1Potem Paweł opuścił Ateny i przybył do Koryntu.2Tam spotkał pewnego Żyda imieniem Akwila, rodem z Pontu, który świeżo przybył z Italii, oraz jego żonę Pryskę. Klaudiusz bowiem zarządził, że wszyscy Żydzi mają opuścić Rzym. Paweł zaznajomił się z Akwilą i Pryską,3a ponieważ uprawiał to samo rzemiosło, zamieszkał u nich i z nimi pracował. Byli oni z zawodu wytwórcami namiotów.4W każdy szabat natomiast udawał się na rozmowy do synagogi. Tam starał się przekonać zarówno Żydów, jak i Greków.5Kiedy jednak Sylas i Tymoteusz przyszli z Macedonii, Paweł w pełni poświęcił się głoszeniu Słowa. Przedstawiał Żydom świadectwa, że Jezus jest Chrystusem.6Lecz gdy mu się przeciwstawiali, a nawet posuwali do bluźnierstw, otrząsnął proch z szat i oznajmił: Krew wasza na głowę waszą, ja jestem czysty. Odtąd moje poselstwo będę kierował do pogan.7Po odejściu stamtąd, udał się do domu niejakiego Tycjusza Justusa. Był to człowiek bogobojny, a jego dom sąsiadował z synagogą.8Tymczasem uwierzył Panu Kryspus, przełożony synagogi — on sam i cały jego dom. Ponadto wielu Koryntian, którzy słuchali Pawła, uwierzyło i zostało ochrzczonych.9Ponadto w nocnym widzeniu Pan powiedział Pawłowi: Przestań się bać! Mów i nie milcz,10dlatego że Ja jestem z tobą i nikt się nie targnie, aby ciebie skrzywdzić. Bo mój lud w tym mieście jest liczny.11Pozostał tam zatem przez półtora roku i w tym czasie nauczał wśród nich Słowa Bożego.12Jednak gdy Gallio został prokonsulem Achai, Żydzi powstali jednomyślnie przeciwko Pawłowi. Postawili go przed sądem13pod takim zarzutem: Ten człowiek namawia ludzi, aby czcili Boga niezgodnie z Prawem.14Paweł miał już otworzyć usta, gdy Gallio powiedział Żydom: Gdyby tu rzeczywiście chodziło o jakieś bezprawie albo groźne przestępstwo, miałbym powód, aby przyjąć was, Żydzi.15Skoro jednak spór dotyczy słów, nazw i waszego własnego Prawa, zajmijcie się tym sami. Ja nie chcę być sędzią w tych sprawach.16I przepędził ich z sądu.17Wtedy wszyscy oni rzucili się na Sostenesa, przełożonego synagogi, i zaczęli go bić przed krzesłem sędziowskim. Gallio jednak wcale się tym nie zajął.18Paweł przebywał więc w Koryncie jeszcze przez wiele dni. W końcu pożegnał się z braćmi i odpłynął do Syrii, a z nim Pryska i Akwila, po tym, jak ze względu na złożony ślub ostrzygł w Kenchrach włosy.[1]
Wizyta w Efezie i powrót do Antiochii
19Przybyli do Efezu. Tu Paweł ich pozostawił i udał się do synagogi. Rozprawiał tam z Żydami.20I choć go prosili, by pozostał z nimi dłużej, nie zgodził się.21Przy pożegnaniu natomiast oznajmił: Jeśli Bóg pozwoli, to jeszcze do was wrócę. I odpłynął z Efezu.22A po przybyciu do Cezarei, odwiedził kościół, pozdrowił go, a następnie udał się do Antiochii.
TRZECIA PODRÓŻ MISYJNA
23W Antiochii Paweł spędził jakiś czas, potem jednak wyprawił się stamtąd i przemierzał kolejno Galację i Frygię. Po drodze utwierdzał wszystkich napotkanych uczniów.
Notatka o Apollosie
24Tymczasem do Efezu przybył pewien Żyd. Miał na imię Apollos i pochodził z Aleksandrii. Był człowiekiem wymownym oraz biegłym w Pismach.25Obeznany był też z drogą Pana i z żarem, z głębi ducha, przemawiał i dobrze uczył o tym, co dotyczyło Jezusa. Wiedział jednak tylko o chrzcie Jana.26Zaczął on otwarcie i odważnie przemawiać w synagodze. Gdy Pryska i Akwila go usłyszeli, zajęli się nim i wyłożyli mu dokładniej drogę Bożą.27A kiedy zapragnął przenieść się do Achai, bracia zachęcili go do tego, a także napisali do uczniów, aby go przyjęli. Na miejscu okazało się, że był bardzo pomocny dla tych, którzy dzięki łasce uwierzyli.28Potrafił bowiem skutecznie obalać twierdzenia Żydów, wykazując publicznie, na podstawie Pism, że Jezus jest Chrystusem.
Dzieje Apostolskie 18
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1Potem opuścił Ateny i przyszedł do Koryntu.[1] (Dz 17,15; Dz 19,1; 1 Kor 1,2; 2 Kor 1,1; 1 Tes 3,1; 2 Tm 4,20)2I znalazł pewnego Żyda imieniem Akwila,[2] rodem z Pontu,[3] który świeżo przybył z Italii, oraz Pryscyllę,[4] jego żonę, dlatego że Klaudiusz[5] zarządził, aby wszyscy Żydzi opuścili Rzym,[6] i zbliżył się do nich; (Dz 2,9; Dz 11,28; Dz 18,18; Dz 18,26; Dz 27,1; Dz 27,6; Dz 28,16; Rz 16,3; 1 Kor 16,19; 2 Tm 4,19; Hbr 13,24)3a ponieważ uprawiał to samo rzemiosło, zamieszkał u nich i pracował;[7] byli bowiem z zawodu wytwórcami namiotów.[8] (Dz 18,18; Dz 18,26; Dz 20,34; 1 Kor 4,12; 1 Kor 16,19; 1 Tes 2,9; 2 Tes 3,8)4A w każdy szabat rozprawiał w synagodze i przekonywał zarówno Żydów, jak i Greków. (Dz 13,14; Dz 17,1; Dz 17,17; Dz 18,19; Dz 19,10; Dz 20,21)5Kiedy jednak Sylas i Tymoteusz przyszli z Macedonii, Paweł poświęcił się całkowicie Słowu, poświadczając Żydom, że Jezus jest Chrystusem. (Dz 9,22; Dz 17,3; Dz 17,14; Dz 18,28; 1 Tes 3,6)6Lecz gdy mu się przeciwstawiali i bluźnili, otrząsnął szaty[9] i powiedział do nich: Krew wasza na głowę waszą, ja jestem czysty, od teraz pójdę do narodów.[10] (Mt 10,14; Mk 6,11; Łk 9,5; Łk 10,11; Dz 13,45; Dz 13,46; Dz 13,51; Dz 19,1; Dz 20,26; Dz 28,23; Dz 28,28)7A po odejściu stamtąd, wszedł do domu pewnego człowieka, imieniem Tycjusz Justus,[11] bojącego się Boga, którego dom sąsiadował z synagogą. (Dz 16,14)8Kryspus[12] zaś, przełożony synagogi, uwierzył Panu wraz z całym swoim domem, wielu też Koryntian, którzy słuchali, uwierzyło i było chrzczonych. (Dz 11,14; Dz 16,15; Dz 16,33; 1 Kor 1,14)9Pan zaś w nocy przez widzenie powiedział Pawłowi: Przestań się bać, lecz mów i nie milcz,[13] (Mt 2,19; Dz 23,11; Dz 27,24; 1 Kor 2,3; 2 Tes 3,2)10dlatego że Ja jestem z tobą[14] i nikt się nie targnie na ciebie, aby cię skrzywdzić; gdyż liczny lud mam w tym mieście. (Mt 28,20; Dz 9,4; Dz 15,14; Dz 16,9; Dz 22,17; Dz 23,11; Dz 27,23)11Pozostał tam zatem rok i sześć miesięcy,[15] nauczając wśród nich Słowa Bożego. (Rz 16,1; 2 Kor 11,10)12A gdy Gallion[16] był prokonsulem Achai, Żydzi powstali jednomyślnie przeciw Pawłowi i stawili go przed krzesłem sędziowskim, (Dz 13,7; Dz 13,45; Dz 16,19; Rz 15,26; 1 Kor 16,15)13mówiąc: Człowiek ten namawia ludzi, aby czcili Boga niezgodnie z Prawem.[17]14A gdy Paweł miał otworzyć usta, Gallion powiedział do Żydów: Gdyby rzeczywiście chodziło o jakieś bezprawie lub niegodziwe przestępstwo, zgodnie ze słowem[18] przyjąłbym was, Żydzi,15skoro jednak spór dotyczy słów,[19] nazw i waszego własnego Prawa,[20] zajmijcie się tym sami; ja nie chcę być sędzią w tych sprawach. (Dz 23,29; Dz 25,18; 1 Tm 6,4; 2 Tm 2,14)16I przepędził ich z sądu.17Wszyscy zaś schwytali Sostenesa,[21] przełożonego synagogi, i zaczęli go bić przed krzesłem sędziowskim, lecz Galliona wcale to nie obchodziło. (1 Kor 1,1)18A Paweł przebywał tam jeszcze przez wiele dni, po czym pożegnał się z braćmi i odpłynął do Syrii, a wraz z nim Pryscylla i Akwila po ogoleniu w Kenchrach[22] głowy, złożył bowiem ślub.[23] (Dz 18,2; Dz 21,23; Rz 16,1)
Krótka wizyta w Efezie Powrót to Antiochii
19Przybyli zaś do Efezu;[24] tu ich pozostawił, a sam wszedł do synagogi i rozprawiał z Żydami. (Dz 17,17; Dz 18,4; Dz 19,1; Dz 19,8; 1 Kor 15,32; Ef 1,1; 2 Tm 1,18; Ap 1,11)20A gdy oni prosili, aby pozostał dłuższy czas, nie zgodził się,21ale pożegnał się i powiedział: Za wolą Bożą jeszcze do was wrócę. I odpłynął z Efezu. (Rz 1,10; 1 Kor 4,19; 1 Kor 16,7; Hbr 6,3; Jk 4,15)22A po przybyciu do Cezarei,[25] wstąpił do zgromadzenia[26] i pozdrowił je, po czym zszedł do Antiochii. (Dz 8,40; Dz 9,31; Dz 15,35)
TRZECIA PODRÓŻ MISYJNA
23Tam spędził jakiś czas,[27] a następnie wyszedł[28] i szedł po kolei przez krainę galacką i Frygię, [a po drodze] utwierdzał wszystkich uczniów.[29] (Dz 14,22; Dz 16,6; Ga 2,11)
Notatka o Apollosie
24Do Efezu zaś przybył pewien Żyd, imieniem Apollos, rodem z Aleksandrii,[30] człowiek wymowny,[31] biegły w Pismach. (Dz 19,1; 1 Kor 1,12; 1 Kor 3,4; 1 Kor 4,6; 1 Kor 16,12; Tt 3,13)25Był on obeznany z drogą Pana, a żarliwy w duchu mówił i nauczał dokładnie tego, co dotyczyło Jezusa, zaznajomiony tylko z chrztem Jana. (Mk 1,4; Łk 3,3; Łk 3,16; Łk 7,29; Dz 19,3; Rz 12,11)26Zaczął on z ufną odwagą przemawiać w synagodze. A gdy Pryscylla i Akwila go usłyszeli, zajęli się nim i wyłożyli mu dokładniej drogę Bożą. (Mt 22,16; Dz 9,2; Dz 18,2; Dz 18,18; Dz 19,8; Dz 19,9; Dz 19,23; Dz 22,4; Dz 24,14)27Gdy zaś zapragnął przejść do Achai, bracia zachęcili [go] i napisali do uczniów, aby go przyjęli; a on, gdy się tam zjawił, bardzo pomagał tym, którzy przez łaskę uwierzyli, (Dz 4,33; Dz 20,24; 2 Kor 3,1)28gdyż skutecznie zbijał twierdzenia Żydów, wykazując publicznie z Pism, że Jezus jest Chrystusem. (Dz 8,35; Dz 9,22; Dz 17,2; Dz 17,3; Dz 18,5; Dz 18,24)