1PAN przemówił też do Mojżesza tymi słowy:2Poświęć mi wszystko, co jest pierworodne. To, co u synów Izraela jako pierwsze otwiera łono matki — czy to wśród ludzi, czy wśród bydła — ma należeć do Mnie.
Święto Przaśników
3Mojżesz natomiast powiedział ludowi: Pamiętajcie o tym dniu, w którym wyszliście z Egiptu, z domu niewoli. PAN wyprowadził was stamtąd dzięki swej potężnej sile.[1] By to upamiętnić, nie spożywajcie tego, co zakwaszone.4Wychodzicie dziś,[2] w miesiącu Abib.5A kiedy już PAN wprowadzi was do ziemi Kananejczyków, Chetytów, Amorytów, Chiwitów i Jebuzytów,[3] co do której przysiągł twoim ojcom, że tobie da tę ziemię opływającą w mleko i miód, to również tam będziecie zachowywali ten zwyczaj w tym właśnie miesiącu.6Przez siedem[4] dni będziecie spożywali przaśniki, a w siódmym dniu ogłosicie święto na cześć PANA.7Przaśniki będziecie spożywali przez siedem dni. W tym czasie nie zobaczy się u ciebie niczego, co zakwaszone, ani samego zakwasu — i to w obrębie wszystkich twoich granic.8W tym też dniu oznajmisz swoim dzieciom: Obchodzę to święto, dlatego że takich wspaniałych dzieł dokonał dla mnie PAN, gdy wychodziłem z Egiptu.9To wspomnienie będzie ci znakiem na twojej ręce[5] i pamiątką na środku czoła, po to, by Prawo PANA było w twoich ustach, ponieważ mocną ręką wyprowadził cię PAN z Egiptu.10Ustawy o tym święcie, obchodzonym w tak ustalonym czasie, będziecie przestrzegali każdego roku.11Gdy PAN wprowadzi cię do ziemi Kananejczyków, kiedy da ci ją, jak przysiągł tobie i twoim ojcom,12wtedy przekażesz PANU wszystko, co jako pierwsze otwiera łono matki. Do PANA należeć będzie każdy samiec twego bydła otwierający łono matki.13Każdego osiołka otwierającego łono matki wykupisz jagnięciem, a jeśli nie wykupisz, złamiesz mu kark. Natomiast wykupisz bezwzględnie wszystkich pierworodnych wśród ludzi, każdego z twoich synów.14A gdy kiedyś zapyta cię twój syn: Co to znaczy? — odpowiesz mu: Mocną ręką wyprowadził nas PAN z Egiptu, z domu niewoli.15Bo kiedy faraon uparcie nie chciał nas wypuścić, PAN zabił wszystko, co było pierworodne w ziemi egipskiej — od pierworodnego z ludzi po pierworodne z bydła. Dlatego ja teraz ofiaruję PANU każdego pierwszego samca otwierającego łono, a każdego z moich pierworodnych synów wykupuję.16Niech to będzie znakiem na twoim ręku i ozdobą na środku czoła, że mocną ręką wyprowadził nas PAN z Egiptu.
Droga przez pustynię
17Gdy faraon wypuścił lud, Bóg nie prowadził ludu drogą do ziemi filistyńskiej, choć ta była bliższa. To dlatego — jak powiedział Bóg — aby lud nie żałował, kiedy przyjdzie mu stanąć do bitwy, i nie zawrócił do Egiptu.18Skierował więc Bóg swój lud na drogę pustynną wiodącą ku Morzu Czerwonemu, Izraelici zaś wyszli z ziemi egipskiej uzbrojeni.19Mojżesz zabrał też z sobą kości Józefa, ponieważ uroczyście zaprzysiągł on synów Izraela: Bóg was na pewno nawiedzi, a kiedy to się już stanie, zabierzecie stąd z sobą moje kości.20Po wyruszeniu z Sukkot, Izraelici rozłożyli się obozem w Etam, na skraju pustyni.21PAN szedł przed nimi za dnia w słupie obłoku, aby prowadzić ich w drodze, a nocą szedł w słupie ognia, aby im świecić, tak by mogli iść dniem i nocą.22Za dnia zatem wciąż był na czele ludu słup obłoku, w nocy natomiast słup ognia.
Wyjścia 13
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1I przemówił JHWH do Mojżesza tymi słowy:2Poświęć mi wszelkie pierworodne; pierwsze otwierające wszelkie łono u synów Izraela, wśród ludzi lub wśród bydła, należeć będzie do Mnie. (Łk 2,23)
Święto Przaśników
3I powiedział Mojżesz do ludu: Pamiętajcie o tym dniu, w którym wyszliście z Egiptu,[1] z domu niewoli,[2] gdyż mocną ręką wyprowadził was stamtąd JHWH – i to, co zakwaszone, nie będzie spożywane.4Wychodzicie dziś,[3] w miesiącu Abib.[4]5A gdy wprowadzi cię JHWH[5] do ziemi Kananejczyka, Chetyty, Amoryty, Chiwity i Jebuzyty,[6] co do której przysiągł twoim ojcom, że tobie ją da, [tę] ziemię opływającą w mleko i miód, będziesz [także] zachowywał ten obrzęd w tym miesiącu.6Przez siedem[7] dni będziesz jadł przaśniki, w dniu siódmym będzie święto dla JHWH.7Przaśniki będą spożywane przez siedem dni i nie zobaczy się u ciebie niczego zakwaszonego, i nie zobaczy się u ciebie zakwasu w obrębie wszystkich twoich granic.8W tym też dniu oznajmisz swojemu synowi: To dlatego, że to uczynił mi JHWH, gdy wychodziłem z Egiptu.9I będzie ci to jako znak na twojej ręce[8] i jako pamiątka między twoimi oczami, po to, by Prawo JHWH było w twoich ustach, gdyż mocną ręką wyprowadził cię JHWH z Egiptu.10I będziesz przestrzegał tej ustawy z roku na rok w oznaczonym jej czasie.11I stanie się, gdy JHWH[9] wprowadzi cię do ziemi Kananejczyka i da ci ją, jak przysiągł tobie i twoim ojcom,12wtedy przekażesz JHWH każde pierwsze otwierające łono, i ze wszystkiego, co jako pierwsze otworzy [łono] wśród potomstwa bydła, które stanie się twoją [własnością], samce należeć będą do JHWH. (Łk 2,23)13Każde zaś pierwsze otwierające łono u osła wykupisz jagnięciem, a jeśli nie wykupisz, złamiesz mu kark. Każdego zaś pierworodnego z ludzi, z twoich synów, wykupisz.14I stanie się, gdy kiedyś zapyta cię twój syn: Co to oznacza? – że odpowiesz mu: Silną ręką wyprowadził nas JHWH z Egiptu, z domu niewoli.15Bo stało się, gdy faraon uparcie odmawiał wypuszczenia nas, że JHWH zabił wszelkie pierworodne w ziemi egipskiej, od pierworodnego z ludzi po pierworodne z bydła. Dlatego [właśnie] ja ofiaruję JHWH wszystkie pierwsze samce otwierające łono, a każdego pierworodnego z moich synów wykupuję.16Niech to będzie jako znak na twoim ręku i jako ozdoba[10] między twoimi oczami, że mocną ręką wyprowadził nas JHWH z Egiptu.
Droga przez pustynię
17I stało się, gdy faraon wypuścił lud, że nie prowadził ich Bóg drogą do ziemi Filistynów, choć była bliższa, gdyż powiedział Bóg: Aby nie żałował lud, gdy zobaczy, [że czeka go] bitwa, i nie zawrócił do Egiptu.18Skierował więc Bóg lud na drogę pustynną ku Morzu Czerwonemu, a synowie Izraela wyszli z ziemi egipskiej uzbrojeni.19Zabrał też Mojżesz z sobą kości Józefa, ponieważ zaprzysiągł on[11] uroczyście synów Izraela, mówiąc: Bóg was na pewno nawiedzi. Wtedy wyniesiecie stąd z sobą moje kości.20A gdy wyruszyli z Sukkot, rozłożyli się [obozem] w Etam, na skraju pustyni.21JHWH[12] zaś szedł przed nimi za dnia w słupie obłoku, aby prowadzić ich w drodze, a nocą [szedł] w słupie ognia, aby im świecić, tak by mogli iść dniem i nocą.22Za dnia nie odstępował[13] [zatem] od ludu słup obłoku ani w nocy słup ognia.