Psalm 129

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Pieśń pielgrzymów. Bardzo mnie gnębili, od wczesnej młodości — Niech to przyzna Izrael —2 Bardzo mnie gnębili, kiedy byłem młody, Lecz mnie nie pokonali!3 Po moich plecach jeździli oracze,[1] Pozostały mi po tym długie bruzdy.4 Jednak PAN okazał się sprawiedliwy, Zerwał ze mnie jarzmo bezbożnych!5 Wstydem się okryją i podadzą tyły Ci wszyscy, którzy nienawidzą Syjonu!6 Będą jak trawa na dachach, Co, zanim wyrośnie, usycha;7 Żniwiarz nie wypełni nią nawet garści Ani wiążący snopy — naręcza.8 Żaden z przechodniów nie zwróci się też do nich: Błogosławieństwo PANA nad wami! Błogosławimy wam w imię PANA!

Psalm 129

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Pieśń stopni. Bardzo[1] mnie gnębili – od mojej młodości – Niech powie Izrael –2 Bardzo[2] mnie gnębili – od mojej młodości, Lecz mnie nie pokonali. (2 Kor 4,9)3 Po moim grzbiecie orali oracze,[3] Wydłużyli [oni] swe bruzdy.[4]4 [Jednak] JHWH[5] jest sprawiedliwy, Przeciął powrozy bezbożnych!5 Zawstydzą się i cofną[6] Wszyscy, którzy nienawidzą Syjonu!6 Będą jak trawa na dachach,[7] Co, zanim wyrośnie, usycha, (Mt 6,30; Jk 1,10; 1 P 1,24)7 Którą żniwiarz [nawet] nie wypełni swej dłoni Ani wiążący snopy swego naręcza,8 Ani[8] przechodnie nie powiedzą: Błogosławieństwo JHWH[9] niech będzie z wami! Błogosławimy wam w imię JHWH!