1Król Salomon, obok córki faraona, pokochał wiele innych kobiet obcych plemion: Moabitki, Ammonitki, Edomitki, Sydonitki i Chetytki.2Pochodziły one z narodów, co do których PAN powiedział synom Izraela: Nie łączcie się z nimi i niech one nie łączą się z wami, bo z pewnością nakłonią wasze serca do pójścia za swoimi bogami — do takich właśnie kobiet przylgnął Salomon w swych pragnieniach.3Miał zaś siedemset żon, księżniczek, a nałożnic trzysta i te jego kobiety zwiodły jego serce.4Kiedy Salomon posunął się w latach, kobiety te nakłoniły jego serce do pójścia za innymi bogami, tak że jego serce nie było tak bez reszty oddane PANU, jego Bogu, jak to było w przypadku Dawida, jego ojca.5Poszedł więc Salomon za Asztoret, boginią Sydończyków, i za Milkomem, ohydą Ammonitów.6Salomon postępował źle w oczach PANA i nie trwał przy PANU tak, jak trwał Dawid, jego ojciec.7Wtedy to właśnie Salomon zbudował na górze położonej na wschód od Jerozolimy[1] świątynkę dla Kemosza, ohydy Moabitów, i dla Molocha, ohydy Ammonitów.8Podobnie postępował względem wszystkich swoich kobiet z obcych plemion, które spalały kadzidła i składały ofiary swoim bóstwom.9PAN rozgniewał się więc na Salomona za to, że odstąpił od bycia przy PANU, Bogu Izraela, który dwukrotnie mu się ukazał10i przykazał mu właśnie w tej sprawie, aby nie szedł za innymi bogami. On jednak nie dotrzymał tego, co PAN mu przykazał.11PAN powiedział zatem do Salomona: Ponieważ tak się z tobą stało, nie dotrzymałeś przymierza ze Mną ani ustaw, które ci nadałem, to już nieuchronnie wyrwę ci królestwo i przekażę je twojemu słudze.12Nie zrobię tego jednak za twojego życia, ze względu na twojego ojca Dawida. Wyrwę je z ręki twojego syna.13Nie wyrwę też całego królestwa. Pozostawię twojemu synowi jedno plemię, ze względu na Dawida, mojego sługę, i ze względu na Jerozolimę, którą sobie wybrałem.
Hadad i Rezon: przeciwnicy Salomona
14W związku z tym PAN wzbudził Salomonowi w Edomie przeciwnika. Był nim Hadad,[2] Edomita, potomek królewskiego rodu.15Swego czasu bowiem Dawid tępił Edomitów. Pobici wtedy zostali wszyscy mężczyźni w Edomie. Joab, dowódca wojska, przybył grzebać poległych16i wraz z całym Izraelem przebywał tam sześć miesięcy. Trwało to, dopóki wszystkich mężczyzn nie wytępiono.17Wtedy to właśnie uciekł Hadad, a z nim kilku Edomitów należących do sług jego ojca. Przedostali się oni do Egiptu. Hadad był wtedy jeszcze młodym chłopcem.18Uciekinierzy wyruszyli z Midianu i przybyli najpierw do Paran. Z Paran, gdzie dobrali sobie kilku ludzi, przybyli do Egiptu, do faraona. Tam król Egiptu przekazał mu dom, zapewnił mu wyżywienie i nadał mu ziemię.19Hadad z kolei zaskarbił sobie wielkie względy u faraona, tak że ten dał mu nawet za żonę siostrę swojej żony, to jest siostrę królowej Tachpenes.20Siostra ta urodziła mu syna, Genubata, a Tachpenes wypiastowała go w pałacu faraona, tak że Genubat dorastał wśród królewskich synów.21Gdy Hadad usłyszał w Egipcie, że Dawid zasnął ze swoimi ojcami i że nie żyje już Joab, dowódca wojska, powiedział do faraona: Pozwól mi wrócić do mej ziemi.22Wówczas faraon zapytał: Czego ci u mnie brak, że nagle chcesz wracać do swej ziemi? Niczego — odpowiedział — jednak pozwól mi wrócić, proszę.23Bóg wzbudził też Salomonowi przeciwnika w osobie Rezona, syna Eliady. Ten z kolei uciekł od swojego pana Hadadezera, króla Soby.24Skupił on przy sobie ludzi i został przywódcą bandy. W tym czasie tępił ich Dawid. Najechali wówczas Damaszek, zamieszkali tam i w Damaszku obwołali Rezona królem.25Był on przeciwnikiem Izraela przez cały okres rządów Salomona, działał na jego szkodę i, podobnie jak Hadad, żywił wstręt względem Izraela; panował zaś nad Aramem.
Jeroboam i prorok Achiasz
26Rękę przeciw Salomonowi podniósł ponadto Jeroboam, syn Nebata, Efratejczyk z Seredy, sługa Salomona. Jego matka miała na imię Serua[3] i była wdową.27A oto, co skłoniło go do buntu przeciw królowi. Salomon budował twierdzę Millo. Chciał usunąć wyłom w murach Miasta Dawida, swojego ojca.28Jeroboam dał się wówczas poznać jako szczególnie sprawny kierownik. Gdy Salomon zauważył, że młodzieniec dobrze radzi sobie z pracą, ustanowił go nadzorcą nad wszystkimi zadaniami zleconymi rodowi Józefa.29W tym akurat czasie Jeroboam wyszedł z Jerozolimy i w drodze natknął się na proroka Achiasza z Szilo. Prorok miał na sobie nowy płaszcz. Byli na polu całkiem sami.30Achiasz zdjął wówczas z siebie nowy płaszcz, rozdarł go na dwanaście części31i powiedział do Jeroboama: Weź sobie dziesięć kawałków, bo tak mówi PAN, Bóg Izraela: Oto wydzieram królestwo z ręki Salomona i dziesięć plemion przekazuję tobie.32Jemu zostawię jedno plemię ze względu na mojego sługę Dawida i ze względu na Jerozolimę, miasto, które wybrałem spośród wszystkich plemion Izraela.33Uczynię tak dlatego, że Mnie opuścili, bili pokłony Asztarcie, bogini Sydończyków, Kemoszowi, bóstwu Moabitów, i Milkomowi, bóstwu Ammonitów. Izraelici przestali kroczyć moją drogą i czynić to, co prawe w moich oczach. Nie przestrzegają już moich ustaw i praw, jak to czynił Dawid, ojciec Salomona.34Lecz jeszcze teraz nie odbiorę mu królestwa. Pozostawię go księciem, póki żyje. Zrobię tak ze względu na mojego sługę Dawida, którego wybrałem i który przestrzegał moich przykazań i ustaw.35Wyrwę władzę dopiero z ręki jego syna i tobie przekażę dziesięć plemion.36Jego synowi pozostawię jedno, po to, by nigdy nie zgasła przede Mną lampa dynastii Dawida, mojego sługi, w Jerozolimie, w mieście, które sobie wybrałem, by w nim umieścić moje imię.37Tobie zaś pozwolę zapanować nad wszystkim, czego tylko zapragniesz. Zostaniesz królem Izraela.38A jeśli będziesz słuchał wszystkiego, co ci nakazuję, kroczył moimi drogami, czynił to, co prawe w moich oczach,[4] przestrzegał moich ustaw i przykazań, jak to czynił mój sługa Dawid, to będę z tobą i utrwalę twą dynastię,[5] jak to uczyniłem w przypadku Dawida — i oddam ci Izraela.39Przez to upokorzę potomstwo Dawida, jednak nie na zawsze.40Potem Salomon próbował zabić Jeroboama, lecz Jeroboam zdołał się wymknąć i uciec do Egiptu do króla Szyszaka. Tam pozostawał aż do śmierci Salomona.41Pozostałe zaś sprawy Salomona, wszystko, czego dokonał i co było wyrazem jego mądrości, zostało zapisane w zwoju Dziejów[6] Salomona.42Salomon panował w Jerozolimie, nad całym Izraelem, przez czterdzieści lat.43Kiedy zasnął ze swoimi ojcami, pochowano go w Mieście Dawida, jego ojca,[7] a panowanie po nim objął jego syn Rechabeam. (1 Krl 12,2)
1 Królewska 11
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1Król Salomon,[1] obok córki faraona, pokochał[2] wiele cudzoziemskich kobiet: Moabitki, Ammonitki,[3] Edomitki, Sydonitki i Chetytki.[4]2[Pochodziły one] z narodów, co do których JHWH powiedział synom Izraela: Nie łączcie się z nimi[5] i niech one nie łączą się z wami, bo na pewno nakłonią wasze serca do [pójścia] za swoimi bogami – właśnie do nich przylgnął Salomon w miłości.3Miał zaś żon, księżniczek, siedemset, a nałożnic trzysta[6] i te jego kobiety zwiodły jego serce.[7]4Gdy nadszedł czas, że Salomon się zestarzał, jego kobiety nakłoniły jego serce do [pójścia] za innymi bogami, tak że jego serce nie było tak szczere wobec JHWH,[8] jego Boga, jak serce Dawida, jego ojca.5Poszedł więc Salomon za Asztoret,[9] boginią Sydończyków, i za Milkomem, obrzydliwością[10] Ammonitów.[11]6Salomon postępował źle w oczach JHWH i nie wytrwał [w podążaniu] za JHWH, tak jak [wytrwał] Dawid, jego ojciec.7Wtedy to właśnie Salomon zbudował wzniesienie dla Kemosza,[12] obrzydliwości Moabitów, na górze położonej na wschód od Jerozolimy,[13] i dla Molocha,[14] obrzydliwości synów Ammona.8Podobnie też czynił dla wszystkich swoich cudzoziemskich kobiet, które spalały [kadzidła] i składały rzeźne ofiary swoim bogom.9JHWH rozgniewał się zatem na Salomona za to, że odwiódł swoje serce od bycia przy JHWH, Bogu Izraela, który dwukrotnie mu się ukazał10i przykazał mu właśnie w tej sprawie, aby nie szedł za innymi bogami. Lecz on nie dotrzymał tego, co przykazał JHWH.11JHWH powiedział więc do Salomona: Ponieważ tak się z tobą stało i nie dotrzymałeś mojego przymierza ani moich ustaw, które ci nadałem, to nieuchronnie wydrę ci królestwo i dam je twojemu słudze.12Nie zrobię tego jednak za twojego życia, ze względu na Dawida, twojego ojca – wydrę je z ręki twojego syna.13Nie wydrę też całego królestwa. Dam twojemu synowi jedno plemię, ze względu na Dawida, mojego sługę, i ze względu na Jerozolimę, którą wybrałem.
Hadad i Rezon – przeciwnicy Salomona
14JHWH wzbudził więc Salomonowi przeciwnika,[15] Hadada[16] Edomitę,[17] był on z potomstwa króla, w Edomie.15Stało się bowiem tak, kiedy Dawid tępił[18] Edom, [a] Joab, wódz wojska, wyruszył, by pogrzebać przebitych, a pobił [on] wszystkich mężczyzn w Edomie,16Joab bowiem, i cały Izrael, przebywał tam przez sześć miesięcy, aż do wytępienia wszystkich mężczyzn,17że właśnie wtedy uciekł Hadad – on, a z nim [kilku] ludzi, Edomitów, spośród sług jego ojca – aby przedostać się do Egiptu; Hadad[19] zaś był wtedy małym chłopcem.18Wyruszyli zatem z Midianu i przybyli do Paran. Z Paran zaś wzięli z sobą [kilku] ludzi i przybyli do Egiptu, do faraona, króla Egiptu, [ten] zaś dał mu dom, zapewnił mu chleb i nadał mu ziemię.[20]19Hadad zaś znalazł wielką łaskę w oczach faraona, tak że dał mu za żonę siostrę swojej żony, siostrę królowej Tachpenes.20Siostra Tachpenes urodziła mu syna, Genubata, a Tachpenes wypiastowała go[21] w obrębie domu faraona, tak że Genubat przebywał w domu faraona, pośród synów faraona.21Gdy Hadad usłyszał w Egipcie, że Dawid zasnął ze swoimi ojcami i że umarł Joab, wódz wojska, powiedział Hadad do faraona: Poślij mnie, bym poszedł do swojej ziemi.22Wówczas faraon zapytał go: Czego ci u mnie brak, że chcesz oto iść do swojej ziemi? A [on] odpowiedział: Niczego,[22] ale poślij mnie, proszę.23Wzbudził mu też Bóg przeciwnika [w osobie] Rezona,[23] syna Eliady, który uciekł od Hadadezera, króla Soby, swojego pana.24Zebrał on przy sobie ludzi i został przywódcą hordy, [w czasie], gdy tępił ich Dawid. Naszli wówczas Damaszek, zamieszkali tam i obwołali go w Damaszku królem.25I był on przeciwnikiem Izraela przez wszystkie dni Salomona, [wyrządzał] zło, które [wyrządzał także] Hadad, i brzydził się Izraelem, panował zaś nad Aramem.[24]
Jeroboam i prorok Achiasz
26Ponadto rękę przeciw królowi podniósł Jeroboam, syn Nebata, Efratejczyk z Seredy, sługa Salomona. Jego matce było na imię Serua[25] i była wdową.27Powód, dla którego podniósł on rękę przeciw królowi, był taki: Salomon budował twierdzę Millo, chciał zamknąć wyłom Miasta Dawida, swojego ojca.28A człowiek ten, Jeroboam, był sprawnym kierownikiem.[26] Gdy Salomon zauważył, że młodzieniec [dobrze] radzi sobie z pracą, ustanowił go nadzorcą nad całą ciężką [pracą] zleconą domowi Józefa.29W tym czasie zdarzyło się, że Jeroboam wyszedł z Jerozolimy i na drodze spotkał go Achiasz Szilonita, prorok, który odziany był w nowy płaszcz, znaleźli się zaś w polu sami.30Wówczas Achiasz chwycił nowy płaszcz, który miał na sobie, podarł go na dwanaście kawałków31i powiedział do Jeroboama: Weź sobie dziesięć kawałków, bo tak mówi JHWH, Bóg Izraela: Oto wydzieram królestwo z ręki Salomona i dziesięć plemion daję tobie.32Jemu zaś zostanie jedno plemię,[27] ze względu na mojego sługę Dawida i ze względu na Jerozolimę, miasto, które wybrałem spośród wszystkich plemion Izraela.33[Uczynię tak] dlatego, że Mnie opuścili, kłaniali się Asztarot, bogini Sydończyków, Kemoszowi, bogu Moabu, i Milkomowi, bogu synów Ammona, nie kroczyli zaś moją drogą, by czynić to, co prawe w moich oczach, oraz [przestrzegać] moich ustaw i praw, jak to czynił Dawid, jego ojciec.34Nie wezmę też [teraz] całego królestwa z jego ręki, lecz pozostawię go księciem[28] po wszystkie dni jego życia, ze względu na Dawida, mojego sługę, którego wybrałem i który przestrzegał moich przykazań i ustaw.35Zabiorę natomiast władzę z ręki jego syna i tobie dam dziesięć plemion.36Jego synowi zaś dam jedno plemię,[29] po to, aby był lampą dla Dawida,[30] mojego sługi, po wszystkie dni, przede Mną, w Jerozolimie, w mieście, które sobie wybrałem, aby tam umieścić swoje imię.37Ciebie zaś wezmę i będziesz panował nad wszystkim, czego zapragnie twoja dusza – i zostaniesz królem nad Izraelem.38A jeśli będziesz słuchał wszystkiego, co ci nakazuję, kroczył moimi drogami, czynił to, co prawe w moich oczach, przestrzegając moich ustaw i przykazań, jak to czynił Dawid, mój sługa, to będę z tobą i zbuduję ci trwały dom,[31] jak zbudowałem Dawidowi – i oddam ci Izraela.39Przez to upokorzę potomstwo Dawida, jednak nie po wszystkie dni.[32]40Salomon próbował więc uśmiercić Jeroboama, lecz Jeroboam wstał i uciekł do Egiptu do Szyszaka, króla Egiptu, i pozostawał w Egipcie aż do śmierci Salomona.41Pozostałe zaś sprawy Salomona i wszystko, czego dokonał, i jego mądrość, czyż nie jest to spisane w zwoju Kronik[33] Salomona?42A dni, w których Salomon panował w Jerozolimie nad całym Izraelem, było czterdzieści lat.43Gdy Salomon zasnął ze swoimi ojcami, został pochowany w Mieście Dawida, swojego ojca,[34] a panowanie po nim przejął Rechabeam, jego syn.