1Dla prowadzącego chór. Pieśń pouczająca. Dawidowa.2Nierozumny stwierdził w swym sercu: Nie ma Boga! Wszyscy ulegli zepsuciu, żyją niegodziwie — Nikt nie dba o dobro!3Bóg spojrzał z nieba na ludzi, By zobaczyć, czy jest ktoś rozumny, ktoś, kto szukałby Boga.4Ale wszyscy zboczyli, wszyscy stali się podli, Nikt nie dba o dobro, brak choćby jednego.5Czy nie mają poznania ci wszyscy czyniący nieprawość, Chętni kąsać mój lud? Jedzą chleb, lecz do Boga nie wołają.6Ale dopadnie ich strach, Choć się wcześniej nie bali, Gdyż Bóg już rozrzucił kości oblegających ciebie — Zawstydziłeś ich, bo Bóg nimi pogardził.7Oby już przyszło z Syjonu[1] zbawienie Izraela! A gdy PAN przywróci powodzenie swemu ludowi,[2] Wtedy niech cieszy się Jakub, Niech się weseli Izrael! (Ps 126,1; Ps 126,4)
Psalm 53
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1Dla prowadzącego chór.[1] Na Machalat.[2] Maskil[3] Dawida. (Mt 9,23)2Głupiec stwierdził w swoim sercu: Nie ma Boga! Są zepsuci, ohydnie oszukują; Nikt nie czyni dobra.3Bóg spojrzał z niebios na synów ludzkich, By zobaczyć, czy jest ktoś rozumny, Szukający Boga.4Wszyscy oni[4] zboczyli i razem spodleli, Nikt nie czyni dobra, Brak choćby jednego. (Rz 3,10)5Czy nie mają poznania wszyscy dopuszczający się nieprawości, Pożeracze mego ludu? Zjedli chleb, do Boga nie zawołali.[5]6Tam obleciał ich strach, [Gdzie] strachu nie było, Gdyż Bóg rozrzucił kości oblegających ciebie – Zawstydziłeś ich, bo Bóg nimi wzgardził.7Kto przyniesie[6] z Syjonu[7] zbawienie Izraela? Gdy Bóg odwróci niewolę swego ludu, Niech ucieszy się Jakub i rozweseli Izrael.