1Pieśń pouczająca. Dawidowa. Modlitwa.2Głośno wołam do PANA, Usilnie PANA błagam,3Wylewam przed Nim swą troskę I opowiadam Mu o swej niedoli.4Gdy omdlewa we mnie mój duch, Ty znasz moją ścieżkę. Na drodze, po której chodzę, Zastawili na mnie sidła.5Popatrz w prawo i zobacz — Nikt mnie nie bierze w obronę! Przepadła nadzieja ratunku, Nikogo już nie obchodzę.6Do Ciebie wołam, PANIE! Ogłaszam: Jesteś moim schronieniem, Ty jesteś dla mnie wszystkim, co mam na tym świecie.[1]7Zwróć uwagę na moje wołanie, Zobacz, jak nisko upadłem. Wybaw mnie od mych prześladowców, Ponieważ górują nade mną!8Wyprowadź mnie z więzienia, Tak bym wysławiał Twe imię; Bo gdy mi okażesz wspaniałomyślność,[2] Wówczas otoczą mnie sprawiedliwi.
Psalm 142
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1Maskil[1] Dawida. Kiedy był w jaskini. Modlitwa.2Wołam swym głosem[2] do JHWH, Swym głosem błagam JHWH o miłosierdzie.3Wylewam przed Nim swą troskę, Opowiadam przed Nim o mej niedoli.4Gdy omdlewa we mnie mój duch, Ty znasz moją ścieżkę; Na drodze, po której chodzę, Zastawili na mnie sidła. (1 Tm 3,7; 2 Tm 2,26)5Popatrz[3] na prawo[4] i zobacz[5] – Nikt na mnie nie zważa. Przepadła moja ucieczka, Nikt nie zabiega o mą duszę. (Mk 14,50)6Do Ciebie zawołałem,[6] JHWH! Powiedziałem: Ty jesteś moją ucieczką, Moim działem w krainie żyjących.7Zwróć uwagę na mój krzyk, Bo znalazłem się bardzo nisko,[7] Wybaw mnie od moich prześladowców, Gdyż są ode mnie silniejsi!8Wywiedź z więzienia moją duszę, Abym wysławiał Twe imię! [Wówczas] otoczą[8] mnie sprawiedliwi, Gdy mi okażesz wspaniałomyślność.[9]