Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)
od Ewangeliczny Instytut Biblijny1Gdy Bileam zauważył, że błogosławienie Izraelowi podoba się PANU, nie poszedł — jak poprzednio —szukać zaklęć. Skierował oczy ku pustyni.2Tam zobaczył Izraela obozującego w porządku swoich plemion. Wtedy ogarnął go Duch Boży,3a on tak rozpoczął swą przypowieść: Oto oświadczenie Bileama, syna Beora, człowieka, który widzi wyraźnie,4słyszy zapowiedzi Boga, ma udział w widzeniach Wszechmocnego, a gdy pada, to z odsłoniętymi oczami:5Jak piękne są twe namioty, Jakubie, i twe siedziby, Izraelu!6Rozciągnięte rzędami jak palmy,[1] jak ogrody nad rzekami, jak aloesy zasadzone przez PANA, jak cedry nad wodami.7Z jego wiader leje się woda, jego ziarno[2] ma dosyć wilgoci, jego król przewyższy Agaga[3] i jego królestwo dozna wywyższenia.8Bóg, jego wybawca z Egiptu, jest mu rogami bawołu. Pożera on narody, swoich wrogów, uderzeniem kruszy ich kości, a strzałami przeszywa na wylot.9Rozciągnął się i leży jak lew, jak lwica — kto go zmusi do wstania? Błogosławieni, którzy tobie błogosławią, przeklinający zaś ciebie — przeklęci!10Wtedy Balak zawrzał gniewem na Bileama! Klasnął w dłonie i powiedział z wyrzutem: Wezwałem cię, byś przeklinał moich wrogów, a ty mi ich tylko błogosławisz — i to już trzy razy!11Uciekaj czym prędzej, skąd przyszedłeś! Obiecałem wprawdzie, że cię szczodrze uczczę, ale PAN pozbawił cię tej czci!12Wtedy Bileam powiedział do Balaka: Czy już twoich posłów, których do mnie przysłałeś, nie ostrzegłem:13Choćby Balak dawał mi swój dom wypełniony srebrem i złotem, nie przestąpię polecenia PANA, sam[4] nie zrobię nic dobrego ani złego, lecz przekażę tylko to, co oznajmi mi PAN?14Wkrótce pójdę do mojego ludu, ale przedtem chodź, doradzę ci coś w sprawie tego, co w przyszłości ten lud uczyni twojemu ludowi.15Po tych słowach tak rozpoczął swoją przypowieść: Oto oświadczenie Bileama, syna Beora, człowieka, który widzi wyraźnie,16który słyszy zapowiedzi Boga, rozpoznaje zamiary Najwyższego, ma udział w widzeniach Wszechmocnego, a gdy pada, to z odsłoniętymi oczami:17Widzę go, lecz to jeszcze nie teraz, oglądam go, ale jeszcze nie z bliska. Otóż wzejdzie gwiazda[5] z Jakuba, powstanie berło z Izraela i roztrzaska skronie Moabu oraz ciemię[6] wszystkich synów Seta.[7] (Iz 14,12; Jer 48,45)18Edom stanie się jego własnością, Seir[8] będzie należał do swych wrogów, a Izrael wystąpi w swej potędze.19Władzę obejmie wódz z Jakuba i wygubi ocalonych z miasta.[9] (Lb 22,36)20Gdy Bileam zobaczył Amaleka, oznajmił: Amalek był pierwociną narodów, lecz jego kresem będzie zagłada.21Zobaczył również Kenitów. Powiedział o nich: Niedostępna jest twoja siedziba, na skale masz swoje gniazdo,22a jednak Kain skończy w płomieniach, kiedy Aszur weźmie go w niewolę.23Następnie dodał jeszcze: Biada! Kto przeżyje te porządki Boga?!24Okręty przypłyną od strony Kitim, pognębią one Aszur oraz Eber. Lecz i jego czeka zagłada.25Potem Bileam wstał i odszedł, powrócił w swoje strony. Balak także poszedł swoją drogą.