Ofiarowanie Izaaka i potwierdzenie błogosławieństwa
1Po tych wydarzeniach Bóg wystawił Abrahama na próbę. Zwrócił się do niego: Abrahamie! On zaś odpowiedział: Słucham.2Wtedy usłyszał: Weź, proszę, swego syna, swego jedynaka, którego tak kochasz, Izaaka, i udaj się do ziemi Moria. Złóż go tam w ofierze całopalnej na jednej z gór, którą ci wskażę.3Abraham wstał więc wcześnie rano, osiodłał swojego osła, wziął ze sobą dwóch służących i syna Izaaka, przygotował drewno do ofiary całopalnej i wyruszył w drogę do miejsca, które wskazał mu Bóg.4Trzeciego dnia Abraham spojrzał i zobaczył to miejsce z oddali.5Zostańcie tu z osłem — polecił służącym. — Ja i chłopiec udamy się tam, a po złożeniu ofiary wrócimy tutaj do was.6Następnie Abraham wziął drewno potrzebne przy ofierze całopalnej, włożył je na swego syna Izaaka, zabrał z sobą ogień i nóż i razem ruszyli w drogę.7Po drodze Izaak zapytał swego ojca: Ojcze! Abraham na to: Słucham cię, mój synu. — Mamy ogień i drewno, ale gdzie jagnię na ofiarę całopalną?8Abraham odpowiedział: Bóg sobie upatrzy jagnię na ofiarę całopalną, mój synu. I szli dalej razem.9Gdy przybyli na miejsce, które wskazał mu Bóg, Abraham zbudował tam ołtarz i ułożył na nim drewno. Potem związał swego syna Izaaka i położył go na ołtarzu na drewnie.10Następnie Abraham wyciągnął rękę i wziął nóż, aby zabić swego syna.11Wtedy z nieba rozległ się głos. Zawołał Anioł PANA: Abrahamie! Abrahamie! Słucham — odpowiedział.12Nie podnoś ręki na chłopca! — usłyszał. — Nie czyń mu żadnej krzywdy. Tak! Teraz wiem, że boisz się Boga,[1] bo nie odmówiłeś Mi nawet swego syna, swego jedynaka.13Po tych słowach Abraham rozejrzał się wokół siebie i zobaczył za sobą baranka, który zaplątał się w gąszczu rogami. Podszedł więc, wziął go i — zamiast swojego syna — złożył w ofierze całopalnej.14Następnie Abraham nadał temu miejscu nazwę: PAN widzi.[2] Dlatego do dzisiaj mówi się: Na górze PANA widać wszystko.[3]15Anioł PANA znów przemówił do Abrahama:16Przysięgam na siebie samego — oświadcza PAN — ponieważ nie odmówiłeś Mi swego syna, swojego jedynaka,17będę ci szczególnie błogosławił i obficie rozmnożę twoje potomstwo — niczym gwiazdy na niebie i niczym piasek nad brzegiem morza. Twoje potomstwo zwycięży swoich wrogów.[4]18W twoim też potomstwie błogosławić się będą wszystkie narody ziemi za to, że byłeś Mi posłuszny.19Potem Abraham wrócił do służących. Razem zebrali się i ruszyli do Beer-Szeby. I mieszkał Abraham w Beer-Szebie.
Potomkowie Nachora
20Po tych wydarzeniach doniesiono Abrahamowi: Milka również urodziła synów twojemu bratu Nachorowi.21Pierworodny miał na imię Us. Jego braćmi byli Buz i Kemuel, ojciec Arama.22Poza nimi Milka urodziła też Keseda, Chazo, Pildasza, Jidlafa i Betuela,23którego córką była Rebeka. Tych ośmiu urodziła Nachorowi, bratu Abrahama, Milka.24Reuma natomiast, jego nałożnica, urodziła mu Tebacha, Gachama, Tachasza i Maakę.
Rodzaju 22
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
Ofiarowanie Izaaka i potwierdzenie błogosławieństwa
1I stało się[1] po tych wydarzeniach, że Bóg wystawił Abrahama na próbę. Powiedział do niego: Abrahamie! A on odpowiedział: Oto jestem.2Wtedy powiedział: Weź, proszę, swego syna, swego jedynaka, którego kochasz, Izaaka, i udaj się do ziemi Moria,[2] i złóż go tam w ofierze całopalnej na jednej z gór, o której ci powiem. (Hbr 11,17)3Wstał więc Abraham wcześnie rano, osiodłał swego osła i wziął z sobą dwóch swoich chłopców, i swego syna Izaaka, i narąbał drewna do ofiary całopalnej, i wstał, i udał się do tego miejsca, o którym powiedział mu Bóg.4Trzeciego dnia podniósł Abraham swoje oczy i zobaczył to miejsce z daleka.5Wtedy powiedział Abraham do swoich chłopców:[3] Zostańcie tutaj z osłem, a ja i chłopiec pójdziemy tam, a gdy pokłonimy się [Bogu], wrócimy do was.6Następnie Abraham wziął drewno do ofiary całopalnej, włożył je na Izaaka, swego syna, i wziął w swą rękę ogień i nóż, i poszli obaj razem.7Wówczas Izaak powiedział do Abrahama, swojego ojca: Ojcze mój! A [ten] odpowiedział: Oto jestem, mój synu! I powiedział: Oto ogień i drewno, a gdzie jest jagnię na ofiarę całopalną?8I odpowiedział Abraham: Bóg sobie upatrzy jagnię na ofiarę całopalną, mój synu. I szli obaj razem.9A gdy przyszli na to miejsce, o którym powiedział mu Bóg, zbudował tam Abraham ołtarz i ułożył drewno. Potem związał[4] swego syna Izaaka i położył go na ołtarzu na drewnie. (Jk 2,18)10Następnie wyciągnął Abraham swoją rękę i wziął nóż, aby zabić swego syna.11Lecz Anioł JHWH zawołał do niego z niebios i powiedział: Abrahamie! Abrahamie! I odpowiedział: Oto jestem!12I powiedział: Nie podnoś swej ręki na chłopca i nie czyń mu nic, bo teraz wiem, że ty boisz się Boga[5] i[6] nie odmówiłeś Mi swego syna, swego jedynaka.[7]13A gdy Abraham podniósł oczy i rozejrzał się, oto baran za [nim][8] uwiązł w gąszczu rogami. Abraham poszedł więc, wziął barana i złożył go na ofiarę całopalną zamiast swego syna.14I nadał Abraham temu miejscu nazwę: JHWH widzi.[9] Dlatego mówi się do dzisiaj: Na górze JHWH [wszystko] widać.[10]15I powtórnie zawołał Anioł JHWH z niebios do Abrahama16i powiedział: Przysiągłem[11] na siebie samego – oświadczenie JHWH[12] – ponieważ uczyniłeś tę rzecz i nie odmówiłeś Mi[13] swego syna, swego jedynaka, (Hbr 6,13)17będę ci obficie błogosławił i wielce rozmnożę twoje potomstwo – niczym gwiazdy na niebiosach i niczym piasek, który jest nad brzegiem morza, i posiądzie twoje nasienie bramę swoich wrogów,[14] (Ga 3,15; Hbr 11,12)18i błogosławić się będą[15] w twoim nasieniu wszystkie narody ziemi za to, że usłuchałeś mego głosu.19Potem wrócił Abraham do swoich chłopców, powstali i udali się razem do Beer-Szeby. I mieszkał Abraham w Beer-Szebie.
Potomkowie Nachora
20I stało się po tych wydarzeniach, że doniesiono Abrahamowi, mówiąc: Oto Milka, również ona urodziła synów Nachorowi, twojemu bratu:21Usa, jego pierworodnego, i Buza,[16] jego brata, i Kemuela, ojca Arama,22i Keseda, i Chazo, i Pildasza, i Jidlafa, i Betuela.23A Betuel zrodził[17] Rebekę.[18] Tych ośmiu urodziła Nachorowi, bratu Abrahama, Milka.24A jego nałożnica, imieniem Reuma,[19] ona także urodziła: Tebacha i Gachama, i Tachasza, i Maakę.[20]