudzoziemiec[36] nie będzie z niej spożywał.44Każdy jednak mężczyzna, niewolnik nabyty za pieniądze, jeśli go obrzezasz, wtedy może z niej spożywać.45Obcy mieszkaniec ani najemnik nie będzie z niej spożywał.46W jednym i tym samym domu ma być spożyta, nie wyniesiesz ani [kawałka] z tego mięsa z domu na zewnątrz, ani nie złamiecie jego kości.47Całe zgromadzenie Izraela będzie tego przestrzegać.48A jeśli zagości u ciebie przychodzień i będzie chciał obchodzić Paschę dla JHWH, obrzezaj u niego każdego mężczyznę i wtedy może przystąpić do jej obchodzenia – i będzie jak tubylec w tej ziemi – lecz żaden nieobrzezany nie będzie z niej spożywał.49Jedno prawo obowiązywać będzie tubylca oraz przychodnia goszczącego wśród was.50I wszyscy[37] synowie Izraela uczynili tak, jak przykazał JHWH Mojżeszowi i Aaronowi – tak uczynili.51I stało się w tym właśnie dniu, że wyprowadził JHWH synów Izraela z ziemi egipskiej ich zastępami.