1Następnie Dawid pobił Filistynów i ujarzmił ich. Odebrał im również zwierzchnictwo nad miastem macierzystym.[1] (1 Krn 18,1)2Dawid pobił też Moab. Pokonanym Moabitom kazał położyć się na ziemi, a następnie odmierzał leżących sznurem: dwa sznury odmierzonych przeznaczał na śmierć, a pełny sznur pozostawiał przy życiu. Tak Moabici stali się niewolnikami Dawida i musieli mu składać daninę.3Dawid pobił także Hadadezera, syna Rechoba, króla Soby, kiedy ten wyprawił się, by przywrócić swoją władzę nad rzeką Eufrat.4Dawid zdobył na nim tysiąc siedmiuset jezdnych[2] i dwadzieścia tysięcy pieszych. Wszystkie zaprzęgi Dawid kazał okulawić, sobie zaś pozostawił sto zaprzęgów. (1 Krn 18,4)5A gdy nadciągnął Aram damasceński, aby wesprzeć Hadadezera, króla Soby, Dawid pobił dwadzieścia dwa tysiące Aramejczyków.6Następnie Dawid obsadził załogami Aram damasceński i Aramejczycy stali się niewolnikami Dawida, składającymi mu daninę. PAN zaś wybawiał Dawida w każdej sytuacji.7Dawid zabrał też złote puklerze,[3] które nosili słudzy Hadadezera, i sprowadził je do Jerozolimy.[4]8Z Betach[5] zaś i z Berotaj, miast Hadadezera, król Dawid wywiózł wielkie ilości miedzi. (Rdz 22,24; 1 Krn 18,8)9Gdy Toi,[6] król Chamatu, usłyszał, że Dawid rozbił całą potęgę Hadadezera, (1 Krn 18,9)10wysłał do króla Dawida swojego syna Jorama,[7] by zapytać go o powodzenie[8] i życzyć mu szczęścia z powodu zwycięskiej wojny z Hadadezerem. Toi bowiem był uwikłany w ciągłe wojny z tym królem. Joram przywiózł w darze różne sprzęty srebrne, złote i miedziane. (1 Krn 18,10)11Również te król Dawid poświęcił PANU wraz ze srebrem i złotem pochodzącym z tych wszystkich narodów, które ujarzmił,12to jest z Aramu,[9] z Moabu, z Ammonu, od Filistynów, od Amalekitów oraz z łupów zdobytych na Hadadezerze, synu Rechoba, królu Soby. (2 Sm 8,14; 1 Krn 18,11)13Dawid wsławił się także w czasie powrotu po pokonaniu Aramu,[10] w Dolinie Soli, gdzie pokonał siły złożone z osiemnastu tysięcy wojowników. (1 Krn 18,12)14Rozmieścił też swoje załogi na całym obszarze Edomu i wszyscy Edomici stali się niewolnikami Dawida. PAN zaś wybawiał Dawida w każdej sytuacji.15W ten sposób Dawid panował nad całym Izraelem, kierując się prawem i sprawiedliwością względem całego swojego ludu.
Urzędnicy dworu Dawida
16Joab, syn Serui, dowodził armią, Jehoszafat, syn Achiluda, był kanclerzem,[11] (2 Sm 20,23; 1 Krl 4,1)17Sadok, syn Achituba, i Achimelek, syn Abiatara, byli kapłanami, Serajasz[12] był pisarzem, (2 Sm 20,25; 1 Krl 4,3)18Benajasz, syn Jehojady, dowodził Kreteńczykami i Pletejczykami, a synowie Dawida byli kapłanami.[13]
2 Samuela 8
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1Następnie Dawid pobił Filistynów i ujarzmił ich, i odebrał Dawid z ręki Filistynów Meteg-Amma.[1]2Pobił też Moab; mierzył ich, położonych na ziemi, sznurem; dwa sznury odmierzał do uśmiercenia, a pełny sznur[2] do zachowania przy życiu – i Moabici stali się sługami Dawida składającymi daninę.3Dawid pobił także Hadadezera, syna Rechoba, króla Soby, gdy ten wyprawił się, aby przywrócić swoją władzę nad rzeką Eufrat.[3]4Dawid zdobył na nim tysiąc siedmiuset jezdnych[4] i dwadzieścia tysięcy pieszych. Wszystkie zaprzęgi kazał Dawid okulawić, a sobie pozostawił z nich sto zaprzęgów.5A kiedy nadciągnął Aram-Damaszek, aby pomóc Hadadezerowi, królowi Soby, Dawid pobił z Aramejczyków dwadzieścia dwa tysiące wojowników.6Następnie Dawid obsadził załogami Aram-Damaszek i Aramejczycy stali się sługami Dawida składającymi daninę. JHWH zaś wybawiał Dawida wszędzie, dokądkolwiek ten się udał.7Dawid zabrał też złote puklerze,[5] które mieli słudzy Hadadezera, i sprowadził je do Jerozolimy.[6]8Również z Betach[7] i z Berotaj, miast Hadadezera, król Dawid zabrał wiele miedzi.9A kiedy Toi,[8] król Chamatu, usłyszał, że Dawid rozbił całą potęgę Hadadezera,10wysłał Toi Jorama,[9] swojego syna, do króla Dawida, aby zapytać go o powodzenie i błogosławić mu z powodu wojny z Hadadezerem oraz pobicia go – ponieważ Toi był uwikłany w [ciągłe] wojny z Hadadezerem – a w jego ręce były naczynia srebrne, naczynia złote i naczynia miedziane.11Również te król Dawid poświęcił JHWH wraz ze srebrem i złotem, pochodzącym ze wszystkich narodów,[10] które ujarzmił:12z Aramu[11] i z Moabu, i od synów Ammona, i od Filistynów, i z Amaleka, i z łupów zdobytych na Hadadezerze, synu Rechoba, królu Soby.13Dawid zdobył również sławę w czasie powrotu po pokonaniu Aramu,[12] w Dolinie Soli[13] – [na] osiemnastu tysiącach wojowników.14Rozmieścił też w Edomie załogi, w całym Edomie rozmieścił załogi i wszyscy Edomici stali się sługami Dawida, a JHWH wybawiał Dawida wszędzie, dokądkolwiek ten się udał.15W ten sposób Dawid królował nad całym Izraelem i stosował Dawid prawo i sprawiedliwość względem całego swojego ludu.
Urzędnicy dworu Dawida
16Joab zaś, syn Serui, [stał] nad wojskiem, a Jehoszafat, syn Achiluda, był kanclerzem;[14]17Sadok, syn Achituba, i Achimelek, syn Abiatara, byli kapłanami, a Serajasz[15] był pisarzem;18Benajasz, syn Jehojady, [stał] nad Kreteńczykami i Pletejczykami, a synowie Dawida byli kapłanami.[16]