1Cała wspólnota Izraelitów zgromadziła się w Szilo i rozstawiła tam namiot spotkania. Ziemia wprawdzie została przez nich podbita,2ale pozostało wśród nich siedem plemion, którym nie przydzielono jeszcze dziedzictwa.3Wówczas Jozue powiedział do Izraelitów: Jak długo będziecie się ociągać? Kiedy zamierzacie wejść i posiąść ziemię, którą PAN, Bóg waszych ojców, wam dał?4Wybierzcie sobie po trzech ludzi na plemię. Chciałbym ich posłać, by obeszli ziemię i opisali ją z myślą o swym dziedzictwie — a potem niech przyjdą do mnie.5Niech ją też podzielą między sobą na siedem części. Juda niech pozostanie w swych granicach na południu, a ród Józefa w swych granicach na północy.6Wy zaś opiszcie ziemię, z podziałem na siedem części, i przynieście ten opis do mnie. Wtedy ja rzucę dla was losy, tutaj wobec PANA, naszego Boga.7Lewici nie będą mieli działu pośród was. Ich dziedzictwem jest kapłaństwo na rzecz PANA. Gad natomiast, Ruben i połowa plemienia Manassesa otrzymali swe dziedzictwo po wschodniej stronie Jordanu, gdy przydzielił im je Mojżesz, sługa PANA.8Wyznaczeni przez wspólnotę ludzie wybrali się więc w drogę z takim poleceniem Jozuego: Obejdźcie ziemię i opiszcie ją. Potem wróćcie do mnie, a ja tu, w Szilo, wobec PANA rozdzielę ją wam przez losowanie.9Poszli więc, obeszli ziemię i opisali ją w zwoju według miast, z podziałem na siedem części, po czym przyszli do Jozuego do obozu w Szilo.10Jozue zaś przeprowadził tam, w Szilo, wobec PANA, losowanie i w ten sposób, zgodnie z ich podziałem, rozdzielił ziemię między Izraelitów.
Dziedzictwo Beniamina
11Wówczas los padł na plemię potomków Beniamina według ich rodzin i przydzielony im obszar wypadł między potomkami Judy a potomkami Józefa.12Północna granica dziedzictwa Beniamina biegła od Jordanu, wznosiła się do grzbietu górskiego na północ od Jerycha i biegła dalej na zachód w kierunku Bet-Awen, ku pustyni.13Stamtąd granica biegła do zbocza Luz od południa, czyli do Betel, po czym w dół do Atrot-Addar przez górę, która leży na południe od dolnego Bet-Choron.14Tam granica skręcała, po stronie zachodniej zawracała na południe, od góry, która leży naprzeciw Bet-Choron po południowej stronie, i dochodziła do Kiriat-Baal, to jest do Kiriat-Jearim, miasta potomków Judy. To była granica zachodnia.15Granica południowa zaczynała się od skraju Kiriat-Jearim i biegła na zachód do źródła Me-Neftoach.[1]16Potem schodziła do skraju góry leżącej na wschód od doliny Ben-Hinom, która rozciąga się po północnej stronie doliny Refaim, i schodziła w dolinę Ben-Hinom, na południe od Grzbietu Jebuzytów i dalej do En-Rogel.17Stamtąd granica skręcała na północ i dochodziła do En-Szemesz. Dalej biegła do Gelilot, leżącego naprzeciw przełęczy Adumim, i schodziła do Kamienia Bohana, syna Rubena.18Potem granica biegła do zbocza naprzeciw Araba[2] od północy i schodziła w dół na Araba.19Następnie biegła ona do zbocza Bet-Chogla od północy i docierała do północnej zatoki Morza Słonego, do ujścia Jordanu na południu — tak przebiegała granica południowa.20Granicę od strony wschodniej wytyczał Jordan. Tak kształtowały się granice okalające dziedzictwo potomków Beniamina według ich rodzin.21Miastami plemienia potomków Beniamina według ich rodzin były: Jerycho, Bet-Chogla, Emek-Kesis,[3]22Bet-Araba, Semaraim, Betel,23Awim, Parah, Ofrah,24Kefar-Haamona, Ofni i Geba — dwanaście miast wraz z ich osiedlami.25Gibeon, Rama, Beerot,26Mispe, Kefira, Mosa,27Rekem, Jirpeel, Tarala,28Sela, Elef[4] i Jebus — to jest Jerozolima — Gibea i Kiriat — czternaście miast wraz z ich osiedlami. Oto dziedzictwo potomków Beniamina według ich rodzin.
Jozuego 18
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1I zgromadziła się cała społeczność synów Izraela w Szilo, gdzie rozstawiła namiot spotkania. Ziemia była wprawdzie przez nich podbita,2lecz pozostało wśród synów Izraela siedem plemion, którym nie przydzielono ich dziedzictwa.3Wówczas Jozue powiedział do synów Izraela: Jak długo będziecie ociągać się[1] z tym, aby wejść i posiąść ziemię, którą JHWH, Bóg waszych ojców, wam dał?4Wybierzcie sobie po trzech ludzi na plemię, abym mógł ich wysłać, by wstali, obeszli ziemię i opisali ją z myślą o swym dziedzictwie – a potem przyszli do mnie.5I niech ją podzielą między sobą na siedem części. Juda niech pozostanie w swych granicach na południu, a dom[2] Józefa niech pozostanie w swych granicach na północy.6Wy zaś opiszcie ziemię, [z podziałem na] siedem części, i przynieście je [spisane] do mnie, a ja rzucę dla was losy, tutaj przed obliczem JHWH, naszego Boga.7Lewici bowiem nie będą mieli działu pośród was, jako że ich dziedzictwem jest kapłaństwo na rzecz JHWH, a Gad, Ruben i połowa plemienia Manassesa otrzymali już swoje dziedzictwo za Jordanem na wschodzie; dał im je Mojżesz, sługa JHWH.8Powstali więc ci ludzie i poszli, Jozue zaś nakazał tym, którzy poszli, aby opisać ziemię: Idźcie, obejdźcie ziemię i opiszcie ją, po czym wróćcie do mnie, a [ja] tu, w Szilo, rzucę dla was los przed obliczem JHWH.9Poszli więc ci ludzie,[3] obeszli ziemię[4] i opisali ją w zwoju według miast, z [podziałem] na siedem części, po czym przyszli do Jozuego do obozu w Szilo.[5]10A Jozue rzucił dla nich los przed obliczem JHWH, w Szilo, i rozdzielił tam Jozue ziemię między synów Izraela, zgodnie z ich podziałami.[6]
Dziedzictwo Beniamina
11Wówczas padł los dla plemienia synów Beniamina według ich rodzin i obszar [przydzielony] losem wypadł im między synami Judy a synami Józefa.12Ich granica po stronie północnej zaczynała się od Jordanu, potem granica ta wznosiła się do grzbietu na północ od Jerycha i dalej wznosiła się w górę na zachód, a jej kraniec kierował się ku pustyni, [ku] Bet-Awen.13Stamtąd granica przebiegała do Luz, do zbocza Luz od południa – czyli [do] Betel – po czym granica ta schodziła do Atrot-Addar przez górę, która leży na południe od dolnego Bet-Choron.14Potem granica ta skręcała i zawracała po stronie zachodniej na południe, od góry, która leży naprzeciw Bet-Choron od południa, a jej kraniec dochodził do Kiriat-Baal, to jest [do] Kiriat-Jearim, miasta synów Judy – to jest strona zachodnia.15A strona południowa zaczynała się od skraju Kiriat-Jearim i [dalej] biegła granica na zachód, a biegła do źródła Me-Neftoach.[7]16Potem granica schodziła do skraju góry, która leży na wschód od doliny Ben-Hinom, która jest w dolinie Refaim od północy, i schodziła do doliny Ben-Hinom, na południe od Grzbietu Jebuzytów i [dalej] schodziła do En-Rogel.17Stamtąd skręcała na północ i wychodziła na En-Szemesz. Dalej biegła do Gelilot, które leży naprzeciw przełęczy Adumim, i schodziła do Kamienia Bohana, syna Rubena.18Potem biegła do zbocza naprzeciw Araba[8] od północy i schodziła w dół na Araba.19Następnie granica ta biegła[9] do zbocza Bet-Chogla od północy, a kraniec tej granicy [dochodził] do północnej zatoki Morza Słonego, do ujścia Jordanu na południu. To jest granica południowa.20Jordan zaś wytyczał mu granicę od strony wschodniej. Oto granice okalające dziedzictwo synów Beniamina według ich rodzin.21A miastami plemienia synów Beniamina według ich rodzin były: Jerycho i Bet-Chogla, i Emek-Kesis,[10]22i Bet-Araba, i Semaraim, i Betel,23i Awwim, i Parah, i Ofrah,24i Kefar-Haamona, i Ofni, i Geba, miast dwanaście wraz z ich osiedlami.25Gibeon i Rama, i Beerot,26i Mispe, i Kefira, i Mosa,27i Rekem, i Jirpeel, i Tarala,28i Sela, Elef[11] i [miasto] jebuzyckie[12] – to jest Jerozolima – Gibea, Kiriat, miast czternaście wraz z ich osiedlami.[13] Oto dziedzictwo synów Beniamina według ich rodzin.