1Potem znów zapłonął gniew PANA na Izraela, tak że pobudził[1] przeciwko niemu Dawida: Idź, policz Izraela i Judę! (1 Krn 21,1)2Król powiedział zatem do Joaba, obecnego przy nim dowódcy swojej armii: Obejdźcie wszystkie plemiona Izraela od Dan po Beer-Szebę i dokonajcie spisu ludności, tak abym poznał jego liczbę.3Lecz Joab powiedział do króla: Oby PAN, twój Bóg, pomnożył liczbę ludzi stokrotnie i oby mój pan, król, mógł to oglądać na własne oczy, ale — panie mój, królu — dlaczego chcesz przeprowadzić ten spis?!4Zdanie króla przeważyło jednak nad opinią Joaba oraz dowódców wojska i Joab wraz z dowódcami wyszedł od króla, aby dokonać spisu ludności Izraela.5Przeprawili się więc przez Jordan i rozbili się obozem w Aroer, na południe od miasta, które leży w środku doliny, w kierunku na Gad i Jaezer.6Następnie ruszyli do Gileadu i do okolic pod Hermonem,[2] przybyli do Dan-Jaan, po czym skręcili do Sydonu.7Potem doszli do twierdzy Tyr, przemierzyli wszystkie miasta Chiwitów i Kananejczyków, by w końcu — przez Judę — ruszyć na południe do Beer-Szeby.8Tak obeszli całą ziemię, by po dziewięciu miesiącach i dwudziestu dniach przybyć do Jerozolimy.9Joab podał królowi wynik spisu i okazało się, że w Izraelu zamieszkuje osiemset tysięcy mężczyzn zdolnych do walki, potrafiących dobyć miecza, w Judzie zaś pięćset tysięcy.10Jednak po spisie serce Dawida nie dawało mu spokoju.[3] Wyznał PANU: Zgrzeszyłem przez to, co uczyniłem, ale teraz, PANIE, przebacz, proszę, winę swojego sługi, to że postąpiłem tak bardzo niemądrze.11Gdy Dawid wstał rano, PAN skierował swoje Słowo do proroka Gada, jasnowidza Dawida:12Idź i przemów do Dawida: Tak mówi PAN: Za to, co uczyniłeś, mogą cię spotkać trzy rzeczy. Wybierz jedną z nich, a ta się wydarzy.13Gdy więc Gad przybył do Dawida, przekazał: Co wybierasz: siedem lat głodu w kraju, trzy miesiące uciekania przed wrogami czy też trzy dni zarazy w twojej ziemi? Przemyśl to teraz i daj znać, co mam odpowiedzieć Temu, który mnie posłał z tym Słowem.14Wtedy Dawid odpowiedział Gadowi: Jestem w wielkiej rozterce, lecz wpadnijmy, proszę, w ręce PANA, gdyż Jego miłosierdzie jest wielkie. W ręce ludzi wpadać nie chcę.15Zesłał więc PAN zarazę na Izraela. Miała ona trwać od tego rana aż do oznaczonej przez proroka pory. Wtedy na obszarze od Dan po Beer-Szebę zmarło siedemdziesiąt tysięcy mężczyzn.16A gdy Anioł podniósł rękę, aby dotknąć ludność Jerozolimy, PAN okazał miłosierdzie, widząc to nieszczęście, i powiedział do Anioła siejącego zniszczenie wśród ludu: Dosyć! Powstrzymaj swoją rękę! A Anioł PANA był wówczas przy klepisku Arawny[4] Jebuzyty. (1 Krn 21,15)17Kiedy Dawid zobaczył Anioła, który uśmiercał lud, powiedział do PANA: To ja[5] zgrzeszyłem i ja zawiniłem. Co uczyniły te owce? Niech Twoja ręka zwróci się przeciwko mnie i rodowi mojego ojca.
Ołtarz na klepisku Arawny
18Tego dnia przyszedł do Dawida Gad: Wejdź na wzgórze — powiedział — i wznieś ołtarz PANU na klepisku Arawny Jebuzyty.[6]19Dawid postąpił według słów Gada i zgodnie z nakazem PANA.20Gdy Arawna wyjrzał i zobaczył, że zdąża do niego król ze swoją świtą, wyszedł, pokłonił się królowi do ziemi21i powiedział: Po co mój pan, król, przychodzi do swojego sługi? Przychodzę kupić od ciebie klepisko — wyjaśnił Dawid. — Chciałbym na nim zbudować ołtarz PANU i w ten sposób powstrzymać plagę szalejącą wśród ludu.22Wtedy Arawna powiedział: Niech mój pan, król, weźmie i złoży w ofierze, co tylko uzna za słuszne. Spójrz, oto bydło — na ofiarę całopalną. Młocarnia zaś i uprząż na opał.23Wszystko to, królu, Arawna ci oddaje. I dodał: Niechaj PAN, twój Bóg, okaże ci przychylność!24Jednak król powiedział do Arawny: Nie róbmy tak. Chciałbym koniecznie kupić to klepisko od ciebie za dobrą cenę. Nie chcę składać PANU, mojemu Bogu, całopaleń za darmo. W ten sposób Dawid kupił klepisko wraz z bydłem za pięćdziesiąt sykli srebra.[7] (1 Krn 21,25)25Następnie Dawid zbudował tam ołtarz PANU i złożył na nim ofiary całopalne oraz ofiary pokoju. Wówczas PAN dał się ubłagać w sprawie ziemi i plaga szalejąca w Izraelu została powstrzymana.
2 Samuela 24
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1I znów zapłonął gniew JHWH na Izraela, a pobudził[1] przeciwko nim Dawida:[2] Idź, policz Izraela i Judę! (Mk 14,21; Dz 2,23; Dz 4,28; Dz 18,9; Dz 27,31; 2 Tm 2,10)2Król powiedział zatem do Joaba, wodza[3] wojsk, który był przy nim: Obejdź wszystkie plemiona Izraela od Dan po Beer-Szebę i spiszcie lud tak, abym poznał liczbę ludu.3Joab jednak powiedział do króla: Oby JHWH, twój Bóg, dodał do ludu sto razy tyle, ile go jest, i oby oczy mojego pana, króla, to oglądały, ale – panie mój, królu – dlaczego chcesz uczynić tę rzecz?4Jednak słowo króla przeważyło wobec Joaba i wobec dowódców wojska. Wyruszył więc Joab i dowódcy wojska od króla, aby spisać lud Izraela.5Przeprawili się najpierw przez Jordan i rozbili się obozem w Aroer, na południe od miasta, które leży w środku doliny, w kierunku na Gad i Jazer.[4]6Następnie przybyli do Gileadu, potem do ziemi pod Hermonem,[5] przyszli do Dan-Jaan, po czym skręcili do Sydonu.7Następnie doszli do twierdzy Tyr oraz do wszystkich miast Chiwitów i Kananejczyków, skąd udali się na południe Judy i do Beer-Szeby.8Tak obeszli całą ziemię i po dziewięciu miesiącach oraz dwudziestu dniach przybyli do Jerozolimy.9Tam Joab podał królowi wynik spisu ludu i okazało się, że jest w Izraelu osiemset tysięcy[6] mężczyzn zdolnych do walki, dobywających miecza, w Judzie zaś pięćset tysięcy[7] mężczyzn.10Jednak serce Dawida uderzyło go[8] potem, gdy już policzył lud. Powiedział więc Dawid do JHWH: Zgrzeszyłem poważnie przez to, co uczyniłem, ale teraz, JHWH, przebacz – proszę – winę twojego sługi, ponieważ postąpiłem bardzo nierozsądnie.11Gdy Dawid wstał rano, Słowo JHWH stało się do Gada, proroka, Dawidowego jasnowidza:12Idź i przemów do Dawida: Tak mówi JHWH: Trzy [rzeczy] ci przedkładam. Wybierz sobie jedną z nich, a tę ci uczynię.13Gdy więc Gad przybył do Dawida, doniósł mu o tym i powiedział do niego: Czy ma nastać u ciebie siedem lat[9] głodu w twojej ziemi, czy raczej trzy miesiące twojej tułaczki przed twoimi wrogami, którzy cię będą ścigać, czy też mają nastać trzy dni zarazy w twojej ziemi?[10] Przemyśl to teraz i postanów, co mam odpowiedzieć Temu, który mnie posłał ze Słowem.14Wtedy Dawid odpowiedział Gadowi: Jestem w wielkiej rozterce, wpadnijmy jednak, proszę, w rękę JHWH, gdyż Jego miłosierdzie jest wielkie, w rękę człowieka wpadać nie chcę.15Zesłał więc JHWH zarazę na Izraela od tego rana aż do oznaczonej pory.[11] Zmarło wtedy z ludu, od Dan po Beer-Szebę, siedemdziesiąt tysięcy mężczyzn.16A gdy Anioł wyciągnął swoją rękę na Jerozolimę, aby ją wytępić, JHWH zmiłował się z powodu tego nieszczęścia i powiedział do Anioła, niszczyciela wśród ludu: Dosyć! Teraz powstrzymaj swoją rękę! A Anioł JHWH był[12] wtedy przy klepisku Arawny[13] Jebuzyty.17A gdy Dawid zobaczył Anioła, który powalał lud, powiedział do JHWH: Oto ja[14] zgrzeszyłem i ja zawiniłem, a te owce – co uczyniły? Niech Twoja ręka zwróci się przeciwko mnie i domowi mojego ojca.
Ołtarz na klepisku Arawny
18W tym dniu przyszedł do Dawida Gad i powiedział do niego: Wstąp[15] i wznieś ołtarz dla JHWH na klepisku Arawny Jebuzyty.19Dawid wstąpił więc, według słów Gada i zgodnie z tym, jak nakazał JHWH.20Gdy Arawna wyjrzał i zobaczył króla wraz z jego sługami, którzy przechodzili [od swojej strony] do niego, Arawna wyszedł, pokłonił się królowi twarzą do ziemi[16]21i powiedział Arawna: Po co mój pan, król, przychodzi do swojego sługi? A Dawid odpowiedział: Aby kupić od ciebie klepisko i zbudować [na nim] ołtarz dla JHWH, po to, by została wstrzymana plaga pośród ludu.22Wówczas Arawna powiedział królowi: Niech mój pan, król, weźmie i złoży w ofierze to, co uzna za słuszne w swoich oczach. Spójrz, oto bydło na ofiarę całopalną, a młocarnia i uprząż bydła jako drwa.23Wszystko to, królu, Arawna oddaje królowi. I powiedział Arawna do króla: Niech JHWH, twój Bóg, okaże ci przychylność!24Jednak król powiedział do Arawny: Nie, lecz koniecznie chcę kupić [to klepisko] od ciebie za [dużą] cenę, ponieważ nie chcę składać JHWH, mojemu Bogu, całopaleń za darmo. W ten sposób Dawid kupił klepisko wraz z bydłem za pięćdziesiąt sykli srebra.[17]25I zbudował tam Dawid ołtarz dla JHWH, i złożył ofiary całopalne oraz ofiary pokoju,[18] a JHWH dał się uprosić co do ziemi i plaga w Izraelu została powstrzymana.