1Pewnego razu Dawid rzucił pytanie: Czy jest jeszcze ktoś, kto pozostał z domu Saula, abym mógł okazać mu łaskę ze względu na Jonatana?2W domu Saula natomiast był pewien sługa. Miał on na imię Syba.[1] Wezwano go do Dawida, który go zapytał: Czy ty jesteś Syba? Tak, to ja, twój sługa — odpowiedział.3Czy pozostał jeszcze ktoś z domu Saula — pytał dalej król — komu mógłbym wyświadczyć Bożą łaskę?[2] Tak — oznajmił Syba. — Pozostał jeszcze syn Jonatana, który cierpi na niesprawność nóg.4Gdzie on przebywa? — chciał wiedzieć król. Syba na to: Obecnie mieszka w domu Makira,[3] syna Amiela,[4] w Lo-Debar.5Król Dawid posłał zatem po niego i sprowadził go z domu Makira, syna Amiela, z Lo-Debar.6A gdy Mefiboszet,[5] syn Jonatana, a wnuk Saula, przyszedł do króla, upadł na twarz i złożył mu pokłon. Mefiboszecie! — ucieszył się Dawid. To właśnie ja, twój sługa — odpowiedział Mefiboszet. (1 Krn 8,34; 1 Krn 9,40)7Wtedy Dawid zapewnił: Nie bój się! Bardzo chcę wyświadczyć ci łaskę ze względu na twojego ojca Jonatana. Zwracam ci całą posiadłość twojego dziadka[6] Saula. Jeśli zaś chodzi o ciebie, to chciałbym, abyś zawsze jadał przy moim stole.8Mefiboszet skłonił się i powiedział: Czym jest twój sługa, że zwróciłeś na mnie, martwego psa,[7] uwagę?9Król tymczasem wezwał sługę Saula Sybę: Wszystko, co należało do Saula i do całego jego domu — zarządził — przekazuję synowi twojego pana.10Będziesz uprawiał jego ziemię, ty, twoi synowie i słudzy, a zebrane plony będą zaopatrzeniem dla syna twojego pana. Będzie z nich korzystał, choć on sam, Mefiboszet, syn twojego pana, będzie jadał przy moim stole. Syba, który miał piętnastu synów i dwudziestu służących,11odpowiedział królowi: Postąpię dokładnie tak, jak mój pan, król, rozkazał swojemu słudze. Mefiboszet zatem jadał przy stole królewskim, jakby był jednym z synów króla.12Miał on także małego syna, który nosił imię Mika.[8] Wszyscy mieszkańcy domu Syby stali się sługami Mefiboszeta, (Neh 12,35)13a sam Mefiboszet zamieszkał w Jerozolimie, ponieważ zawsze jadał przy królewskim stole. Cierpiał on na niesprawność obu nóg.
2 Samuela 9
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1Dawid zaś powiedział: Czy jest jeszcze ktoś, kto pozostał z domu Saula, abym mógł wyświadczyć mu łaskę ze względu na Jonatana?[1]2A był w domu Saula pewien sługa imieniem Syba.[2] Wezwano go więc do Dawida, a król powiedział do niego: Czy ty jesteś Syba? On odpowiedział: [Tak, to ja], twój sługa.3Król zapytał: Czy nie ma jeszcze kogoś z domu Saula, bym mógł wyświadczyć mu Bożą łaskę?[3] Wtedy Syba powiedział królowi: Jest jeszcze syn Jonatana, z uszkodzonymi nogami.4Król zapytał go: Gdzie on jest? Syba odpowiedział: Oto mieszka on w domu Makira,[4] syna Amiela,[5] w Lo-Debar.[6]5Król Dawid posłał zatem i zabrał go z domu Makira, syna Amiela, z Lo-Debar.6A gdy Mefiboszet,[7] syn Jonatana, syna Saula, przyszedł do króla, padł na twarz i pokłonił mu się. Dawid zaś powiedział: Mefiboszecie! A on odpowiedział: Oto twój sługa!7Dawid powiedział do niego: Nie bój się, gdyż bardzo chcę wyświadczyć ci łaskę ze względu na Jonatana, twojego ojca. Zwracam[8] ci całe pole[9] Saula, twojego ojca,[10] a ty będziesz jadł chleb zawsze przy moim stole.8[On zaś] pokłonił się i powiedział: Czym jest twój sługa, że zwróciłeś się ku takiemu zdechłemu psu,[11] jak ja?9Wówczas król wezwał Sybę, sługę[12] Saula, i powiedział do niego: Wszystko, co należało do Saula i do całego jego domu, dałem [właśnie] synowi twojego pana.10Będziesz uprawiał mu ziemię – ty, twoi synowie i twoi słudzy – i będziesz zbierał [plony], które będą chlebem dla syna twojego pana, tak że będzie go jadł, jednak [sam] Mefiboszet, syn twojego pana, będzie jadał chleb zawsze przy moim stole. Syba zaś miał piętnastu synów i dwudziestu służących,11i powiedział Syba do króla: Twój sługa postąpi zgodnie ze wszystkim, co mój pan, król, rozkazał swojemu słudze. Mefiboszet zatem jadał przy stole Dawida[13] jak jeden z synów króla.12Mefiboszet miał też małego syna, imieniem Mika.[14] Wszyscy mieszkańcy domu Syby stali się sługami Mefiboszeta,13Mefiboszet zaś mieszkał w Jerozolimie, gdyż jadał zawsze przy stole króla – a był on chromy na obie nogi.