1W tym czasie Juda odłączył się od swoich braci. Przystał do niejakiego Adullamity imieniem Chira.2W jego otoczeniu spotkał córkę pewnego Kananejczyka, Szuy,[1] ożenił się z nią i wspólnie zamieszkał.[2]3Wkrótce żona Judy poczęła i urodziła syna, a on nadał mu imię Er.[3]4Potem znów zaszła w ciążę i urodziła syna. Temu nadała imię Onan.[4]5Trzeciemu zaś synowi, którego urodziła, nadała imię Szela.[5] W czasie, gdy go rodziła, Juda przebywał w Kezibie.6Kiedy Er, pierworodny Judy, dorósł, ojciec wziął mu za żonę kobietę imieniem Tamar.[6]7Er jednak, pierworodny Judy, był w oczach PANA niegodziwy. Dlatego PAN go uśmiercił.8Wówczas Juda powiedział do Onana: Zacznij współżyć z żoną swego brata. Jesteś jej szwagrem. Wzbudź potomstwo swojemu bratu.9Onan, świadomy, że potomstwo to nie będzie należało do niego, nie chciał jednak tego uczynić. Ilekroć współżył z żoną swego brata, kończył stosunek poza jej łonem, tak że Tamar nie mogła zajść w ciążę.10To, co czynił, PAN uznał za złe, stąd jego również uśmiercił.11Wtedy Juda poradził swojej synowej, Tamar: Zamieszkaj jako wdowa w domu swego ojca. Poczekajmy, aż dorośnie mój syn Szela. Bo pomyślał: Oby on też nie umarł jak jego bracia. Tamar zatem odeszła i zamieszkała w domu swego ojca.12Minął dłuższy czas. Zmarła córka Szuy, żona Judy. Po odbyciu żałoby po niej Juda postanowił wybrać się do Timny, do tych, którzy strzygli jego owce. Miał tam iść razem z Chirą, swoim przyjacielem z Adullam.13Wówczas ktoś doniósł Tamar: Posłuchaj, twój teść udaje się do Timny na strzyżenie owiec.14Wtedy ona zdjęła z siebie szaty wdowy, odpowiednio okryła się chustą i usiadła u wejścia do Enaim,[7] które leży przy drodze do Timny. Wiedziała, że Szela już dorósł, a nie dano mu jej za żonę!15Juda, gdy ją zobaczył, pomyślał, że jest nierządnicą, gdyż jej twarz była zakryta.16Zboczył więc ku niej z drogi i poprosił: Prześpij się ze mną. Nie wiedział, że to jego synowa. A co mi za to dasz? — zapytała.17Poślę ci za to małą kózkę ze stada — obiecał. Ona na to: Dobrze. Lecz zanim poślesz kózkę, musisz mi dać coś w zastaw.18Jaki zastaw by cię zadowolił? — zapytał. Pieczęć, sznur oraz laska, którą trzymasz w ręku — powiedziała. Dał jej więc, czego sobie życzyła, zbliżył się do niej, a ona poczęła.19Potem wstała i poszła, zdjęła swoją zasłonę i odziała się znów w szaty wdowy.20Juda posłał jej młodą kózkę. Uczynił to za pośrednictwem swego przyjaciela z Adullam, który miał także odebrać od kobiety zastaw. Przyjaciel już jednak jej nie znalazł.21A gdy rozpytywał okolicznych mężczyzn: Gdzie jest ta kapłanka[8] z drogi do Enaim? — ci odpowiadali: Nie było tu żadnej kapłanki.22Chira wrócił w końcu do Judy: Nie znalazłem jej, a okoliczni mężczyźni twierdzili, że nie było tam żadnej kapłanki.23Trudno — westchnął Juda — niech sobie zatrzyma zastaw. Bylebyśmy sami nie stali się pośmiewiskiem. Koźlątko posłałem. Nic nie poradzimy na to, że jej nie znalazłeś.24Po upływie około trzech miesięcy Juda otrzymał wiadomość: Twoja synowa, Tamar, dopuściła się nierządu i zaszła przy tym w ciążę. Wyprowadźcie ją więc i spalcie! — zadecydował Juda.25A gdy ją wyprowadzano, posłała wiadomość do teścia: Zaszłam w ciążę z mężczyzną, do którego należą te rzeczy. Rozpoznaj, proszę — kazała zapytać — czyja to pieczęć, sznur oraz laska?26Juda rozpoznał swe rzeczy. Sprawiedliwość jest po jej stronie, nie mojej — uznał. — Przyznaję, nie dałem jej mojemu synowi, Szeli. Potem Juda już więcej z nią nie współżył.27W czasie porodu okazało się, że w łonie Tamar są bliźnięta!28Gdy jedno z dzieci wysunęło rączkę, położna przewiązała ją szkarłatną nitką, aby zaznaczyć, że wyszedł pierwszy.29Lecz bliźniak cofnął rączkę i wyszedł jego brat! Jakżeś ty sobie utorował drogę? — zawołała położna. Nadano mu więc imię Peres.[9]30Potem wyszedł z łona jego brat ze szkarłatną nitką na rączce — i nadano mu imię Zerach.[10]
Rodzaju 38
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1I stało się w tamtym czasie, że odszedł[1] Juda od swoich braci i przyłączył się do pewnego człowieka, Adullamity, imieniem Chira.[2]2Tam Juda zobaczył córkę innego człowieka, Kananejczyka, któremu było na imię Szua,[3] i pojął ją [za żonę], i wszedł do niej.3A ona poczęła i urodziła syna, i nadał mu imię Er.[4]4Następnie znów poczęła i urodziła syna, i nadała mu imię Onan.[5]5I [poczęła] raz jeszcze, i urodziła syna – i nadała mu imię Szela.[6] Przebywał[7] zaś w Kezibie, gdy go urodziła.6Juda zaś wziął dla Era, swego pierworodnego, żonę, której było na imię Tamar.[8]7A był Er, pierworodny Judy, niegodziwy w oczach JHWH, dlatego uśmiercił go JHWH.8Wtedy Juda powiedział do Onana: Wejdź do żony swojego brata i spełnij wobec niej obowiązek powinowatego, aby wzbudzić nasienie swemu bratu.[9] (Mt 22,24; Łk 20,28)9Onan wiedział jednak, że nie będzie jego to nasienie, gdy więc wchodził do żony swego brata, upuszczał [swe nasienie] na ziemię, aby nie dać nasienia swemu bratu.10Ale to, co czynił, było złe w oczach JHWH, dlatego uśmiercił również jego.11Wtedy Juda powiedział do Tamar, swojej synowej: Zamieszkaj jako wdowa w domu swego ojca, aż podrośnie Szela, mój syn. Bo powiedział: Oby nie umarł również on, jak jego bracia. I poszła Tamar, i mieszkała w domu swego ojca.12Upłynęło [potem] wiele dni i zmarła córka Szuy, żona Judy. Gdy Juda odbył po niej żałobę, ruszył [w górę] do Timny, do tych, którzy strzygli jego owce, on i Chira, jego przyjaciel z Adullam.13I doniesiono Tamar: Oto twój teść idzie do Timny, aby strzyc swoje owce.14Wtedy zdjęła z siebie szaty wdowy, zakryła się chustą i owinęła się, i usiadła u wejścia do Enaim,[10] które [leży] przy drodze do Timny, bo widziała, że Szela dorósł, a nie dano mu jej za żonę.15A gdy Juda ją zobaczył, uznał ją za nierządnicę, gdyż zakryła swą twarz.16Zboczył więc ku niej przy drodze i powiedział: Pozwól, proszę, że wejdę do ciebie – bo nie wiedział, że jest ona jego synową. I odpowiedziała: Co mi dasz za to, że wejdziesz do mnie?17I powiedział: Sam ci poślę małą kózkę ze stada. Ona na to: Tylko gdy dasz zastaw do czasu swego posłania.18I zapytał: Co ma być zastawem, który mam ci dać? A ona powiedziała: Twoja pieczęć, plecionka[11] i laska, którą masz w swoim ręku. I dał jej, i wszedł do niej, i poczęła z niego.19Potem wstała i odeszła, zdjęła też z siebie swoją zasłonę i przywdziała szaty swego wdowieństwa.20I posłał Juda młodą kózkę za pośrednictwem swego przyjaciela z Adullam, aby odebrać zastaw z ręki tej kobiety, ale jej nie znalazł.21I rozpytywał mężczyzn z jej miejsca: Gdzie jest ta kobieta świątynna[12] z Enaim przy drodze? Ci odpowiadali: Nie było tu kobiety świątynnej.22Wrócił zatem do Judy i powiedział mu: Nie znalazłem jej, a też mężczyźni z tego miejsca powiedzieli: Nie było tu kobiety świątynnej.23Wtedy Juda powiedział: Niech sobie to zatrzyma, abyśmy nie stali się pośmiewiskiem. Oto posłałem to koźlątko, lecz ty jej nie znalazłeś.24Po upływie około trzech miesięcy doniesiono Judzie: Tamar, twoja synowa, dopuściła się nierządu, a przy tym też z nierządu poczęła. Wtedy Juda powiedział: Wyprowadźcie ją i spalcie!25A gdy była ona wyprowadzana, posłała ona do swego teścia i [kazała] powiedzieć: Poczęłam ja z mężczyzny, do którego to należy. I dodała: Rozpoznaj, proszę, czyja to pieczęć, plecionki[13] oraz laska?26Juda rozpoznał je i powiedział: Jest sprawiedliwsza ode mnie, bo nie dałem jej mojemu synowi Szeli.[14] Potem już więcej jej nie poznał.27I stało się w czasie jej porodu, że oto w jej łonie były bliźnięta.28A przy jej porodzie, [jedno] wysunęło rękę. I wzięła położna, i przewiązała jego rękę szkarłatem, mówiąc: Ten wyszedł pierwszy.29Ale stało się, gdy cofnął swą rękę, że oto wyszedł jego brat. I powiedziała: Jak ty sobie utorowałeś przejście? I [właśnie] nadano mu imię Peres.[15]30A potem wyszedł jego brat, na którego ręce była nić szkarłatu – i nadano mu imię Zerach.[16]