Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)
od Ewangeliczny Instytut Biblijny1Następnie otrzymałem trzcinę podobną do laski i usłyszałem: Wstań, zmierz Boży przybytek wraz z ołtarzem oraz tymi, którzy w nim czczą Boga.2Pomiń jednak dziedziniec zewnętrzny przybytku. Nie mierz go, ponieważ został oddany poganom. Będą oni deptać święte miasto przez czterdzieści dwa miesiące.3Sprawię też, że dwaj moi świadkowie, odziani we włosiennice, będą prorokować przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni.4Ci świadkowie to dwa drzewa oliwne i dwa świeczniki, które stoją przed Panem ziemi.5Jeśli ktoś zechce im szkodzić, zostanie pochłonięty przez ogień, który wychodzi z ich ust i pożera wrogów — każdy, kto chciałby im szkodzić, musi zginąć właśnie w ten sposób.6Są oni władni zamknąć niebo, tak by nie padał deszcz za dni ich prorokowania. Mają też władzę nad wodami, aby zamieniać je w krew, i — ilekroć zechcą — uderzać ziemię różnymi klęskami.7A gdy już spełnią swą rolę jako świadkowie, zwierzę wychodzące z otchłani stoczy z nimi bitwę, zwycięży ich i zabije.8Ich ciała leżeć będą na ulicy wielkiego miasta, które — w duchowym znaczeniu — nazywa się Sodomą i Egiptem. Chodzi o miasto, w którym ich Pan został ukrzyżowany.9Przez trzy i pół dnia ludzie z różnych ludów, plemion, języków i narodów będą patrzeć na ich trupy i nie pozwolą złożyć ich w grobie.10Mieszkańcy ziemi będą się cieszyć z powodu ich śmierci. Z radości przesyłać sobie będą podarunki, ponieważ ci dwaj prorocy dali im się we znaki.11Jednakże gdy minie trzy i pół dnia, wstąpi w nich pochodzący od Boga duch życia i znów staną na nogi. Na tych, którzy to zobaczą, padnie wielki strach.12Oni natomiast usłyszą donośny głos z nieba: Wstąpcie tutaj! I wstąpią do nieba w obłoku. Ich wrogowie będą na to patrzeć.13W tej samej chwili dojdzie do wielkiego trzęsienia ziemi i dziesiąta część miasta zawali się. W trzęsieniu tym zginie siedem tysięcy ludzi. Pozostałych natomiast ogarnie strach i oddadzą chwałę Bogu na niebie.14Tak minęło drugie Biada! i szybko przyszła kolej na trzecie.
Siódma trąba i trzecie Biada!
15Zatrąbił siódmy anioł. Wówczas w niebie rozległy się okrzyki: Nasz Pan, i Jego Chrystus, zapanował nad światem! Będzie On królował na wieki.16A dwudziestu czterech starszych, zasiadających na swoich tronach przed Bogiem, upadło na twarz i złożyło pokłon Bogu.17Powiedzieli: Dziękujemy Ci, Panie, Boże Wszechmocny, który jesteś i który byłeś, że użyłeś swej wielkiej mocy i objąłeś królowanie.18Narody wpadły w złość, wówczas nastał czas Twego gniewu, czas sądzenia umarłych i rozdania zapłaty Twoim sługom prorokom, świętym, szanującym Twoje imię — małym i wielkim — oraz czas zagłady dla tych, którzy niszczą ziemię.19Wtedy otworzył się niebieski przybytek Boga, a w przybytku ukazała się skrzynia Jego Przymierza. Strzeliły błyskawice, rozległy się głosy i grzmoty, powstało trzęsienie ziemi i spadł wielki grad.
Apokalipsa 11
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
od Ewangeliczny Instytut Biblijny1I dano mi trzcinę podobną do laski, mówiąc: Wstań i zmierz przybytek Boży i ołtarz oraz tych, którzy się w nim kłaniają [Bogu]. (Ap 3,12; Ap 7,9; Ap 7,15; Ap 8,3; Ap 9,13; Ap 11,19; Ap 14,15; Ap 14,17; Ap 15,5; Ap 15,8; Ap 16,1; Ap 21,15; Ap 21,22)2Odrzuć jednak całkowicie dziedziniec zewnętrzny przybytku[1] i nie mierz go, gdyż został oddany narodom i będą deptać święte miasto przez czterdzieści dwa miesiące.[2] (Łk 21,24; Ap 11,3; Ap 12,4; Ap 12,6; Ap 13,5)3Dam też dwom moim świadkom[3] i będą prorokować przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni odziani we włosiennice.[4] (Mt 11,21; Ap 1,5; Ap 2,13; Ap 11,5; Ap 12,6)4Oni to są tymi dwoma drzewami oliwnymi i tymi dwoma świecznikami, które stoją przed Panem ziemi.[5] (Rz 11,17)5A jeśli ktoś chce im szkodzić, ogień wychodzi z ich ust i pożera ich wrogów – tak właśnie musi zginąć każdy, kto chciałby im szkodzić. (Łk 9,54)6Mają oni władzę zamknąć niebo, tak by nie padał deszcz za dni ich prorokowania; mają też władzę nad wodami, aby je zamieniać w krew i uderzyć ziemię wszelką klęską, ilekroć zechcą. (Łk 4,25; Jk 5,17)7A gdy dopełnią swego świadectwa, zwierzę[6] wychodzące z Abysu stoczy z nimi bitwę, zwycięży ich i zabije ich.[7] (Mt 24,24; Łk 8,31; Ap 1,2; Ap 1,9; Ap 6,9; Ap 9,1; Ap 9,11; Ap 12,11; Ap 12,17; Ap 13,1; Ap 13,7; Ap 17,8; Ap 20,1; Ap 20,3)8A ich trupy będą leżeć na ulicy wielkiego miasta, które duchowo nazywa się Sodomą i Egiptem, gdzie też ich Pan został ukrzyżowany.[8] (Rz 9,29; Hbr 13,12; Ap 11,2; Ap 16,19; Ap 17,18; Ap 18,10; Ap 18,16; Ap 18,18; Ap 18,19; Ap 18,21)9I przez trzy i pół dnia [ludzie] należący do różnych ludów, plemion, języków i narodów będą patrzeć na ich trupy i nie pozwolą złożyć ich trupów w grobie.10A mieszkańcy ziemi cieszyć się będą z ich powodu i weselić, będą też posyłać podarunki jedni drugim, gdyż ci dwaj prorocy udręczyli mieszkańców ziemi.[9] (2 Tm 3,12)11Lecz po trzech i pół dniach wszedł w nich duch życia od Boga i stanęli na swoje nogi, a na tych, którzy to oglądali, padł wielki strach. (Łk 7,16)12I usłyszeli donośny głos z nieba, mówiący do nich: Wstąpcie tutaj! I wstąpili do nieba w obłoku, a ich wrogowie zobaczyli ich. (Dz 1,9)13W tej godzinie powstało wielkie trzęsienie ziemi i dziesiąta część miasta zawaliła się, a w tym trzęsieniu ziemi zginęło siedem tysięcy imion ludzi, pozostałych natomiast ogarnął strach i oddali chwałę Bogu nieba. (Ap 6,12; Ap 14,7)14Drugie „biada” minęło; oto szybko zbliża się trzecie „biada”. (Ap 8,13; Ap 9,12)