1Na niebie spostrzegłem kolejny znak. Był ogromny i zdumiewający: siedmiu aniołów przytrzymywało siedem ostatnich klęsk. Wraz z nimi miał się dopełnić gniew Boga.2Zobaczyłem morze. Było jakby ze szkła. Przenikał je ogień. Nad morzem stali ci, którzy pokonają bestię, jej podobiznę i liczbę jej imienia. W rękach trzymali harfy Boże,3a śpiewali pieśń Mojżesza, sługi Boga, oraz pieśń Baranka. Jej treść była następująca: Wielkie są Twoje dzieła, Panie, Boże Wszechmogący. Budzą one zdumienie. Sprawiedliwe i słuszne są Twoje drogi, Królu narodów.4Któż by się Ciebie nie bał, Panie? Kto nie oddałby chwały Twojemu imieniu? Gdyż jedynie Ty jesteś Święty. Dlatego wszystkie narody przyjdą i złożą Ci pokłon. Objawiły się bowiem Twe sprawiedliwe dzieła.[1]5Potem zauważyłem, że w niebie został otwarty przybytek namiotu świadectwa.6Z przybytku wyszło siedmiu aniołów. Przytrzymywali siedem klęsk. Ubrani byli w czyste, lśniące płótno. Piersi zdobiły im złote pasy.7A jedna z czterech istot podała siedmiu aniołom siedem złotych czasz. Były one pełne gniewu Boga, żyjącego na wieki wieków.8Wówczas przybytek napełnił się dymem chwały Bożej oraz Jego mocy. W tym czasie nikt nie mógł wejść do przybytku, aż do chwili wypełnienia się siedmiu klęsk przytrzymywanych przez siedmiu aniołów.
Apokalipsa 15
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1I zobaczyłem na niebie inny znak,[1] wielki i zdumiewający: siedmiu aniołów trzyma siedem ostatnich plag, gdyż w nich dopełnił się gniew Boży.[2] (Ap 6,16; Ap 6,17; Ap 11,6; Ap 11,18; Ap 12,1; Ap 12,3; Ap 13,2; Ap 13,11; Ap 15,6; Ap 15,7; Ap 15,8; Ap 16,1; Ap 16,19; Ap 16,21; Ap 18,4; Ap 18,8; Ap 21,9)2I zobaczyłem jakby szklane morze[3] zmieszane z ogniem oraz tych, którzy zwyciężają zwierzę, jego podobiznę i liczbę jego imienia; stali oni nad szklanym morzem, trzymając harfy Boże, (Ap 4,6; Ap 5,8; Ap 13,14; Ap 13,17; Ap 14,2; Ap 14,9; Ap 14,11; Ap 20,4)3i śpiewali pieśń Mojżesza,[4] sługi Boga, i pieśń Baranka,[5] takiej treści: Wielkie i zdumiewające są Twoje dzieła, Panie, Boże Wszechmogący; sprawiedliwe i słuszne są Twoje drogi, Królu narodów; (Ap 1,1; Ap 1,8; Ap 4,8; Ap 5,9; Ap 11,17; Ap 16,7; Ap 16,14; Ap 17,14; Ap 19,6; Ap 19,15; Ap 19,16; Ap 21,22; Ap 22,6)4któż nie bałby się Ciebie, Panie, i nie oddał chwały Twojemu imieniu? Gdyż Ty jedynie jesteś Święty, tak że wszystkie narody przyjdą i pokłonią Ci się, ponieważ uwidoczniły się Twoje sprawiedliwe [dzieła].[6] (Flp 2,9; 1 P 2,17; Ap 14,7; Ap 16,5; Ap 16,7; Ap 19,2)5Potem zobaczyłem, że został otwarty w niebie przybytek namiotu Świadectwa[7] (Hbr 8,2; Hbr 9,11; Ap 11,19; Ap 13,6)6i wyszło z przybytku siedmiu aniołów, trzymających siedem plag, ubranych w czyste, lśniące płótno i przepasanych przez piersi złotymi pasami. (Ap 1,13; Ap 15,1; Ap 19,8)7A jedno z czterech stworzeń dało siedmiu aniołom siedem złotych czasz, pełnych gniewu Boga, który żyje na wieki wieków. (Ap 4,6; Ap 4,9; Ap 10,6; Ap 14,10; Ap 16,19)8I napełnił się przybytek dymem od chwały Bożej i Jego mocy, i nikt nie mógł wejść do świątyni[8] aż do [chwili] wypełnienia się siedmiu plag siedmiu aniołów.